Wat als je mama nog piepjong was toen jij geboren werd? Daisy (37) werd geboren toen haar mama 18 jaar was. Moeder en dochter waren vroeger al hecht, maar de dood van Daisy’s zoontje bracht hen nog dichter bij elkaar.
‘Mijn mama is maar 18 jaar ouder dan ik. Dit jaar wordt ze 54. Mijn grootouders waren in shock toen ze vertelde dat ze een kind kreeg. Niet alleen omdat mama zo jong was, maar vooral omdat papa uit een andere leefwereld kwam. De kermis is zoals een klein dorp. Mijn vader werd als buitenstaander niet meteen aanvaard, en bovendien waren ze nog maar een jaar een koppel. Toch was hun zwangerschap niet zo ongepland en ongewild als iedereen destijds dacht. Mijn ouders zagen het eerder als een bevestiging van hun liefde dan als ongelukje. Ze trouwden enkele maanden voor mijn geboorte en namen nog geen twee jaar later het familiebedrijf over.’
Op de eerste plaats
‘Mama was 20 en had een peuter én een eigen zaak. Vier jaar later werd mijn zus Judith geboren. Stevige kost voor een prille twintiger, maar ze heeft haar taak als moeder meer dan volbracht. Ik koester vooral mooie herinneringen aan mijn kindertijd. Mijn zus en ik kwamen altijd op de eerste plaats, zelfs al had ze haar handen vol. Ik krijg nog steeds een warm gevoel als ik in de Efteling en De Haan aan zee kom. Wandelingen op het strand, pannenkoeken eten met het gezin... Mama zorgde ervoor dat ik gewoon kind kon zijn, iets wat ze zelf tijdens haar jeugd misschien wel heeft gemist. Wanneer ik liefdesverdriet had, bood ze een schouder aan om op te huilen. Als ik als tiener uitging, was zij mijn persoonlijke chauffeur. Ik had wel een avondklok, maar mijn ouders hebben nooit gewild dat ik met iemand anders meereed. En toen ik op mijn zeventiende Pascal ontmoette, die acht jaar ouder is, begon mama zelf over de pil.’
Nog hechter door zijn dood
‘Veertien jaar geleden was mama mijn houvast toen mijn zoontje George stierf aan de gevolgen van het RSV-virus. George was amper vier maanden oud. Pascal en ik hadden jaren geprobeerd om een kind te krijgen, en toen onze kinderwens eindelijk werd vervuld, werd hij van ons weggerukt. Zijn dood kwam totaal onverwacht. Toen George overleed, stierf een groot deel van mij met hem. Ik werd verscheurd door verdriet en viel in een bodemloze put. Tijdens die periode leefde ik maar voor één ding, en dat was zo snel mogelijk weer zwanger worden.’
Ik mijn moeder enorm dankbaar, want door mijn verdriet om ons zoontje zag ik de tranen van mijn man niet.
‘Als mama er toen niet was, had mijn relatie het misschien zelfs niet gered. Ze duwde me de deur uit en dwong me om met Pascal op reis te gaan in plaats van meteen over te gaan op de zoveelste vruchtbaarheidsbehandeling. Mama liet me inzien dat mijn partner er ook nog was. Ik ben haar enorm dankbaar, want door mijn verdriet zag ik de tranen van Pascal niet. Hoewel mama ook rouwde om haar kleinkind, wist ze precies hoe ze me moest opvangen. Ik heb haar meer dan eens uit bed gebeld, en ze stond altijd paraat. We waren al zeer hecht, maar de dood van George bracht ons nog dichter bij elkaar.’
Zes handen op één buik
‘Een sterke vrouw die met beide voeten op de grond staat, dat is de beste omschrijving van mijn mama. Ik ben ervan overtuigd dat het geroddel waar ze als tienermama mee werd geconfronteerd, daarmee te maken heeft. Ze was vastberaden om zich te bewijzen als moeder, hoe jong ze ook was. We zien elkaar niet als vriendinnen, maar kunnen over élk onderwerp praten. Samen met Judith zijn we zes handen op één buik. We gaan geregeld shoppen, uit eten en naar de sauna. Zoals elke dochter en mama maken we ook af en toe ruzie, maar we blijven nooit lang kwaad. Het is misschien een cliché, maar mama is mijn rolmodel. Ze heeft me gevormd tot de vrouw die ik vandaag ben. Ze mag trots zijn op haar twee dochters, vier kleinkinderen, bloeiende zaak en huwelijk van 38 jaar. Ik kan me geen betere jeugd of mama wensen, en ik kan alleen maar hopen dat mijn dochtertje later op dezelfde manier terugdenkt aan haar kindertijd.’
Meer straffe verhalen:
