Eén op de vijf jongeren wordt gepest, en 14% van alle werknemers. Harde cijfers, waar verhalen van frustratie, verdriet en angst achter zitten. Brigitte (34) wordt al 12 jaar lang gepest door haar schoonmoeder.
'Dag mama,
Wat haat ik het om je zo te noemen. Het is zo fake, zo onoprecht. Je vroeg me je mama te noemen en zei er met een snikje bij: "Dan heb ik eindelijk een dochter." Je zoon vond het fantastisch, hij pakte je vast. Terwijl ik je venijn erdoor zag. Hoe is het toch mogelijk dat Bart niet ziet wat voor een kreng je bent?'
Je hangt keer op keer het slachtoffer uit, terwijl jij degene bent die altijd en overal ruzie stookt over mij.
'We hebben steeds vaker ruzie om jou. Hij vindt dat ik je niet "begrijp", dat ik moeilijk doe en dat ik de boel verpest. Ik moest bijna lachen toen hij dat zei. Je plan lijkt te lukken, hè. Je hangt keer op keer het slachtoffer uit, terwijl jij degene bent die altijd en overal ruzie stookt over mij. Huilen om een cadeautje dat ik voor je verjaardag kocht. Niet waar ik bij was – natuurlijk niet – maar achteraf bij Bart. Dat je me heel duidelijk had verteld dat je slechte herinneringen had aan de vakantie in Frankrijk: hoe kón ik je dan een fotoboek van die reis cadeau doen? Bart was razend op mij. Hoe kon ik zijn mama laten huilen?'
Je hebt de enige twee weken verpest die ik op een jaar heb met mijn man en kind.
'Luister, ik wist helemaal niet dat jij het in Frankrijk zo erg vond. Ik vond het er verschrikkelijk – alleen maar omdat jij erbij was. Je hebt de enige twee weken verpest die ik op een jaar heb met mijn man en kind. En dan ga je achteraf huilen bij Bart dat ík jóúw vakantie heb verpest? Ik ben zo verschrikkelijk boos op je. Altijd naïef doen, maar ondertussen alles en iedereen manipuleren. Aan ons dochtertje vragen of "mama je wel een verhaaltje voorleest elke avond? En dat dat toch jammer is, want omi las vroeger wél elke avond een verhaaltje voor."'
Ik probeer écht om overeen te komen met jou. Ook al bemoei je je met alles, wil je overal bij zijn.
'Je bent zo’n... Nee, ik ga niet schelden. Ik voel het opborrelen, zo vaak. Maar ik moet me inhouden. Ik mag je geen nieuwe wapens geven om tegen me te gebruiken. Maar wat maak je het me moeilijk. Het is zo verschrikkelijk frustrerend, zo onrechtvaardig ook. Ik probeer écht om overeen te komen met jou. Ook al bemoei je je met alles, wil je overal bij zijn. Volgens mijn beste vriendin ben je verzuurd en eenzaam, omdat je man ervandoor ging met een ander. Volgens haar projecteer je die frustratie op mij. Je kan je kind niet loslaten, zegt ze. Ik denk dat ze gelijk heeft. Élke dag bellen, "mama"? Echt élke dag? Is dat echt nodig? Bart is intussen zesendertig!'
Ik hou van Bart, maar heel eerlijk: ik denk eraan om weg te gaan bij hem. Nee, niet te trots zijn, het is zeker niet alleen door jou.
'En elke dinsdagavond bij jou eten, moet dat echt? Met altijd die steken onder water en het dramagedoe als ik erop inga? Ik ben het zo beu. Ik hou van Bart, maar heel eerlijk: ik denk eraan om weg te gaan bij hem. Nee, niet te trots zijn, het is zeker niet alleen door jou. Het is ook omdat ik niet begrijp dat hij je blijft steunen. Ik snap dat je zijn moeder bent, maar ik ben zijn vrouw. Ik ben zeker dat je zou veranderen als hij je een keer op je plaats zou zetten. Hij blijft je steunen. Ik heb hem laatst verweten dat hij liever bij jou is dan bij mij. Ik zag in zijn ogen dat ik gelijk had. Jij, zijn perfecte, zorgende mama. Hou nog even vol, en dan krijg je je zin. Je zoon, enkel en alleen voor jou.'
Brigitte
