Het leven gaf Karen citroenen. Zij maakte er verdomd goeie limonade van. Ze getuigt over haar bijzondere pad in het leven.
‘Succes is een combinatie van enkele dingen: een dosis geluk, begripvolle mensen om je heen, hard werk en de durf om je mond open te trekken en te vragen wat je nodig hebt. Als mensen je daardoor meer kansen geven, is het aan jou om die met beide handen te grijpen en het daarna ook waar te maken. Dat lukt alleen met een ijzersterke motivatie en de overtuiging dat ook jij het kan maken. Met die ingrediënten kan je alles bereiken wat je maar wil.’
Explosieve thuissituatie
‘Mijn vader heeft een bipolaire stoornis type 2. Dat maakt hem heel onrustig, zenuwachtig en onvoorspelbaar. Hij lijdt aan erge stemmingsschommelingen en kan niet aarden in sociale situaties. Begrijp me niet verkeerd: hij heeft een hart van goud, maar hij functioneert niet zoals andere vaders. Ik herinner me het levendig. Die ene keer dat ik mijn slaapkamer reorganiseerde, sloegen de stoppen door en gooide hij mijn hele kast tegen de grond. Het gebeurde ook dat hij geplande gezinsuitstapjes last minute annuleerde omdat hij niet uit bed wilde komen.’
Omdat mijn moeder door haar Filipijnse roots uit een cultuur komt waar niet veel over emoties gesproken wordt, probeerde ze dat gedrag te normaliseren.
‘En als hij een zenuwinzinking kreeg op het werk, moesten mijn moeder, broer en ik hem gaan bezoeken in het psychiatrisch ziekenhuis. Omdat mijn moeder door haar Filipijnse roots uit een cultuur komt waar niet veel over emoties gesproken wordt, probeerde ze dat gedrag te normaliseren. Pas toen mijn broer en ik ouder waren, beseften we hoe abnormaal de situatie met onze vader was. Op mijn dertiende – toen mijn moeder van mijn vader scheidde – had ik dat inzicht nog niet. Ik was woest op haar. Op die leeftijd liggen moeder-dochterrelaties sowieso al vaker onder vuur, maar omdat er in ons gezin nooit over gevoelens gesproken werd, nam dat bij ons explosieve proporties aan.’
Geen geld, wel een droom
‘De verstandhouding met mijn moeder ging van kwaad naar erger. Tot ze op mijn zestiende een hersenbloeding kreeg. Plots werden de rollen omgedraaid en moest ik de zorg voor haar op mij nemen. Ik ging naar school, bezocht haar elke dag in het ziekenhuis, deed het huishouden en moest dat allemaal verborgen houden voor mijn vader. Ik draaide op automatische piloot. Daardoor kropte ik de emoties van voordien nog harder op. Ook op school werd het steeds moeilijker. Niet alle leerkrachten waren op de hoogte van mijn situatie. Het verdicht? Een B-attest in het vijfde middelbaar. Omdat ik niet van richting wilde veranderen en ook mijn jaar niet wilde overdoen, besloot ik te stoppen met school en mijn examens af te leggen voor de Examencommissie. Tot grote frustratie van mijn moeder.’
Ik combineerde school met studentenwerk, stond er financieel alleen voor en moest noodgedwongen vriendschappen opofferen.
‘Er zou nooit wat van me komen op die manier, daar was ze heilig van overtuigd. Met andere woorden: het breekpunt in onze relatie was bereikt. Samen met een vriendin zocht ik een appartement, kort na mijn achttiende verjaardag trok ik het huis uit. Ik combineerde school met studentenwerk, stond er financieel alleen voor en moest noodgedwongen vriendschappen opofferen. Mijn leven bestond voornamelijk uit studeren en werken, maar één ding had ik wel: een toekomstvisie. Van kindsbeen af moest en zou ik een hogeschoolopleiding volgen en een carrière uitbouwen waarin ik mijn passie en creatieve ei kwijt kon. Met het loon van een parttime job in de verkoop betaalde ik mijn eerste bachelor in event- en projectmanagement. Dat motiveerde me enorm. Als je naast je studie en de blokperiodes keihard werkt om boeken, inschrijvingsgeld en huur te betalen, haal je het niet in je hoofd om je studies te laten verwateren.’
Eindelijk mijn eigen zaak
‘Na mijn stage bood mijn mentor me een parttimejob aan. Die uren kon ik combineren met de tweede bachelor waarop ik mijn zinnen had gezet. In de richting kmo-management kreeg mijn droom en die van mijn vriend stilaan een concrete vorm: we droomden ervan om een eigen zaak te openen, een modieuze sportwinkel voor zowel professionals als recreatieve actievelingen. In 2013 werd dat plan werkelijkheid en zwaaiden de deuren van de eerste vestiging van Sportsville open.’
Ook de relatie met mijn moeder heeft een enorme ommezwaai gemaakt. We hebben elk conflict uit ons verleden – klein en groot – op tafel gelegd en uitgepraat.
‘Dankzij een goede voorbereiding, sterke communicatie en hard werk konden we dit jaar een tweede vestiging openen. Het ultieme bewijs dat al wat je nodig hebt om het te maken in het leven de juiste motivatie, inzet en partners zijn. Ook de relatie met mijn moeder heeft een enorme ommezwaai gemaakt. We hebben elk conflict uit ons verleden – klein en groot – op tafel gelegd en uitgepraat. Nu zijn we elkaars steun en toeverlaat en hebben we geleerd dat communicatie niet alleen op carrièregebied, maar ook in je privéleven de sleutel is tot succes.’
