‘Toen we gingen samenwonen, zag ik hoe hij worstelde en had ik door dat ik meer doe dan alleen maar zijn vrouw zijn.’
Flore (28) is de mantelzorger van haar man Bram die een psychische kwetsbaarheid heeft
Mantelzorgers zijn onmisbaar, maar tegelijkertijd zijn ze vaak onzichtbaar. Hoog tijd om ze de aandacht te geven die ze verdienen. Flore (28) is de mantelzorger van haar man Bram, die een psychische kwetsbaarheid heeft.
‘Ik wist jarenlang niet wat een mantelzorger was, tot ik het uiteindelijk zelf bleek te zijn. Bram – met wie ik zeven jaar samen ben en die ik sinds twee jaar mijn echtgenoot mag noemen – kreeg op 29-jarige leeftijd de diagnose atypische ADHD en wordt momenteel getest op autisme en een persoonlijkheidsstoornis. Het is nog niet volledig duidelijk wat hij precies heeft, maar ik omschrijf het als een psychische kwetsbaarheid. Van zijn 18de tot zijn 22ste had hij een zware depressie. Bram heeft ook meer moeite dan anderen met relativeren en zaken die niet lopen zoals hij het in zijn hoofd heeft. Hij heeft andere ideeën en gevoelens, en ziet de wereld en maatschappij soms anders.’
Meer dan zijn vrouw
‘Geruime tijd werd er niet bij stilgestaan dat er meer met hem aan de hand is. Bram heeft een vaste job, een relatie en een sociaal netwerk. Voor de buitenwereld lijkt hij een doodnormale man, maar toen we onder één dak gingen wonen, zag ik hoe hij worstelde en had ik door dat ik meer doe dan alleen maar vriendin of vrouw zijn.’
‘Je kan onze relatie maar moeilijk vergelijken met die van andere koppels, omdat ik onder andere ook optreed als zijn begeleider, om zijn leven en het mijne makkelijker te laten verlopen. Zo neem ik zo veel mogelijk taken uit Brams handen. Als hij bijvoorbeeld iets met zijn ziekenfonds moet regelen, doe ik dat voor hem, omdat hij meestal zelf door de bomen het bos niet ziet. Ik probeer ervoor te zorgen dat ik 24/7 voor hem bereikbaar ben en dat er altijd duidelijke communicatie is, zodat hij weet wat er van hem wordt verwacht. Dat is eerder een vorm van fysieke hulp, terwijl ik hem op emotioneel vlak bijvoorbeeld bijsta als hij een depressieve periode doormaakt en ik dan vooral een troostende schouder en een luisterend oor in de aanbieding heb.’
Evenwichtsoefening
‘Mantelzorger zijn is een rol die niet te onderschatten is. Het is niet altijd makkelijk, aangezien ik zijn stootkussen ben voor alle frustraties in zijn leven. En dat zijn er wel wat, maar dat wist ik toen Bram en ik in het huwelijksbootje stapten. Ook voor dat onderdeel heb ik met heel mijn hart gekozen. Ik draag verschillende zorgtaken met veel liefde, maar ik zorg er ook voor dat ik nog een leven heb naast het zorgen. Dat is een belangrijke grens om te bewaken, want ik kan de zorg die Bram nodig heeft niet bieden als ik niet voldoende aan mezelf denk.’
Ik draag verschillende zorgtaken met veel liefde, maar ik zorg er ook voor dat ik nog een leven heb naast het zorgen. Dat is een belangrijke grens om te bewaken.
‘Het is cruciaal dat je jezelf niet voorbijloopt, want dat is een van de valkuilen als je mantelzorger bent, zeker op jonge(re) leeftijd. Doordat ik mezelf daar bewust van ben, lukt het meestal om die grens te beschermen. Tijdens de afgelopen jaren is het nog maar één keer gebeurd dat het wat te veel werd. Dat was afgelopen mei, toen ik de zorg combineerde met deadlines voor school, stages en examens. Je kan de rol van mantelzorger niet wegduwen of tijdelijk stopzetten, maar als ik het gevoel heb dat ik te veel hooi op mijn vork neem, probeer ik tijdig aan de alarmbel te trekken voor mijn emmertje overloopt.’
‘Zoeken naar de balans tussen mijn eigen behoeften en de zorg is een puzzel. Soms denk ik dat ik alle puzzelstukjes heb gevonden en de puzzel gelegd is, tot een halfjaar later blijkt dat het niet meer werkt en ik opnieuw moet beginnen. Het is een constante zoektocht die creatieve oplossingen vergt, maar als je iemand graag ziet, is dat een vanzelfsprekendheid. Zoals ik al zei, is het niet altijd makkelijk, maar moeilijk gaat ook.’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
