'Toen Dennis terug ging werken, kwam alles op mijn schouders terecht en dat werd me te veel. Met elke huilbui van Loewie huilde ik mee.'
Lisa (24): ‘Ik vond het niet zo leuk om zwanger te zijn. Mijn lichaam veranderde enorm en dat maakte me onzeker.’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Lisa (24) beviel met een spoedkeizersnede toen haar baby’tje snel achteruitging in haar buik. Dennis (34) en zij zijn nu de trotse ouders van Loewie.
‘Ik heb PCOS, dat is een afwijking aan mijn eierstokken waardoor ik maar heel zeldzaam een eisprong heb’, vertelt Lisa. ‘Het was dus helemaal niet makkelijk om zwanger te raken. Gelukkig begeleidde mijn gynaecoloog me hier goed in en moest ik medicatie nemen, waardoor ik na een dik jaar proberen toch zwanger was. De ontlading toen ik die positieve zwangerschapstest in mijn handen had, was ontzettend groot!’
Dalende hartslag
‘Mijn vriend en ik gingen die avond sushi eten, maar ik liep naar beneden met die test en zei: “Schatje, ik denk dat we geen sushi eten vanavond”‘, lacht Lisa. Toen we op tien weken van de gynaecoloog hoorden dat alles goed verliep met onze baby vertelden we het geweldige nieuws aan onze familie en vrienden die natuurlijk ook in de wolken waren. Hoewel ik ontzettend uitkeek naar onze kleine spruit, vond ik het niet zo leuk om zwanger te zijn. Ik had nochtans geen last van kwaaltjes, maar mijn lichaam veranderde enorm en dat maakte me onzeker.‘
Hoewel ik ontzettend uitkeek naar onze kleine spruit, vond ik het niet zo leuk om zwanger te zijn. Ik had nochtans geen last van kwaaltjes, maar mijn lichaam veranderde enorm en dat maakte me onzeker.
‘Ons kindje daarentegen zat blijkbaar heel comfortabel in m’n buik, want op 40 weken liep ik nog steeds rond met die bolle buik’, aldus Lisa. ‘Op 41 weken werd ik gelukkig ingeleid. Toen ze m’n water braken, brak de hel ook los. Ik had enorm veel last van die weeën en had dit echt zwaar onderschat. Het ging ook niet zo goed met ons baby’tje, want zijn hartslag daalde. De epidurale was voor mij een grote opluchting, maar ons kleintje ging steeds verder achteruit waardoor de gynaecoloog besliste om een spoedkeizersnede uit te voeren.’
Dipje
‘Ik maakte me natuurlijk enorm veel zorgen over ons kindje’, vertelt Lisa. ‘De vreugde toen ik hem hoorde wenen achter het groene doek was dan ook onbeschrijflijk. Ze namen hem onmiddellijk even mee om te checken of alles in orde was en dan legden ze hem voor het eerst op mijn borst. De tranen rolden over m’n wangen en ik voelde onmiddellijk die intense liefde voor dat kleine wezentje. We doopten hem Loewie omdat die naam al van jongsaf aan in m’n hoofd zat voor moest ik ooit een zoontje krijgen. Het is toevallig ook de naam van Dennis’ nonkel, maar hij zat er helemaal niet mee in dat we ons kindje zo noemden.’
Dennis ging terug gaan werken waardoor alles op mijn schouders terechtkwam en dat werd me te veel. Ik sloot me op en voelde me rotslecht. Met elke huilbui van Loewie huilde ik mee.
‘Die eerste weken verliep alles echt op rolletjes’, aldus Lisa. ‘Loewie at goed en sliep echt veel, waardoor ik echt goed terug op mijn positieven kon komen na de zware bevalling. Helaas kreeg ik na een tweetal maanden wel een dipje. Dennis ging terug gaan werken waardoor alles op mijn schouders terechtkwam en dat werd me te veel. Ik sloot me op en voelde me rotslecht. Met elke huilbui van Loewie huilde ik mee. Gelukkig maakte die donderwolk na een tijdje weer plaats voor een roze wolkje dankzij de hulp van Dennis, familie en vrienden. Toen ik terug moest gaan werken, piekte het even om onze kleine man achter te laten, maar ik was ook blij dat ik m’n leven naast het mama zijn terug kon opbouwen.’
Mooiste cadeau
‘Loewie is het mooiste cadeau dat ik ooit kon krijgen’, besluit Lisa. ‘Helaas gaat de tijd enorm snel en is hij ondertussen geen “platte” baby meer. Hij kruipt hier thuis al lustig in het rond en ontdekt de wereld. Soms denk ik: waar is mijn klein baby’tje naartoe (lacht)? Ik ben dankbaar dat ik elke nieuwe stap samen met hem mag ontdekken en ben gek op ons ventje!’
Ondanks dat ik onzeker was tijdens de zwangerschap, was ik wel heel trots op m’n lijf. Dit is de laatste dag van mijn zwangerschap.
Het meest intense én gelukkigste moment van ons leven. Ons eerste moment als gezinnetje.
De eerste foto van ons zoontje. Hij woog meer dan 4 kilo en was groter dan 50 centimeter, dus het was een grote baby.
Na de geboorte boekte ik een fotoshoot met ons kleine mannetje. Ik ben zo blij met het resultaat en het zijn foto’s die ik voor altijd zal koesteren.
Dennis’ zoon Mathias keek enorm uit naar de komst van zijn kleine broertje. Hij is nu een grote trotse broer.
Wij kozen voor de traditionele chocolade suikerbonen. Zelf hebben we er ook enorm van gesmuld (lacht).
Loewie is een heel actieve baby. Hij doet niks liever dan alle kanten uit rollen.
Ik ben zo trots op ons hecht gezinnetje.
Het is ondertussen een dingetje geworden: met je baby naar de spa, maar die kleintjes genieten daar zo hard van!
De tijd gaat té snel vooruit. Op deze foto is Loewie al acht maanden oud. Je smelt toch als je in die oogjes kijkt?
Fotograaf: Michelle De Vos
Nog meer mama’s over het moederschap:
- Manou (26): ‘De buikpijn werd steeds heviger. Blijkbaar had het vruchtje zich in mijn eileider genesteld in plaats van in mijn baarmoeder.’
- Britt (28): ‘Mijn zwangerschap was van het begin tot het einde eentje met problemen’
- Marjolein (32): ‘De gedachte dat er een leventje stopte met groeien in mijn buik, tot drie keer toe, was niet bevorderlijk voor het vertrouwen in m’n eigen lichaam’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
