Ruth beviel met een spoedkeizersnede van haar flinke zoon Mauro.
Ruth (26): ‘De vraag: ““Wanneer komt er een kindje bij jullie?”” lachte ik steeds weg. Maar vanbinnen stierf ik telkens een beetje’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Ruth (26) en Barthel (29) raakten moeilijk zwanger. Ze riepen de hulp in van de wetenschap, maar uiteindelijk lukte het hen toch op de natuurlijke wijze. Ze zijn nu de fiere ouders van Mauro.
‘Ik raakte niet zo snel zwanger als ik verwacht of laat ons zeggen: gehoopt had’, vertelt Ruth. ‘Ik had enkele miskramen, waardoor we beslisten om de natuur toch een handje te helpen. We ondergingen de nodige onderzoeken en kozen voor eicelopmetingen en injecties in mijn buik. Dat was niet altijd makkelijk, en wat er zeker niet makkelijker op maakt, is voortdurend de vraag krijgen: “Wanneer komt er een kindje bij jullie?” Dat lachten we steeds weg, maar binnenin sterf je dan een beetje. Gelukkig hadden we veel steun aan elkaar. Met een lach en een traan hielden we de moed er toch in.’
Angst
‘Op een dag had ik ein-de-lijk een positieve zwangerschap in mijn hand’, aldus Ruth. ‘Ik viel haast van mijn stoel, want ik had die maand net geen injectie gekregen. Het was compleet onverwacht toch op natuurlijke wijze gelukt. Onze grote kinderwens kwam na dat lange wachten in vervulling en ons geluk kon niet op, maar de angst bleef toch aanwezig om het kindje te verliezen.’
Ons kindje zat vast en zijn hartslag daalde. Ik moest een spoedkeizersnede ondergaan en werd in allerijl naar het operatiekwartier gebracht. Ik was verlamd door angst en ook Barthel stond aan de grond genageld.
‘We wisten dat onze families net als ons helemaal in de wolken zouden zijn met dit nieuws’, zegt Ruth. ‘We wilden het dan ook op een originele manier aan iedereen vertellen. Aan Barthels kant schonken we pannenkoekenplantjes met daarbij een kaartje met daarop “Let love grow”. Aan mijn kant trakteerden we op taart met daarop de boodschap “1+1=3”. Iedereen was dolenthousiast en dat deed zo deugd om te zien.’
Kriebels en schopjes
‘Ik vond het geweldig om zwanger te zijn’, aldus Ruth. ‘Ik voelde ons kindje groeien in mijn buik. De beginnende kriebels die later uitmondden in stevige schopjes, zalig! Ik beleefde toen de beste zomer van mijn leven. Barthel en trokken door met een Vespa door ons land op vakantie. En de dagen dat we thuis waren, creëerden we een vakantiegevoel in onze tuin met een zwembadje en mocktails. Heerlijk!’
‘Mijn schoonmoeder en ik hadden net een hele avond doopsuikertjes gemaakt’, vertelt Ruth. ‘Toen ze nog maar net de deur uit was, kreeg ik pijn. Ik dacht eerst dat het gewoon buikpijn was, want ik was maar uitgerekend voor binnen drie weken. Maar de pijn werd erger, en Barthel en ik reden naar het ziekenhuis. Daar bleek dat mijn weeën effectief begonnen waren!’
Spoedkeizersnede
‘Ik had verschillende pufsessies gevolgd ter voorbereiding van mijn bevalling, maar helaas liep die niet zoals gepland’, aldus Ruth. ‘Ons kindje zat vast en zijn hartslag daalde. Ik moest een spoedkeizersnede ondergaan en werd in allerijl naar het operatiekwartier gebracht. Ik was verlamd door angst en ook Barthel stond aan de grond genageld.‘
‘Gelukkig kwam onze Mauro gezond ter wereld’, vertelt Ruth. ‘Ik viel even flauw als gevolg van de verdoving, de emoties en alles wat net gebeurd was. Het was heel overweldigend! Na een dik uur kon ik onze baby voor het eerst in mijn armen houden. Dat gevoel wanneer je beseft: dit is óns kindje, dat kan ik haast niet omschrijven. Puur geluk!’
