Haar zoontje kwam met een spoedkeizersnede ter wereld en kwam er gelukkig door.
Debby (29): ‘Emile had de navelstreng tweemaal rond zijn nekje en ademde niet’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Debby’s (29) kindje Emile was een sterrenkijker en kwam met een spoedkeizersnede ter wereld.
‘Je leest heel wat verhalen over koppels die moeilijk in verwachting raakten of die tijdens de zwangerschap zelf heel wat hindernissen moesten overwinnen’, vertelt Debby. ‘Maxim (30) en ik zijn daar allemaal van gespaard gebleven en ik kus mijn beide pollekes hiervoor. Ik vind het daarom ook eens tof om zo’n verhaal te vertellen. Ik was die eerste maanden weleens misselijk en moe, maar ik was zo graag zwanger! Vooral het moment wanneer Arthur (3) zijn broertje de eerste keer voelde schoppen in mijn buik zal ik nooit meer vergeten.‘
Basketballer
‘Het goede nieuws vertellen aan vrienden en familie, vind ik altijd bijzonder spannend’, zegt Debby. ‘We namen een foto van Arthur met een zwangerschapstest en staken die tussen een heleboel andere foto’s die we afdrukten. De verrassing van onze geliefden was dan ook groot als die plots opdook (lacht). Bij de mama van Maxim gingen we nog een stapje verder. We trokken Arthur een T-shirtje aan met daarop “brother” en lieten hem zo de deur opendoen als ze belde. Haar reactie was goud waard.’
Emile werd geboren, maar had de navelstreng tweemaal rond zijn nekje.
‘Als meter koos ik een van mijn beste vriendinnen’, aldus Debby. ‘Ik weet dat zij er altijd voor ons én onze jongens zal zijn. De peter is de tweede jongste broer van Maxim. Hij zal zijn petekindje sowieso leren basketten en op de eerste rij staan supporteren tijdens zijn eerste basketbalmatch.’
Sterrenkijker
‘Op 39 weken en 4 dagen brak mijn water’, zegt Debby. ‘We reden midden in de nacht naar het ziekenhuis waar bleek dat ik al drie centimeter ontsluiting had. Ik wou het eerst proberen zonder epidurale, maar enkele uren later werd het me toch te pijnlijk. De ontsluiting nam maar niet toe en Emile bleek een sterrenkijker te zijn. De uren gingen voorbij zonder succes waardoor de dokters uiteindelijk beslisten een spoedkeizersnede uit te voeren. Emile werd geboren, maar had de navelstreng tweemaal rond zijn nekje.’
‘Hij ademde eerst niet, waardoor ze hem moesten reanimeren en intuberen’, aldus Debby. ‘Dat waren de meest bange momenten uit mijn leven. Ik dacht echt dat ik hem zou verliezen en dat we een kistje zouden moeten uitkiezen. Mijn man barstte in tranen uit, een geluid dat door merg en been ging. Gelukkig was ons mannetje supersterk en kon hij na enkele uren zelfstandig ademen.’
Grote kinderwens
‘Na enkele uren op neonatologie mocht ik hem vastpakken en kon Arthur eindelijk zijn kleine broer ontmoeten. Nog een paar dagen later mochten we naar huis. We kozen de naam Emile omdat we houden van iets oudere namen. Zijn tweede naam is Herman, naar de grootvader van Maxim. Hij zit al vijftien jaar in een rolstoel, maar zijn vechtlust is zo sterk. Dat zien we graag terug in onze zoontjes.’
Ik dacht echt dat ik hem zou verliezen. Mijn man barstte in tranen uit, een geluid dat door merg en been ging.
‘Ik bleef na de geboorte van Emile acht maanden thuis’, aldus Debby. ‘En ik genoot daar elke dag van. Ik had eigenlijk al sinds ik klein was een hele grote kinderwens. De geboorte van ons eerste kindje Arthur hielp me door een hele moeilijke periode, want ik verloor mijn mama en zat daardoor enorm diep. Al snel voelde ik dat ik nog een kindje wou en Emile maakte ons gezinnetje compleet. Toch heb ik nog liefde over voor een derde kindje, maar mijn vriend is daar nog niet volledig van overtuigd (lacht).’
Slaaptekort
‘Het moederzijn is niet altijd rozengeur en maneschijn’, besluit Debby. ‘Zo hebben we niet de meest fantastische slapers in huis. Maar de liefde die je van die twee jongens krijgt is hemels en doet me dat slaaptekort, met hulp van een extra koffietje, onmiddellijk vergeten.’
Deze foto werd genomen op Maxims dertigste verjaardag aan de Schelde in Antwerpen. Hier zie je goed mijn zwanger buikje.
Deze foto is genomen in een prachtig park toen we op reis waren in Italië. We hadden de blauwe confetti al mee van thuis.
Dit is de eerste keer dat ik Emile mocht vasthouden. Het is een echt vechtertje.
Het geboortekaartje en de doopsuiker zijn allebei ontworpen door Freelancesophie. We waren onmiddellijk gek op het design.
De liefde die ik voel voor onze jongens spat eraf.
Dit is de eerste keer dat Arthur zijn kleine broertje Emile zag. Zijn lachje zegt alles!
Ik koos opnieuw voor borstvoeding. Emile is negen maanden oud en ik ben nog niet van plan om te stoppen, want het voelt zo ontzettend goed.
Emile is hier 8 maanden oud. Het is zo’n vrolijk ventje!
Hij geniet er enorm van om naar de babyspa te gaan.
Het belangrijkste in de wereld: mijn drie mannen!
Fotografen: picturesbyloremattens en @wildlove.photography.
Meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
