Katrien nam afscheid van twee zoontjes: Lars en Mats.
Katrien (39): ‘Waar ik bij de vorige bevallingen mijn kindjes luid hoorde krijsen, was er nu alleen maar stilte en dat ging door merg en been’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Katrien (39) ging door de hel toen ze een vierde kindje wilde. Michel (41) en zij zijn nu de trotse ouders van Vinz, het kleine broertje van Kobe (9), Emma (8), Tibo (7) en sterrenkindjes Mats en Lars.
‘In 2014 beviel ik van ons zoontje Kobe en een jaartje later kregen we ons dochter Emma’, vertelt Katrien. ‘Toch voelde ik dat ons gezinnetje nog niet compleet was en verwelkomden we een jaar later nog een zoontje Tibo. Vijf jaar later verhuisden we naar een groter huis mét een extra kamer en begon het opnieuw te kriebelen! Ik liet mijn spiraaltje verwijderen en niet lang daarna was ik in verwachting van ons vierde kindje. Ik wilde er volop van genieten, want dit zou echt wel mijn laatste zwangerschap zijn gezien mijn leeftijd.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Afscheid
‘Ik was uitgerekend voor midden september, maar eind mei liep het helaas mis’, aldus Katrien. ‘We waren in Disneyland Parijs toen ik plots vruchtwater verloor. Ik ging meteen met een ambulance naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis waar de gynaecoloog me onmiddellijk vertelde dat het er niet goed uitzag voor ons ongeboren kindje. Ik voelde Mats nog bewegen in m’n buik, dus ik wilde er niet bij stilstaan dat ik hem zou kunnen verliezen. Helaas beviel ik iets later van ons zoontje Mats. Hij overleed tijdens de bevalling.’
Waar ik bij de vorige bevallingen mijn kindjes luid hoorde krijsen, was er nu alleen maar stilte en dat ging door merg en been.
‘Waar ik bij de vorige bevallingen mijn kindjes luid hoorde krijsen, was er nu alleen maar stilte en dat ging door merg en been’, zegt Katrien. ‘Ik mocht hem nog even zien, maar ik was daar niet klaar voor. Ik werd in een rolstoel terug naar mijn kamer gereden niet met mijn kindje, maar met een doosje met daarin een foto en een afdruk van zijn hand en voetje. Ik was volledig gebroken. Het duurde tien dagen voor ik afscheid durfde te nemen. Hij was zo klein, maar zo prachtig. De dag na het afscheid werd Mats gecremeerd. Zijn urne staat bij ons in de woonkamer waar hij thuishoort.’
Tweeling
‘De dagen en weken nadien leefde ik op automatische piloot’, gaat Katrien verder. ‘Het verdriet was immens groot, maar ik moest verder voor mijn drie andere kinderen. Ik zocht hulp bij een rouwcoach, maar de leegte die Mats achterliet, is enorm groot. Ik voel me enorm schuldig. De dokters vonden geen reden waarom mijn vliezen scheurden, maar ik zie het als mijn lichaam dat faalde. Mijn kinderwens bleef ondanks dit grote verlies heel groot en drie maanden later was ik opnieuw zwanger! Op de echo zagen we bovendien niet één, maar twee hartjes! Ik was in verwachting van een tweeling! We waren een beetje in shock, want tweelingen zitten niet in de familie. Ik was ook bang dat het een risicovolle zwangerschap zou zijn. Maar ondanks de angst voelde het alsof Mats dit voor ons “geregeld” had.’
Ik mocht mijn hoofd niet laten hangen en ik moest vechten voor het leven in mijn buik dat er nog wél was.
‘Tijdens de zwangerschap bleef ik heel ongerust’, aldus Katrien. ‘Ik liet wekelijks een echo maken bij de huisarts om zeker te zijn dat beide hartjes nog klopten. Het ging goed met onze beide zoontjes. Toen ik me een aantal weken later klaarmaakte voor de trouw van m’n zus verloor ik plots weer veel vocht en bloed. Ik reed onmiddellijk naar het ziekenhuis en daar bleek dat mijn vliezen opnieuw te vroeg scheurden en een kindje had geen vruchtwater meer rond hem. Na vijftien weken werd ons ene zoontje Lars stil geboren. Gelukkig kon ik ook van hem afscheid nemen. We lieten hem net als Mats cremeren en ook hij is thuis dichtbij ons.’
