'Ik ben ooit zelfs samen met mijn dochter naar de voedselbank moeten gaan omdat we niets te eten hadden.'
Melissa (40) heeft endometriose: ‘Het is een voortdurende strijd voor mijn rechten’
Lezeres Melissa kreeg een dubbele straf: ze heeft een chronische ziekte die heel haar leven bepaalt én kwam daardoor in een neerwaartse spiraal van armoede terecht.
‘Endometriose is een gynaecologische aandoening die bijzonder pijnlijk en slopend is. Het treft 180 miljoen vrouwen wereldwijd en een à twee op de tien vrouwen in België heeft het. Toch is deze aandoening medisch en maatschappelijk niet erkend. Ik lijd al meer dan 25 jaar aan deze ziekte. Ik ben meerdere malen geopereerd en de behandelingen zijn erg zwaar. Endometriose verhindert me om een normaal leven te leiden en te werken.’
Ik kan een week voor en een week na mijn eisprong niet werken.
‘Sinds 2015 ben ik werkloos. In die korte tijd moest ik al meer dan vijftien keer naar een adviserende arts van het RIZIV. Ik ben voor 66 procent invalide verklaard. Wanneer een arts dus vindt dat ik in staat ben om te werken, zal ik een job moeten zoeken. Ik wil graag werken, maar het moet haalbaar zijn. Een halftijdse job om medische redenen zou perfect zijn voor mij, maar daar heb ik geen recht op omdat endometriose niet is erkend. En welke werkgever begrijpt nu dat je een week voor en een week na je eisprong niet kan gaan werken?’
Voortdurende strijd
‘Om de zes maanden moet ik een aanvraag indienen voor het VT-statuut (verhoogde tegemoetkoming, red.). Dat statuut zorgt voor een betere terugbetaling van mijn medische kosten. Vroeger werd het systematisch toegekend, maar de controles zijn de laatste tijd toegenomen en patiënten met endometriose horen bij de eerste doelwitten...’
‘Elke zes maanden ben ik bang dat ik door de mutualiteit geschorst zal worden. Het is een voortdurende strijd voor mijn rechten. Keer op keer moet ik mijn verhaal bij verschillende artsen doen. Ik ben ooit zelfs samen met mijn dochter, met wie ik alleen woon sinds de scheiding, naar de voedselbank moeten gaan omdat we niets te eten hadden. Op dit moment ontvang ik van de mutualiteit zestig procent van mijn loon, zo’n negenhonderd euro. Maar ik moet opletten dat ik niet “te veel” terugbetaald krijg, want anders verliest mijn dochter haar studiebeurs.’
Nog meer straffe verhalen:
- Jessika (31) zette zich als deradicaliseringsambtenaar in voor de Vilvoordse jongeren die naar Syrië trokken
- Inez (22) was amper 9 maanden oud toen er een tumor op haar bijnier werd ontdekt
- Lore (27) overleefde een poging tot zelfdoding: ‘Ik was ervan overtuigd dat de wereld beter af was zonder mij’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier