Sinds 20 februari 2022 drinkt Gwen niet meer. Ze dronk om zichzelf te verdoven, al zag ze dat lange tijd niet in.
Gwen: ‘Ik werd een emotiedrinker, al nam alcohol mijn innerlijke onvrede nooit helemaal weg’
Wat hebben Adele, Bradley Cooper en Tom Holland met elkaar gemeen? Het zijn celebs die openlijk over hun alcoholgebruik vertelden. Een probleem waarvan ze eigenlijk niet wisten dat het er een was. Tot dat ene moment. Sinds 20 februari 2022 drinkt Gwen niet meer. Ze dronk om zichzelf te verdoven, al zag ze dat lange tijd niet in.
‘Ik ben een goed functionerende en zelfstandige vrouw, die voldoende sociale contacten en financiële middelen heeft. Voor de buitenwereld lijk ik het waarschijnlijk wel voor elkaar te hebben. Dat ik moest toegeven dat ik een drankprobleem heb – sterker nog, want ik weet intussen dat ik verslaafd ben aan alcohol was een gigantische drempel. Mijn alcoholgebruik leek nooit problematisch, tenminste tot het moment dat ik op mijn 25ste met de fiets werd aangereden door een auto. Dat ongeval zette mijn leven op zijn kop. Zo werd ik vanwege een hersenletsel en lichamelijke schade afgekeurd, waardoor de resetknop werd ingedrukt en ik in feite vanaf nul moest herbeginnen. Ik verhuisde, stortte me in relaties, ging reizen en probeerde allerlei leuke dingen te ondernemen, maar ik worstelde met de acceptatie van mijn beperkingen, het opnieuw een doel vinden in mijn leven.’
Wijn stelde me in staat om mijn hoofd leeg te maken en even te ontsnappen aan de realiteit en alles wat voor mij negatief was: van onverwerkte trauma’s tot een negatief zelfbeeld en gevoelens van falen en onzekerheid.
‘Ik merkte dat alcohol – naast de voorgeschreven pijnstillers – een bepaalde verlichting bracht. Al sinds mijn jeugdjaren ben ik iemand die elke situatie overdenkt. Wijn stelde me in staat om mijn hoofd leeg te maken en even te ontsnappen aan de realiteit en alles wat voor mij negatief was: van onverwerkte trauma’s tot een negatief zelfbeeld en gevoelens van falen en onzekerheid. Als ik een moeilijke dag had, had ik een extra goed excuus om een glaasje te drinken, want ik vond dat ik het dan al zeker verdiende. Door de jaren heen werd ik een emodrinker, al nam alcohol mijn innerlijke onvrede nooit volledig weg. Vroeger had ik regelmatig last van eetbuien, maar toen ik zes jaar geleden 45 kilo afviel, werden die vervangen door drank. Het niet met emoties kunnen omgaan zorgde ervoor dat ik een blijvend verlangen had om ze te onderdrukken.’
Eenzaam en wanhopig
‘Mijn drankgebruik nam alleen maar toe, in die mate dat het problemen veroorzaakte in mijn relatie. Mede daardoor kwam het tot een breuk, maar zelfs toen voelde ik niet de behoefte om te stoppen. Uiteindelijk bereikte ik een punt waarop ik niet meer zonder drank kon of dacht te kunnen. Het beheerste mijn leven, beperkte me in mijn doen en laten en zette vriendschappen en relaties met familie op het spel. Op een gegeven moment begon ik wel aan de alarmbel te trekken bij hulpverlenende instanties, maar ik viel tussen wal en schip, omdat ik heel vaak overschat werd. Als ik nuchter was, functioneerde ik prima, maar als ik onder invloed was, viel er met mij niets aan te vangen. Ik voelde me eenzaam en wanhopig, wat me zelfs dreef tot het nemen van overdosissen drank en drugs.’
Nu weet ik dat ik de oplossing niet moet zoeken in een fles wijn, want in die fles zit niets wat ik wil vinden. Alles wat ik daarbuiten vind, is veel meer, mooier en beter.
Twintig maanden droog
‘Er volgden verschillende crisis- en ziekenhuisopnames en uiteindelijk ging ik zelfs enkele maanden naar een afkickkliniek in Zuid-Afrika. Ik dacht dat ik daar voldoende handvatten had gekregen, maar eenmaal terug in het land werd het tegendeel vrijwel meteen bewezen. Op dat moment zag ik eindelijk in dat gewoon een drankje voor mij geen optie is en ik volledig moest stoppen. Intussen heb ik al twintig maanden geen druppel alcohol meer aangeraakt.‘
‘Mijn leven is op alle vlakken veel zinvoller geworden. Hoewel het niet altijd makkelijk is, is mijn nuchtere leven zoveel beter dan mijn beste dagen toen ik nog dronk. Toen zette ik maskers op. Ik deed leuk op sociale aangelegenheden, liet nooit merken dat ik worstelde. Ik werd er moe van, functioneerde niet meer en bracht mijn dagen liever in bed door. Alcohol haalde net zoveel leven weg. Nu weet ik dat ik de oplossing niet moet zoeken in een fles wijn, want in die fles zit niets wat ik wil vinden. Alles wat ik daarbuiten vind, is veel meer, mooier en beter.’
Heb je na dit artikel nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be.
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
