Stralend zwanger en genietend van het prille leven in je buik kijk je zielsgelukkig de toekomst tegemoet. Tot je plots hoort dat je partner is vreemdgegaan, en de grond onder je voeten lijkt weg te zakken. Annick (22) geeft haar relatie nog een kans nadat haar vriend haar bedroog tijdens de zwangerschap.
‘Mijn vriend en ik zaten ooit op dezelfde school. Maar pas vier jaar later, toen we elkaar weer tegenkwamen tijdens een avondje uit, zijn we gevallen voor elkaar. Een maand later waren we officieel een koppel en ben ik ook meteen bij hem ingetrokken. Ondertussen zijn we twee jaar samen en verwachten we ons eerste kindje. Onze baby was niet gepland. Maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om de zwangerschap te onderbreken, en ook mijn vriend wilde er samen voor gaan. Toen we drie maanden samen waren, ondervond ik al dat mijn vriend er moeite mee heeft om trouw te blijven aan één vrouw. Hij heeft me toen bedrogen. Maar omdat ik hem doodgraag zie en volop in ons geloof, heb ik hem die misstap vergeven.’
Van verschillende meisjes uit mijn omgeving ving ik signalen op dat hij er niet voor terugdeinst om meisjes te versieren en serieus met hen flirt.
‘Vandaag wilde ik daar dan ook niet langer bij stilstaan en zag ik mijn zwangerschap als een mooie nieuwe start. Alles ging goed, tot ik twee maanden zwanger was. Mijn vriend ging weer steeds vaker alleen op stap, en die avondjes uit verliepen alles behalve onschuldig. Van verschillende meisjes uit mijn omgeving ving ik signalen op dat hij er niet voor terugdeinst om meisjes te versieren en serieus met hen flirt. Ik weigerde te geloven dat hij over de schreef zou gaan, tot ik plots te weten kwam dat hij opnieuw had afgesproken, met de vrouw met wie hij me ooit had bedrogen en in bed was beland.’
Hij ontkende in alle talen
‘Toen ik hem, tijdens ons gezamenlijk weekendwerk in de frituur van mijn stiefvader, confronteerde met wat ik had gehoord, ontkende hij zijn overspel eerst in alle talen. Maar onder druk van zijn eigen vrienden gaf hij uiteindelijk schoorvoetend toe dat hij inderdaad in de fout was gegaan. Ik was compleet over mijn toeren en barstte in tranen uit. Hopend op meer uitleg en een verklaring voor waarom hij mij in ’s hemelsnaam bedroog terwijl ik zijn kind draag, probeerde ik met hem te praten. Ik vond dat ik recht had op de waarheid en een aantal antwoorden verdiende. Maar tevergeefs. Hij ging elke vorm van conversatie uit de weg en belde alleen maar naar zijn thuis met de vraag of ze hem wilden komen halen. Tot op de dag van vandaag heeft hij nog altijd niet willen of kunnen verklaren waarom hij is vreemdgegaan.’
Diep vanbinnen hoop ik nog altijd dat de situatie veel erger werd voorgesteld dan ze eigenlijk is.
‘Het meisje dat hij versierd had, kon ik niets kwalijk nemen. Van een gemeenschappelijke vriendin was ik te weten gekomen dat hij zich tegenover haar als vrijgezel had voorgedaan. Met geen woord had hij gerept over zijn nakende vaderschap. Ook zij was het slachtoffer geworden van zijn mooie praatjes. Deftige antwoorden heb ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet gekregen. En de twijfel die dat met zich meebrengt, maakt me stilaan kapot. Als hij niks te verbergen heeft, kan hij toch met me praten? Diep vanbinnen hoop ik nog altijd dat de situatie veel erger werd voorgesteld dan ze eigenlijk is. Maar als ik realistisch ben, weet ik dat ik de waarheid onder ogen moet zien en ik voor mezelf niet kan blijven ontkennen dat hij op een ander is gegaan.’
Zonder baby had ik hem nooit vergeven
‘Zijn overspel heeft me diep gekwetst. Mocht ik niet zwanger zijn geweest, dan had ik meteen een punt achter onze relatie gezet en had ik hem deze misstap nooit vergeven. Maar nu ik zijn baby draag, voel ik me verplicht om in onze relatie te blijven geloven. En hem de kans te geven om zich te herpakken. Zodat hij, als hij eenmaal vader is geworden, zijn verantwoordelijkheid kan opnemen voor zijn kind en ons gezinnetje. De eerste weken na zijn bedrog deed hij erg zijn best om mij extra aandacht te geven. Hij knuffelde en kuste me meer dan anders en stond meteen klaar om iets te eten of te drinken te halen als ik daar zin in had. Min of meer slaagden we erin om de plooien weer glad te strijken. Maar toch denk ik nu onbewust nog altijd: voor hoe lang?’
Mocht ik niet zwanger zijn geweest, dan had ik meteen een punt achter onze relatie gezet en had ik hem deze misstap nooit vergeven.
‘Hoe je het ook draait of keert, diep vanbinnen is er bij mij iets gebroken. Hoe hard ik ook mijn best toe, iedere keer als hij de deur uitgaat om met zijn vrienden op stap te gaan, slaat de angst me om het hart. En ben ik doodsbang dat hij opnieuw niet aan de verleiding van andere, mooie vrouwen zal kunnen weerstaan. Ik ben altijd al erg op mijn uiterlijk gesteld geweest. Nu ik zwanger ben, heb ik het dan ook moeilijk met die groter wordende buik en voel ik me erg onaantrekkelijk. Is het door mijn dikker wordende lichaam dat hij de interesse in mij verloor? Mijn zelfbeeld wordt met de dag lager.‘
Doodsbang dat ik alleen zal moeten bevallen
‘Misschien speelt zijn jonge leeftijd hem parten en is hij daardoor nog niet helemaal klaar voor het vaderschap en een vaste relatie. Maar ben je daar eigenlijk ooit helemaal klaar voor? Ondertussen ben ik zes maanden zwanger, binnen drie maanden wordt onze baby geboren. Ik probeer hem zo veel mogelijk bij mijn zwangerschap te betrekken, maar dat loopt niet zo vlot als ik gehoopt had. Ik ben nog steeds doodsbang dat ik uiteindelijk alleen zal moeten bevallen. Mijn toekomst is op dit ogenblik een en al onzekerheid, waar ik met heel veel stress naartoe leef. Hoe naïef dit misschien ook mag klinken, toch blijf ik hopen dat na de geboorte van ons kindje zijn ogen zullen open gaan. En hij plots zal beseffen hoeveel geluk hem is te beurt gevallen. Zodat we met ons drieën een nieuwe start kunnen maken en volop voor een toekomst samen kunnen gaan.’
Lees ook:
