‘Rekeningen deed ik niet open, de telefoon nam ik niet op: ik verloor mijn job, woonst en alles wat mij lief was.‘
Liandra* (31) was verslaafd aan cocaïne: ‘Ik was vel over been, mijn tanden kwamen los en ik deed dingen waar ik niet aan wil terugdenken’
Eén lijntje. Om het één keer te proberen. En daarna nooit meer. Dat dachten ook lezeres Liandra* (31), maar voor ze het goed en wel besefte, liep haar cokeverslaving compleet uit de hand.
*Liandra is een schuilnaam.
Tekst: Jill De Bont
‘Samen met mijn oudere broer groeide ik op in een eenvoudig gezin met strenggelovige ouders. Pa werkte als arbeider, ma was huisvrouw. Mijn ouders trokken de stikte regels van hun geloof door in onze opvoeding en daar had ik het moeilijk mee. Op school was ik een speelvogel, maar toch deed ik mijn best en behaalde ik zonder problemen mijn diploma verzorging.
Op mijn veertiende mocht ik met mijn broer mee naar ‘I Love Techno’ en kwam ik voor het eerst met cocaïne in aanraking. De verhalen die ik erover had gehoord, hadden mij zo nieuwsgierig gemaakt dat ik het absoluut wilde proberen. En het was fantastisch. Na mijn eerste lijntje voelde ik me geweldig stoer.’
Na mijn eerste lijntje coke voelde ik me geweldig stoer.
Verliefd en verslaafd
‘En toch heeft het daarna een tijd geduurd voor ik opnieuw met cocaïne in aanraking kwam. Op mijn vijftiende begon ik een relatie met een jongen die cocaïne rookte. Ik besefte dat ik me op glad ijs begaf, en het risico liep om verslaafd te geraken. Maar opnieuw nam de nieuwsgierigheid de bovenhand en wilde ik ook het roken proberen. Mijn vriendje was een regelmatige gebruiker en ik deed mee. Vier maanden lang rookte ik iedere dag coke. En zelf was ik ervan overtuigd dat ik na die vier maanden nog altijd niet verslaafd was.
Tijdens mijn relatie met de cokegebruiker had ik geleerd waar je het spul kon kopen, en dat nieuws ging rond als een lopend vuurtje. Iedereen kwam me vragen om coke te halen. En ik ging daar op in, want zo kon ik een lijntje mee snuiven.
Nadat ik mijn relatie verbroken had, heb ik een hele tijd geen coke meer gebruikt en vertoonde ik ook geen echte afkickverschijnselen. Tijdens het uitgaan snoof ik wel eens lijntje mee, maar zelf kocht ik geen coke. Mijn ouders waren van niets op de hoogte. Ik mocht met mijn broer mee op stap, en wanneer ik te high of dronken was, maakte ik hen wijs dat ik bij een vriendin bleef slapen. Tijdens mijn relatie met de cokegebruiker had ik geleerd waar je het spul kon kopen, en dat nieuws ging rond als een lopend vuurtje. De ene na de ander kwam me vragen om coke te halen. En ik ging daar op in, want zo kon ik een lijntje mee snuiven.’
Betrapt
‘Op mijn negentiende was mijn cocaïneverbruik zodanig toegenomen dat ik zelfs op school stiekem gebruikte. Mee snuiven met anderen was al lang niet meer voldoende. Bij mijn ouders geld vragen was geen optie, dus begon ik te dealen om mijn eigen gebruik te betalen. Een gevaarlijk spel, dat me snel zuur opbrak. Ik werd op heterdaad betrapt en vloog voor anderhalve maand de gevangenis in. Omdat ik nog thuis woonde, zat er niks anders op dan tegen mijn ouders te bekennen waar ik mee bezig was.
Ik begon te dealen om mijn eigen gebruik te betalen.
De kreet die mijn moeder slaakte toen ik haar belde vanuit de gevangenis, sneed door merg en been. Maar hoe erg ik hen ook had teleurgesteld, toch lieten mijn ouders me niet vallen. Mama kwam me in de gevangenis bezoeken. En toen ik weer vrij kwam, was ik thuis opnieuw welkom.