Bacteriën
‘Ik was opnieuw kapot van verdriet, maar dat andere kleine mannetje in m’n buik had positiviteit nodig’, gaat Katrien verder. ‘Ik mocht mijn hoofd dus niet laten hangen en ik moest vechten voor het leven in mijn buik dat er nog wél was. Alle echo’s nadien waren goed, maar toch bleef ik enorm veel schrik hebben dat ik dit kindje ook zou verliezen. Zeker omdat er bacteriën vastgesteld werden in mijn baarmoeder die ervoor zorgen dat mijn vliezen scheurden. Ik nam vijf antibioticakuren in de hoop dat dit niet weer zou gebeuren.’
De leegte van Mats en Lars blijft er voor altijd. Ze hebben elk een stukje van mij meegenomen toen ze ons verlieten.
‘Op 37 weken plande ik in samenspraak met mijn gynaecoloog een keizersnede en mocht ik na tal van slapeloze nachten eindelijk ons kindje Vinz in mijn armen houden. In mijn ogen redde Lars zijn tweelingbroer, want zonder zijn geboorte hadden de dokters de bacterie niet gevonden en had Vinz het waarschijnlijk ook niet gehaald. We doopten hem Vinz omdat dit de overwinnaar betekent. Na twee sterrenkindjes is hij degene die het wél haalde.’
Leegte
‘De kraamperiode verliep met veel ups-en-downs’, vertelt Katrien. ‘Ik kijk naar Vinz met zoveel liefde, maar tegelijkertijd voel ik ook het gemis van zijn tweelingbroertje en Mats. De leegte van Mats en Lars blijft er voor altijd. Ze hebben elk een stukje van mij meegenomen toen ze ons verlieten. Desondanks vind ik het heerlijk om mama te zijn en ik doe niks liever dan voor mijn kinderen te zorgen. Ik kreeg vaak te horen dat drie kinderen krijgen op drie jaar tijd pittig moet zijn, maar ik heb dat zelf nooit zo ervaren. Ik vind het geweldig. Bij mijn laatste zwangerschap kreeg ik dan weer veel te horen dat er een groot leeftijdsverschil zou zitten tussen de kinderen, maar Vinz wordt enorm goed in de watten gelegd door zijn broers en zus.’
Ik liet me na mijn laatste keizersnede steriliseren. Het verlies van twee kindjes had een enorme impact op ons gezin.
‘Ons gezinnetje is compleet’, besluit Katrien. ‘Ik liet me na mijn laatste keizersnede ook steriliseren. Het verlies van twee kindjes had een enorme impact op ons gezin. Ook de andere drie kinderen zagen hard af toen we Lars en Mats verloren. Ze zagen hun ouders afzien én verloren ook hun broertjes waar ze zo hard naar uitkeken.’
Deze foto werd genomen toen we nog met vijf waren. We dachten toen nog volop na over een vierde kindje.
Fotograaf: Clicks by Jolien.
Op deze foto is Mats 11 dagen oud.
Fotograaf: Tine Knaepkens van Boven de Wolken.
Onze zwangerschapsaankondiging van de tweeling. Net zoals wij waren heel wat mensen verrast dat het er 2 waren.
Deze foto van Lars werd 2 dagen na zijn geboorte gemaakt.
Fotograaf: Bart Boodts van Boven de Wolken.
Een foto vlak na zijn geboorte.
Ik ben zo trots op mijn vechtertje.
Op het kaartje staat een regenboog als verwijzing dat hij een regenboogkindje is. De 3 sterretjes verwijzen naar Mats, Lars en de opa van de kindjes die we allemaal in hetzelfde jaar zijn verloren.
Kobe samen met Vinz.
Emma samen met Vinz.
Tibo samen met Vinz.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
