Na een fertiliteitstraject van vier jaar is de kerstwens van Eline een zorgeloze zwangerschap en een gezond kindje.
Eline: ‘Ik was 28 jaar toen ik besloot om het traject als bewust alleenstaande moeder te starten’
Het is weer zover: de periode van de kerstwensen en goede voornemens breekt aan. Na een fertiliteitstraject van vier jaar is de kerstwens van Eline een zorgeloze zwangerschap en een gezond kindje. Ze deelt haar verhaal in een emotionele brief tot de Kerstman.
Al vier jaar is Eline bezig met een fertiliteitstraject, maar voorlopig blijft ze met lege handen achter. Haar kerstwens is een zorgeloze zwangerschap en een gezond kindje.
Haar kerstwens
Lieve Kerstman,
Ik ben een van die vrouwen die altijd al wist dat ze ooit mama wilde worden. Vreemd genoeg had ik – zelfs nog voor ik stopte met anticonceptie – een voorgevoel dat het niet vanzelf zou lukken. Als tiener had ik namelijk al een onregelmatige cyclus, maar toen waren kinderen nog een ver-van-mijn-bedshow, dus ik maakte me nog geen zorgen. Maar op mijn 25ste leerde ik iemand kennen die al twee kinderen had en begonnen mijn eierstokken te rammelen. De relatie bleef niet duren, maar mijn kinderwens bleef wel overeind. Ik was 28 jaar toen ik besloot om het traject als bewust alleenstaande moeder te starten. Ik was zo bang dat het niet meer zou lukken als ik te lang wachtte. Bijna twee jaar lang bezocht ik meerdere keren per week het fertiliteitscentrum, een plek waar ik regelmatig slecht nieuws te horen kreeg. Ik bleek niet alleen PCOS te hebben, maar ook endometriose, geblokkeerde eileiders en schildklierproblemen. Kortom: het zou niet van een leien dakje lopen om een kindje te krijgen.
Ik bleek niet alleen PCOS te hebben, maar ook endometriose, geblokkeerde eileiders en schildklierproblemen. Kortom: het zou niet van een leien dakje lopen om een kindje te krijgen.
De eerste ivf-cyclus bewees dat, want die leverde slechts één embryo van slechte kwaliteit op. Bij de tweede cyclus kreeg ik nog meer medicatie, wat een zware overstimulatie opleverde. Naast het feit dat ik erg veel pijn had, kon ik ook geen verse terugplaatsing krijgen, dus werden er vijf embryo’s ingevroren. Na de derde terugplaatsing volgde er eindelijk goed nieuws: ik bleek zwanger te zijn. Jammer genoeg liep die zwangerschap op het einde van het eerste trimester fout. Vervolgens brak een zware periode aan en besloot ik om een pauze in te lassen. Het traject eiste zijn tol. Niet alleen was ik mijn kindje verloren, ik verloor ook veel vrienden door onbegrip rond mijn situatie. Ik was op en moest mezelf zien terug te vinden.
Noodlot
Na een periode van duisternis begon de zon na enkele maanden opnieuw te schijnen, want tegen alle verwachtingen in ontmoette ik toen de liefde van mijn leven. Hij had al een zoontje van drie jaar, maar wanneer de tijd rijp was, wilde hij nog wel een kindje, ook als dat via ivf moest gebeuren. Toen we samen opnieuw het traject zouden starten, sloeg het noodlot meedogenloos toe. Mijn vriend kreeg een zwaar arbeidsongeval en lag enkele dagen in coma. Een periode van weken op intensieve zorg en heel veel maanden in een revalidatiecentrum brak aan, waardoor onze kinderwens tijdelijk in de onderste la belandde.
Niet alleen was ik mijn kindje verloren, ik verloor ook veel vrienden door onbegrip rond mijn situatie.
Meer dan een jaar later zijn we opnieuw gestart, en de eerste punctie was een succes. Ik had een mooie opbrengst van twaalf kwaliteitsvolle embryo’s. Doordat ik andere medicatie kreeg, had ik ook veel minder last. Helaas leidde de eerste terugplaatsing opnieuw tot een zwangerschapsverlies en mislukte de tweede poging ook. Dat betekent dat ik intussen, met hier en daar een pauze, al vier jaar bezig ben met dit traject. Door de medicatie is mijn lichaam veranderd en heeft ook mijn zelfvertrouwen een serieuze knak gekregen. Van mijn sociaal leven blijft er nog weinig over. Ik heb nog één vriendin die altijd voor me klaarstaat, maar verder krijg ik vaak te horen dat ze me liever niet uitnodigen voor playdates omdat ik dan uit de boot val, omdat het lastig is om telkens opnieuw die teleurstellingen te horen… Maar als het voor anderen al lastig is, is dat het voor mij des te meer.
Ik heb al vaak aan opgeven gedacht, maar ben nog niet klaar om mijn kinderwens definitief op te bergen. Een zorgeloze zwangerschap kunnen meemaken én een gezond kindje krijgen is werkelijk het enige wat ik wil. Kerstman, zorg jij voor magie in 2024?’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