De twee jaar erna hield ik me braaf aan de regels, en hield ik me aan de voorwaarden die me opgelegd waren bij mijn vrijlating. Ik zocht geen contact meer met het drugsmilieu en kwam iedere avond om negen uur thuis. Ik vond een deeltijdse job in een supermarkt. En via een castingoproep voor modellen, kwam ik in de modellenwereld terecht. Na een modellenopleiding kreeg al snel de ene na de andere opdracht en ging ik alleen wonen.’
Een zware klap
‘Drie jaar lang combineerde ik mijn halftijdse job in de supermarkt met mijn modellenwerk. Als model bloeide ik helemaal op. Voor het eerst in mijn leven wist ik waar ik met mijn leven naartoe wilde. Ik was ingeschreven bij vier modellenbureaus en kreeg de ene na de andere opdracht. Mijn carrière zat in de lift en mijn toekomst zag er veelbelovend uit. Af en toe mocht ik voor een opdracht zelfs naar het buitenland.
Tegen al mijn verwachtingen in, kwam ik in de modellenwereld niet met cocaïne in aanraking. En toch slaagde ik er niet in om mijn gebruik op te geven. Daarvoor was mijn verslaving te groot geworden. Maar ik redde het wel, dacht ik. Tot het noodlot keihard toesloeg. Mijn broer, naar wie ik altijd heel erg had opgekeken, kwam om in een tragisch ongeval. Mijn wereld stortte in.
Toen mijn broer, naar wie ik altijd heel erg had opgekeken, omkwam in een tragisch ongeval, sloeg het noodlot keihard toe.
Om de pijn te verzachten, gebruikte ik steeds meer coke. Ik verloor mijn vaste job en knoopte relaties aan met foute kerels. Fysiek werd ik een wrak, ik was nog vel over been, mijn tanden kwamen los te staan en ik deed dingen waar ik absoluut niet meer wil aan terugdenken.’
Mijn redding
‘Na de dood van mijn broer heb ik nog één modellenopdracht gedaan, daarna bekeek ik mijn mails zelfs niet meer. Rekeningen deed ik niet meer open, de telefoon nam ik niet meer op. Ik ging er volledig onderdoor, verloor mijn woonst en alles wat mij lief was.
Rekeningen deed ik niet meer open, de telefoon nam ik niet meer op. Ik ging er volledig onderdoor, verloor mijn woonst en alles wat mij lief was.
Omdat ik opnieuw was beginnen dealen, belandde ik weer in de gevangenis. Mijn ouders wisten niet meer van welk hout pijlen maken en waren doodsbang om ook mij te verliezen. Zodra ik weer uit de gevangenis was, heb ik me gedwongen moeten laten opnemen. En dat was mijn redding.
Vandaag ben ik clean. Voor het eerst voel ik mij begrepen en worden niet alleen mijn drugsproblemen, maar ook de trauma’s die aan de grondslag daarvan liggen behandeld. Ik ben nog altijd in opname. De angst om te hervallen, zit er nog diep in. Maar voor het eerst in mijn leven slaag ik erin om te praten over mijn problemen.
Me gedwongen laten opnemen, is mijn redding geweest.
Sinds kort heb ik een nieuwe vriend, heb ik weer een goed contact met mijn ouders en geloof ik weer in de toekomst. Mijn tanden zijn behandeld en ik zie er weer gezond uit. Ik ben een kappersopleiding gestart en probeer de draad van mijn leven weer op te pikken. Als model zal ik er waarschijnlijk nooit meer opnieuw staan. Maar ik probeer mijn contacten uit de modellenwereld weer aan te halen, in de hoop achter de schermen misschien ooit weer aan de slag te kunnen. Dat is nu mijn grote droom.’
Heb je na het lezen van dit artikel nood aan een gesprek of zit je met iets? Praat bij Tele-Onthaal over wat jou bezighoudt. Bel anoniem en gratis naar 106 (24u/7d) of chat via www.tele-onthaal.be.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
