Lisa (25) en haar Amerikaanse vriend kunnen door de coronacrisis niet naar Spanje verhuizen

‘Onze ontmoeting was niet bepaald de meest romantische bedoening, maar het is er wel eentje die zo uit een film zou kunnen komen. Anderhalf jaar geleden reisde ik door Zuid-Amerika toen ik op een avond Mario in een club in Peru zag dansen. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht, maar Mario merkte me amper op. Toen ik de dag daarop op een toeristenbus stapte en mijn koffer liet openvallen, hoorde ik een stem achter mij vragen of ik hulp nodig had. Ik snauwde dat ik het wel alleen kon, maar toen ik me omdraaide, zag ik dat diezelfde jongen voor mijn neus stond.’

What’s in a name?

‘Ik ging achter hem op de bus zitten en we hebben een hele rit geen seconde gezwegen. Toen we in Lima aankwamen, scheidden onze wegen, maar we beloofden elkaar om contact te houden. Pas toen ik in het hostel arriveerde, besefte ik dat ik enkel Mario’s voornaam kende. Daarom trok in naar de busmaatschappij en vroeg ik of ze mij zijn achternaam wilden geven. Aanvankelijk wezen ze mij af, maar na veel vijven en zessen gaven ze mij toch zijn volledige naam. Daar ben ik hen nog steeds eeuwig dankbaar voor, want zonder hen had ik de liefde van mijn leven nooit gevonden. Ik stuurde hem meteen een berichtje via Instagram en niet veel later gingen we samen op date. Het is toen dat de vonk ook bij hem is overgeslagen. Het enige probleem? Een paar dagen later moest hij terug richting Californië reizen en ik richting mijn volgende stop: Colombia.’

Een lief dat aan de andere kant van de wereld woont, is iets helemaal anders dan een lief dat aan de andere kant van je dorp woont.

‘Een relatie hadden we op dat moment nog niet, maar we spraken elkaar wel bijna elke dag via de telefoon én we hadden al een nieuwe date vastgepind. Mario werkt voor de Amerikaanse luchtvaart en moet elke twee maanden richting Europa reizen. We hadden elkaar in juni voor het eerst ontmoet en in september moest hij voor het werk via Duitsland reizen. Daarna kwam hij naar België en reisden we samen naar Portugal, en het is daar dat we beiden beseften dat het menens was. We zagen elkaar om de twee maanden, iets waar de meeste koppels met een langeafstandsrelatie alleen maar van kunnen dromen. Omdat we ons goed voelden bij elkaar en beiden het gevoel hadden dat we oud en wijs genoeg waren, begonnen we aan onze verhuisplannen te werken. Een lief dat aan de andere kant van de wereld woont, is tenslotte iets helemaal anders dan een lief dat aan de andere kant van je dorp woont. We vonden dus dat we het op z’n minst een kans moesten geven.’

Het afscheid

‘Mario zat er niet mee in om in Europa te wonen, maar hij woont momenteel zelf in Californië en heeft Mexicaanse roots, dus het weer in België viel hem tegen. Daarom besloten we vrij snel om een huisje in Spanje te zoeken. Mario spreekt perfect Spaans en ik ben afgestuurd in toerisme, dus ik zou er makkelijk in een hotel aan de slag kunnen. Omdat we beiden niet in een grootstad wilden wonen, maar wel dichtbij een luchthaven zodat we makkelijk onze familie konden bezoeken, besloten we om iets in Málaga te zoeken. In september van dit jaar zouden we een visum aanvragen zodat we aan onze toekomst zouden kunnen beginnen, maar toen brak het coronavirus uit en vielen al onze plannen in het water (stil).’

We hadden voor het eerst geen nieuwe datum om naar uit te kijken en die hebben we vandaag nog steeds niet.

‘Ik zat op dat moment samen met Mario in Washington. In eerste instantie leek het ons evident dat ik bleef, maar toen president Trump aankondigde dat heel Amerika op slot zou gaan, nam de paniek toe. Toen hebben we elkaar voor het eerst op een andere manier leren kennen (lacht). Mario wilde niet dat ik alleen in Amerika zat terwijl hij aan het werk was. Hij wilde mij niet achterlaten en daarom ben ik halsoverkop met het allerlaatste vliegtuig richting Europa gevlogen. Achteraf gezien hebben we heel veel spijt van de beslissing, want Mario is sindsdien niet meer naar zijn werk kunnen gaan. We hadden dus in feite samen in lockdown kunnen zitten. Het afscheid viel ons dan ook ontzettend zwaar. We hadden voor het eerst geen nieuwe datum om naar uit te kijken en die hebben we vandaag nog steeds niet.’

Van het kastje naar de muur

‘Normaal gezien zouden we elkaar in april en juni terugzien, maar dat is niet gebeurd. In september zouden we gaan samenwonen, maar die plannen hebben we nu ook al gecanceld. Het enige wat we zouden kunnen doen om elkaar sneller terug te zien, is onze trouwpapieren al aanvragen, maar dat willen we niet. Normaal gezien stappen we volgend jaar in België in het huwelijksbootje en we willen niet dat onze trouw geforceerd wordt. Hoewel we ook daar heel wat negatief advies over krijgen, is dat momenteel ons enige lichtpuntje. Toen ik in het gemeentehuis vroeg wat we allemaal in orde moesten brengen voor onze trouw, raadden ze mij aan om met iemand van België, en niet van Amerika, te trouwen. Ik geloofde mijn oren niet. Het zou volgens hen veel te ingewikkeld worden en de papierwinkel zou weleens heel lang op zich kunnen laten wachten. Het is volgens hen om problemen vragen, maar ik kies toch niet op wie ik verliefd word?’

Mijn vriendinnen gaan samenwonen en krijgen kindjes. Wij moeten onze toekomst en al onze plannen on hold zetten.

‘Het lijkt wel of momenteel alles en iedereen tegen onze relatie is, maar wij weten dat we elkaar graag zien en dat is het belangrijkste. Het kost ons enorm veel moeite om samen te zijn, maar we blijven vechten. Dat is volgens mij het beste bewijs om aan te tonen dat we elkaar doodgraag zien. Mijn vriendinnen gaan samenwonen en krijgen kindjes. Wij moeten onze toekomst en al onze plannen on hold zetten. Ons leven staat momenteel volledig stil. We worden door de ambassade van het kastje naar de muur gestuurd en hebben geen enkel perspectief. Het enige wat we met zekerheid weten, is dat we elkaar doodgraag zien en er alles voor over hebben om elkaar weer in de armen te vliegen.’

Lees ook:

• Melissa (23) heeft haar verloofde al 9 maanden niet meer kunnen zien door de coronacrisis
• Valerie (31) en Mik (32) zijn sinds 2018 op wereldreis en startten hun eigen reisblog op
• Tess (27) kreeg de reiskriebels te pakken nadat ze in het buitenland studeerde