Nachtmerries
‘We kozen voor de naam Mauro omdat dit mooi klinkt en we wilden graag een alliteratie met zijn achternaam Miclotte’, zegt Ruth. ‘De dagen daarop in het ziekenhuis vond ik het ontzettend jammer dat ik door de operatie niet uit bed raakte. Ik kon Mauro daardoor niet verversen, oppakken of hem andere kleertjes aandoen. Het lukte ook niet om borstvoeding te geven, terwijl ik dat zo graag wou, dus de moed zonk me in de schoenen. De aanhouder wint gelukkig en na drie dagen dronk hij eindelijk!’
Ik ben iemand die veel slaap en structuur nodig heeft. Maar met de komst van Mauro vielen die twee dingen net weg. Mijn nieuwe motto is: ‘Go with the flow of Mauro (lacht)’.
‘Eenmaal thuis beseften we pas écht wat er allemaal bij een kindje komt kijken’, aldus Ruth. ‘Om de drie uur borstvoeding geven, de wasmachine die overuren draaide, weinig slaap, we sloegen maaltijden over, we vergaten afspraken en mijn haar eindelijk eens kunne wassen, voelde als een luxe! ‘s Nachts had ik ook soms nachtmerries over mijn bevalling. Het was heel heftig! Gelukkig hadden we een lieve vroedvrouw Lotte van vroedvrouwpraktijk Mamalief die me enorm hielp de eerste weken na de bevalling.’
Leeuwin
‘Ik ben iemand die veel slaap en structuur nodig heeft’, vertelt Ruth. ‘Maar met de komst van Mauro vielen die twee dingen net weg. Dat was even wennen, maar ik probeer echt op zijn ritme te leven. Mijn nieuwe motto is: “Go with the flow of Mauro (lacht)”. Ik merk ook dat ik werkelijk álles zou doen voor hem. Ik ben een echte leeuwin voor mijn welpje.’
‘Ik vind het zalig om kenmerken van Barthel en mijzelf in Mauro te zien’, besluit Ruth. ‘Het is ook gek hoeveel ie verandert op zo’n korte tijd. Hem nieuwe dingen zien ontdekken, gevolgd door dat guitige glimlachje, is geweldig. Waar ik wél aan moet wennen, is die hele verhuis elke keer als we ergens naartoe gaan. Vroeger nam ik enkel mijn sleutel, gsm en portefeuille mee en nu is dat precies ons halve huis (lacht).’
Toen ik zo’n twintig weken zwanger was, maakten we het goede nieuws met deze foto bekend op onze sociale media. De telefoontjes en berichtjes stroomden binnen.
Mijn metekindje Marie telde ook enorm af naar de baby in mijn buik. Op een dag deed ze plots m’n T-shirt naar boven omdat ze de baby graag al eens wilde zien (lacht)!
Ik nodigde mijn beste vriendinnen uit om samen nog eens een gezellige avond te hebben vooraleer het baby’tje er zou zijn. Het was een zalige avond!
Ik boekte toen ik 32 weken ver was een bellyshoot bij De Kleine Droom, want ik wilde mijn zwangerschap heel graag vastleggen door een professionele fotograaf. Ik heb mijn man wel moeten overtuigen om mee te doen, maar ook hij vindt het resultaat prachtig!
Op deze foto waren mijn weeën begonnen. Wat opviel, was dat ons hondje Flo continu op mijn buik lag. Ze voelde dat ik pijn had en kwam me troosten.
De lieve vroedvrouw Kaat in AZ Alma Eeklo nam foto’s van onze bevalling. We zijn haar zo dankbaar, want het hielp ons verwerkingsproces enorm om samen terug te kijken naar die beelden. Alles ging zo snel, maar die foto’s zorgen ervoor dat ons bevallingsverhaal terug compleet is. Op deze foto ontmoet ik Mauro voor de allereerste keer. Hij was zes minuten oud. Hij huilde eerst, maar wanneer hij naast mij lag, stopte hij met wenen.
We kozen voor lampjes omdat Barthel elektricien is en vulden die met M&M’s, Mauro’s initialen. Het geboortekaartje is ontworpen door KA.ART.
We kregen van mijn zus, Mauro’s meter, een newbornshoot cadeau. Ik kijk om de zoveel tijd terug naar deze foto en smelt!
Onze eerste gezinsfoto, inclusief wallen onder onze ogen (lacht). Papa en Mauro dragen een matching strikje.
We zijn verliefd op dit kleine, vrolijke baasje!
Fotografen: De Kleine Droom fotografie door Jona en Van Engelandt Photography
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
