Hij redde samen met zijn vrouw Amanda (30) hun baby Brodi van de verstikking.
Raymon (32): ‘Als je ziet dat je kind geen lucht meer krijgt, staat het zweet je op de rug en overvalt je een gevoel van machteloosheid’
Hoe voelt het om iemands leven te redden, om écht het verschil te maken? Raymon (32) spreekt uit ervaring, want hij speelde als het ware voor reddende engel. Superman is er niets tegen!
‘In het voorjaar van 2021 werden Amanda en ik voor de eerste keer mama en papa’, vertelt Raymon. ‘De geboorte van ons zoontje was een heuglijke gebeurtenis die ons leven alleen maar in de positieve zin veranderde. Brodi betekent alles voor ons, maar dat prille gezinsgeluk werd ons vlak voor de zomer bijna ontnomen toen het noodlot onverwacht toesloeg.’
Vreemde gil
‘Voor Brodi aan zijn dagelijkse dutje begon, gaf ik hem nog een flesje. Daarna liet ik hem even rechtop zitten, zodat de melk kon zakken. Vervolgens liet Brodi een boertje, wat voor mij het teken was dat hij klaar was om te gaan slapen. Alles verliep zoals gewoonlijk, tot Amanda en ik een uur later plots een vreemde gil hoorden, waarop we meteen naar zijn wiegje liepen om te kijken wat er met ons zoontje aan de hand was.’
Brodi betekent alles voor ons, maar dat prille gezinsgeluk werd ons vlak voor de zomer bijna ontnomen toen het noodlot onverwacht toesloeg.
‘Mijn vrouw was iets eerder bij Brodi en schreeuwde dat het niet goed met hem ging. Toen ik luttele seconden later ter plaatse was, zag ik dat hij zich zwaar had verslikt en het heel moeilijk had om zich te herstellen. In volle paniek pakte Amanda ons zoontje op, waarna ze hysterisch riep: “Wat moet ik doen? Wat moet ik doen? Dit komt niet goed!” en ze de hulpdiensten belde.’
Blauw uitslaan
‘Op het ogenblik dat ik Brodi uit de armen van mijn vrouw nam, begon hij te stikken. Niet veel later sloeg hij blauw uit. Zijn piepkleine lijfje verstijfde volledig en hij kreeg geen zuurstof meer. De melk die ik hem eerder had gegeven, blokkeerde zijn luchtweg. Dankzij mijn professionele achtergrond – ik werkte vroeger bij Defensie, waar ik EHBO-trainingen gaf – herkende ik wat er gebeurde en wist ik wat ik moest doen. Door Brodi in een bepaalde houding te brengen en de juiste handelingen uit te voeren, kon ik zijn verstikking oplossen.’
Niet veel later sloeg hij blauw uit. Zijn piepkleine lijfje verstijfde volledig en hij kreeg geen zuurstof meer.
‘Toen onze baby keihard begon te huilen, was dat het teken dat hij weer lucht kreeg. Gelukkig, al kwam de ambulance voor alle zekerheid nog ter plaatse om zijn vitale functies te controleren. Hoe langer hij immers geen lucht kreeg, hoe meer schade er had kunnen optreden. Intussen zijn we enkele maanden verder. Brodi stelt het erg goed en heeft niets aan zijn verstikking overgehouden, maar Amanda en ik denken nog regelmatig terug aan dat onwezenlijke moment. Als je ziet dat je kindje geen lucht meer krijgt, staat het zweet je op de rug en overvalt je een gevoel van machteloosheid.’
In een klein hoekje
‘Voor Amanda is het in feite een trauma. Het enige wat mijn vrouw op dat moment kon denken, was dat onze zoon dood zou gaan en dat we ons kostbaarste bezit zouden verliezen. Intussen geven we Brodi ook vast voedsel, dus bij elke hap zit de schrik erin dat het weer mis zou lopen. Die angst zal ook niet van de ene op de andere dag verdwijnen, want het beeld van toen zit nog altijd in ons hoofd. Het is een gebeurtenis die zijn sporen nalaat, maar ook in de positieve zin, want ze heeft ertoe geleid dat ik me heb gespecialiseerd in EHBO-trainingen specifiek voor baby’s en kinderen.’
Het is een gebeurtenis die zijn sporen nalaat, maar ook in de positieve zin, want ze heeft ertoe geleid dat ik me heb gespecialiseerd in EHBO-trainingen specifiek voor baby’s en kinderen.
‘Na wat er met Brodi gebeurd is, wilde Amanda graag voorbereid zijn voor het geval dat die nachtmerrie zich toch nog eens zou herhalen. Omdat we niemand vonden die dergelijke trainingen gaf, stak ik zelf de handen uit de mouwen en leerde ik Amanda exact wat ze moet doen en hoe ze daar rustig bij kan blijven. Daardoor heeft ze een groter vertrouwen in zichzelf, wat voor meer interne rust zorgt, zodat ze in haar eentje met Brodi op pad durft te gaan. Amanda de kneepjes van het vak leren heeft op zijn beurt geleid tot de oprichting van mijn bedrijf, want we willen andere ouders voor hetzelfde leed behoeden. Ik verdien er mijn boterham mee, maar dat is niet mijn drijfveer. Ik wil andere mensen helpen, want intussen weten mijn vrouw en ik als geen ander dat een ongeluk in een klein hoekje zit en hoe snel het tij kan keren.’
Meer info vind je op Vidastrainingen.nl.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
