‘Ik laat de dingen graag gebeuren wanneer ik er klaar voor ben zonder de sociale druk van de hedendaagse maatschappij.’
Nathalie (44) kreeg haar eerste kus op haar 33ste
Sommigen hebben hun eerste kus op hun twaalfde, na school op het pleintje. Anderen wachten daar wat langer mee en dat is helemaal oké. Nathalie (44) was drieëndertig toen ze voor het eerst echt de lippen van een man op die van haar voelde.
‘Mijn moeder kon geen kinderen krijgen, dacht ze, want mijn vader was een stuk ouder. Ze was al 38 – in die tijd oud – toen ik toch nog als welkome verrassing kwam. We hebben altijd een open band gehad waarbij alles besproken kon worden, dus ik heb ook nooit de drang gevoeld om me rebels te gedragen tijdens de puberteit. Toen papa op mijn vijftiende plots stierf, werd onze band alleen maar inniger. Dat heeft er misschien mee voor gezorgd dat ik op veel vlakken een laatbloeier ben, maar het zit ook in mijn karakter.’
Geen sociale druk
‘Ik ben niet zo avontuurlijk aangelegd, ben een huiselijk type dat graag zorgt voor haar hondje en haar moeder. Ik heb geen sabbatjaar of wereldreis nodig om op zoek te gaan naar mezelf. Ik heb altijd goed geweten wie ik ben en ik laat de dingen graag gebeuren wanneer ik er klaar voor ben zonder de sociale druk van de hedendaagse maatschappij. En ja, dan ben ik maar een laatbloeier of een buitenbeentje, maar ik wist dat het wel zou gebeuren als ik er klaar voor was, en ik heb het mij nooit beklaagd dat het zo lang geduurd heeft.’
Ondanks wat mensen misschien denken, ben ik geen kneusje, maar een zelfbewuste en zelfstandige vrouw die trots is op wie ze geworden is en die voor de vrouw wil zorgen die haar het leven geschonken heeft.
Zelfbewuste en zelfstandige vrouw
‘Drieëndertig was ik toen ik mijn eerste echte kus kreeg en het was een heel fijne ervaring. En nee, die man wist dat niet en ik heb ook nooit de behoefte gevoeld om het hem te zeggen. Daarna heb ik nog een keer een relatie van een jaar gehad, maar dat was de ramp van mijn leven (lacht). Tot ik echt een goede man leer kennen, blijf ik dan liever bij mama wonen. Ondanks wat mensen misschien denken, ben ik geen kneusje, maar een zelfbewuste en zelfstandige vrouw die trots is op wie ze geworden is en die voor de vrouw wil zorgen die haar het leven geschonken heeft. Sinds een jaar ben ik nu gestopt met werken om haar mantelzorger te zijn. Ik kijk met grote ogen naar jongeren van twintig die op wereldreis gaan: het geluk ligt voor mij gewoon veel dichter bij huis.’
Auteur: Kaatje De Coninck
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier