Daniel (26) is iets langer dan een jaar samen met Hannah die werd misbruikt als kind

‘Ik heb zelf een belachelijk gelukkige kindertijd gehad. De meest onbezorgde jeugd die je je kan voorstellen. Wat dat betreft, groeide Hannah niet op een andere planeet op, maar in een ander universum. Toen ze mij leerde kennen, had ze al een hele rollercoaster achter de rug en stond ze al vrij ver in haar verwerking. Haar leven is niet evident geweest. Vaak was het meer overleven dan leven, zich staande houden, met vallen en opstaan een leven opbouwen.’

Geen vertrouwen in mannen

‘Het was zeker geen liefde op het eerste gezicht tussen ons. Door haar extreem slechte ervaring met mannen had Hannah alleen nog maar liefdesrelaties met vrouwen gehad. Een relatie met een man kwam simpelweg niet in haar op: ze had geen greintje vertrouwen in mannen. Maar op de een of andere manier was er toch een klik tussen ons. We bleven na onze eerste ontmoeting online in contact. In onze online gesprekken was Hannah vrij open over haar verleden, zonder daarom in detail te treden. We spraken ook over andere dingen en bleken op heel veel gebieden hetzelfde te denken en hetzelfde te verwachten van het leven. Voor haar waren onze online gesprekken ook een veilige manier om mij te leren kennen. De argwaan die ze bij andere mannen voelde, had ze bij mij niet.’

Hannah vertelde me achteraf dat ze het heel bijzonder vond dat ze zo close met een man kon zijn zonder angstgevoelens. Dat was nieuw voor haar.

‘Het klikte zo goed dat we besloten af te spreken. Onze eerste date was in een museum. Omdat de audiogidsen op waren, moesten we er eentje delen. Als we allebei wilden luisteren, moesten we dicht bij elkaar staan. Hannah vertelde me achteraf dat ze het heel bijzonder vond dat ze zo close met een man kon zijn zonder angstgevoelens. Dat was nieuw voor haar. Er volgde snel een tweede date, een feestje van haar oude jeugdbeweging. Na afloop hebben we lang gepraat en uiteindelijk gekust: toen is de vonk pas echt overgeslagen.’

Verdrongen herinneringen

‘Beetje bij beetje is Hannah mij beginnen vertellen wat ze allemaal heeft meegemaakt in haar jeugd. Veel van wat gebeurd is, heeft ze verdrongen. Af en toe – na een trigger – komt er een herinnering naar boven. Samen leggen we de puzzel van haar verleden. Die verhalen horen, dat is afschuwelijk. Het maakt me onwaarschijnlijk kwaad en machteloos dat iemand haar dit heeft aangedaan. Hannah heeft niet altijd begrip voor mijn emoties. Dat ik kwaad ben op de dader, vindt ze onterecht: het is háár kwaadheid, niet de mijne. Waar ik het nog moeilijker mee heb, is dat ze mij niet altijd toelaat. Hannah heeft jarenlang geloofd dat ze alleen op zichzelf kon terugvallen. Ze heeft in de loop der tijd geleerd om zichzelf te troosten. Voor mij was dat heel moeilijk: je wil als man toch dat je vriendin je af en toe nodig heeft? Ik wilde haar steunen, haar troosten. Beetje bij beetje laat ze me meer toe, al zal dat nooit evident zijn voor haar. Onlangs voelde ze zich niet goed en legde ze voor het eerst haar hoofd op m’n schouder. Ik vond dat stiekem fantastisch, maar ik was wel zo slim om er niks over te zeggen. Het zou het moment voor haar verpest hebben: ze wil absoluut vermijden dat ze afhankelijk wordt van iemand. Omgekeerd is dat ook zo. Als ze het gevoel krijgt dat ik haar nodig heb, voelt ze zich ongemakkelijk.’

Een relatie met alles erop en eraan of niks

‘Bepaalde dingen die voor andere vrouwen vanzelfsprekend zijn, zijn voor Hannah aartsmoeilijk. Ons intieme leven was niet evident. In het begin had ze een fase waarin ze me heel hard probeerde weg te duwen, maar dat is haar niet gelukt. “Als ik naar jou kijk, zie ik die dader”, zei ze eens. Dat is het vreselijkste wat ze tegen me kon zeggen.’

Eén keer sloeg ze met haar hoofd keihard tegen de bedrand, om zo met fysieke pijn de mentale pijn te verdrijven. Voor mij was het op dat moment duidelijk: dit was het mij niet waard.

‘Het is een heel lange weg geweest, van zoeken en aftasten: wat kan, wat kan niet. Ze heeft een hele tijd als we probeerden te vrijen dissociaties gehad: omdat ze seks associeerde met die dader en met de trauma’s uit haar jeugd, was ze op een gegeven moment “weg”. Eén keer sloeg ze met haar hoofd keihard tegen de bedrand, om zo met fysieke pijn de mentale pijn te verdrijven. Voor mij was het op dat moment duidelijk: dit was het mij niet waard. Ik was bereid om een relatie zonder seks te hebben. Voor Hannah was dat geen optie: ze wilde een normale relatie, met alles erop en eraan, of niks. Ze was vastbesloten om het tussen ons te doen slagen. Achteraf bekeken ben ik blij dat ze heeft doorgezet: ik dacht echt dat ik het kon, maar nu ook die kant van onze relatie goed zit, nu we kunnen knuffelen en vrijen, voel ik toch wat een enorme meerwaarde het is.’

Niet mijn verdienste

‘Het klinkt raar, maar eigenlijk was het bij momenten zelfs leuk om samen uit te zoeken wat de triggers waren en elke keer weer een stapje dichter te komen. In het begin was er heel wat dat haar herinneringen triggerde: mijn geur, de typische geuren van opwinding. We hebben heel veel deodorant gespoten die eerste keren (lacht), maar we hebben het overwonnen, beetje bij beetje. Voorzichtig heeft Hannah leren genieten van seks en intimiteit. De zoektocht heeft ons alleen maar dichter bij elkaar gebracht.’

Hannah heeft altijd benadrukt dat het niet aan mij is om haar “beter” te maken: ik ben níét haar redder in nood.

‘Op dit moment kan ik eerlijk zeggen dat we heel gelukkig zijn met elkaar. Haar misbruikverleden speelt geen rol meer: het is een van de dingen die haar gemaakt hebben tot wie ze is, zoals het feit dat ze naar de jeugdbeweging is gegaan haar evengoed gevormd heeft. Is dat mijn verdienste? Nee, absoluut niet. Hannah heeft altijd benadrukt dat het niet aan mij is om haar “beter” te maken: ik ben níét haar redder in nood. Bovendien had ze voor mij al een heel traject afgelegd. Dat ze af en toe durft toe te geven dat het niet goed met haar gaat, dat is misschien wel een beetje mijn verdienste. In haar hoofd heeft ze altijd geweten dat ze me kon vertrouwen, ze moest het alleen ook voelen.’