Het leken onschuldige jeugdpuistjes in hun puberteit, maar evolueerde naar hardnekkige acne die hen vandaag nog altijd parten speelt. Ook na hun vijfentwintigste kampen heel wat vrouwen nog steeds met acne, en gaan ze gebukt onder het juk van die vreselijke pukkels. Zo ook Evi (33), die nog steeds een degelijke strijd voert met de pukkels.
‘Als prille tiener had ik nooit pukkels. Ik was al zeventien toen de eerste puistjes de kop opstaken, en ik last kreeg van de typische, onschuldige jeugdacne. Maar daar bleef het helaas niet bij. Op mijn 21ste stond mijn gezicht vol pukkels, leken mijn kaken wel vulkaankraters en ging het met mijn huid van kwaad naar erger. Mijn gynaecoloog liet me met verschillende merken van de pil experimenteren en toen dat geen beterschap leek te brengen, trok ik van de ene naar de andere dermatoloog. Ik kreeg een zeer bijtende zalf voorgeschreven, die ik lokaal moest aanbrengen. Maar ook die hielp niet.’
‘Als marketingmanager in de cosmeticasector zit ik aan de bron van de crèmes en verzorgingsproducten. Ik heb dan ook alles geprobeerd, van de goedkoopste budgetmerken tot de duurste cosmeticalijnen. Tot ik ten einde raad opnieuw naar de dermatoloog trok en die voorstelde om een behandeling te starten met het alom bekende heel zware medicijn Roaccutane. De hoge dosis vitamine A in dat middel legt de talgproductie van de huid volledig plat, maar heeft een aantal heel ernstige bijwerkingen. Je ogen raken uitgedroogd en moeten met oogdruppels bevochtigd worden, en je krijgt last van erg droge en gekloofde lippen. Die zware nevenwerkingen weerhielden mij er uiteindelijk van om met de kuur te starten. Door mijn werk word ik dagelijks omringd met mooi opgemaakte mensen met een gave huid. Ik word te pas en te onpas aangesproken door hulpvaardige collega’s die me met mijn acne willen helpen. Maar dat ongevraagd advies maakt de onzekerheid bij mij alleen maar groter.’
Het ongevraagde advies van mijn collega’s in de cosmeticasector maakt me nog onzekerder.
Nachtmerries over gezicht vol pukkels
‘Bij mijn ex-vriend heb ik me nooit voor mijn acne geschaamd. Maar nu ik weer vrijgezel ben, speelt die acne me toch weer parten als ik een date heb. Ik zal nooit de deur uitgaan zonder make-up en lijd na al die jaren nog steeds vrij zwaar onder die acne. ’s Nachts schiet ik soms wakker uit een nachtmerrie waarin ik droom dat ik bomvol sta met pukkels. En ik zet geen enkele foto van mezelf online die ik niet met een verhullende filter heb bewerkt. De voorbije jaren heb ik een serieuze zoektocht gedaan naar de toestand van mijn huid, heb ik enorm veel geld uitgeven aan gelaatsverzorgingen en zocht ik zelfs mijn toevlucht tot dure behandelingen als microdermabrasie. Maar ook die dingen zorgen niet voor een blijvend resultaat.’
‘Daarom beperk ik me vandaag tot een regelmatig bezoek aan mijn schoonheidsspecialiste, neem ik een op maat gemaakt medicijn en slik ik mijn zinktabletten. Sinds twee jaar eet ik geen vlees meer en ik ben ermee opgehouden om mijn huid uit te drogen. Ook dat lijkt een gunstig effect te hebben. Maar ik voer nog steeds een dagelijks strijd tegen de pukkels. Misschien grijp ik in de toekomst ooit nog eens naar een gespecialiseerde vorm van microdermobrasie? De angst dat ik eerder rimpels krijg dan dat ik van mijn acne verlost zal zijn, zit er diep in. Maar ik blijf hopen dat er ooit een mirakel mag geschieden en ik toch weer met een gave huid zal gezegend zijn.’
Lees ook:
