Eindelijk ontmoet je de man van je leven. Je zou alles voor hem doen. Een beetje geld lenen als hij in de problemen zit, bijvoorbeeld. Eva (23) leerde Maarten kennen op café. Hij leek een gezellige jongen met een vlotte babbel, maar Maarten is haar nu 2000 euro verschuldigd.
'Ooit zag ik hem zo graag, maar vandaag haat ik hem uit de grond van mijn hart. Alles wat ik heb, heb ik hem gegeven. Mijn liefde, mijn huis, mijn geld en mijn zelfrespect. En hij heeft me gewoon gebruikt. Nu ik weet hoe hij in elkaar zit en wat hij niet alleen mij, maar ook een heleboel andere meisjes geflikt heeft, ga ik het gevecht tegen hem aan. Ik zal mijn geld hoe dan ook terugzien, al kost het me m'n laatste snik...'
Lachen dat we samen konden. Hij was ook zo open, vertelde me al snel zijn diepste geheimen.
'Ik was achttien en zo vrij als een vogeltje. Net klaar met de middelbare school en pas weer vrijgezel. Op café leerde ik Maarten kennen, een gezellige jongen met een vlotte babbel. We hadden meteen een klik. Lachen dat we samen konden. Hij was ook zo open, vertelde me al snel zijn diepste geheimen. Zo was hij opgegroeid in een pleeggezin, werd hij vroeger mishandeld door zijn moeder en heeft hij zijn vader nooit gekend. Hij speelde in op mijn gevoelens en al snel werd ik niet alleen verliefd, maar kreeg ik ook ontzettend veel medelijden met hem. Ik, ik zou hem wel helpen om eindelijk gelukkig te worden.'
Na een tijdje kwam ik erachter dat hij gewoon ergens met z'n vrienden zat te blowen of ging shoppen. Met mijn geld.
'Na drie maanden nam ik hem in huis. Tenminste, hij kwam bij me wonen op kot. Wat moest ik ook, hij was op straat gezet door zijn pleegouders, hij had geen werk en geen geld. Ik vond hem zó zielig, ik wilde hem oprecht helpen. Hij ging ermee akkoord dat hij de helft van de huur zou betalen. En dus ging hij op zoek naar werk. Althans, dat zei hij. Want na een tijdje kwam ik erachter dat hij gewoon ergens met z'n vrienden zat te blowen of ging shoppen. Met mijn geld. Ik was zo stom geweest om hem mijn pinpas te geven om boodschappen voor ons te doen. Want ik had daar geen tijd voor, ik ging naar school en werkte. Maar boodschappen zag ik zelden en steeds vaker verdween er vijftig euro van mijn rekening. En als ik hem eens meenam naar mijn ouderlijk huis, verdwenen er daar plots spullen. Het horloge van mijn moeder bijvoorbeeld, dat ik later terugvond in zíjn tas. Een geweten had hij niet.'
Het enige wat ik ooit heb gekregen van hem, was een halskettinkje. Gekocht met míjn geld.
'Hij zou een maand bij me blijven wonen, maar die maand werd uiteindelijk een jaar. Een jaar lang heeft hij op mijn kosten geleefd. Het enige wat ik ooit heb gekregen van hem, was een halskettinkje. Gekocht met míjn geld. Natúúrlijk wist ik dat dat niet klopte. Maar ik was echt blind van verliefdheid, want hij was zo ontzettend leuk. Als we in bed lagen, dan vergat ik alles. En daarom geloofde ik zijn leugens elke keer weer. En hij kon het allemaal ook zo goed verwoorden.'
