Voor ons staat elke dag in het teken van female power, maar op 8 maart vieren we dat extra hard met Internationale Vrouwendag. Daarom vroegen we 17 vrouwen naar hun moeilijkste maar ook moedigste moment. Deborah Gies (31) is leerkracht. Zij en haar vriend hebben een zoontje van 16 maanden, Rik. Maar onlangs verloor ze haar tweede kindje in een miskraam.
‘Een paar weken geleden heb ik een miskraam gehad. Dat was een heel… bizarre ervaring. Bij een controle bij de dokter op 12 weken bleek dat het vruchtje al een aantal weken was gestorven, maar het wilde mijn lichaam niet spontaan verlaten. Mijn lijf voelde ook nog zwanger: ik was nog misselijk, had gezwollen borsten, terwijl er eigenlijk niets meer was. Ik heb dus medicatie moeten nemen om de miskraam op te wekken.
Na die pillen ben ik zo hevig beginnen te bloeden dat ik naar de spoed moest. Het is heel gek, maar als ik dat nu vertel, lijkt het alsof het nooit gebeurd is. Mijn lichaam is zo snel hersteld... Ook emotioneel is het gek hoe snel je dat weer vergeet. Natuurlijk heb ik verdriet. Maar het enige echte wat nog rest, zijn een aantal pilletjes die ik in huis heb liggen. Voor de rest zou het evengoed niet gebeurd kunnen zijn.
Het is als een vage herinnering, een nachtmerrie. Het is natuurlijk nog recent. Ik weet niet, misschien moet de klap nog komen. Maar ik heb het gevoel dat ik het kan plaatsen. Ik zie mijn zwangere vriendinnen, ben niet jaloers of kwaad, ik ben alleen blij voor hen.’
Het is als een vage herinnering, een nachtmerrie.
Uit de boekjes
‘Ik heb al het geluk van Rik te hebben, een vrolijk, makkelijk kind. Ik was zwanger bij de eerste poging en had een zwangerschap uit de boekjes. Ik had nergens last van en ben amper 9 kilo bijgekomen. Mijn bevalling was een droom, en ik heb geen littekens of striemen. Ergens verwachtte ik dat het bij een tweede ook zo makkelijk zou gaan, maar dan bots je toch op wat er fout kan gaan. En dat is oké.
Ik snap dat ik gewoon pech heb gehad. Het maakt ons ook als koppel sterker. Mijn partner heeft mij zien bloeden en flauwvallen, voor hem moet dat enorm beangstigend zijn geweest. Maar gelukkig kunnen we samen praten en verdrietig zijn. We appreciëren ook des te meer wat we wel hebben. Het geeft ons ook meer begrip voor mensen bij wie het allemaal niet zo vanzelfsprekend loopt. Als je online verhalen leest van vrouwen die vier, vijf, zes miskramen hebben gehad, en toch blijven hopen op een gezond kind... Dan besef je dat het veel erger kan.
Het zal nog even moeilijk worden. Op de dag dat ze uitgerekend was, want het was een meisje. Of als we op reis vertrekken deze zomer, omdat we dan normaal met ons viertjes geweest zouden zijn. Maar ik weet dat we samen sterk genoeg zijn om daarmee om te gaan. En die wetenschap, die is alles waard.’
Lees in de Flair van deze week de 16 andere inspirerende verhalen over vallen, maar vooral weer opstaan. ‘Ik kwam er sterker uit.’ Ook onze Instagrampagina hou je best in de gaten.
Lees ook:
