Wielerliefhebbers keken wekenlang reikhalzend uit naar het vertrek van de legendarische Tour de France. Maar voor Karen ging die dag met een heel ander gevoel gepaard. Zij zag haar man voor een maand van huis gaan en moeten als Tourweduwe hun gezin nu alleen draaiende houden.
‘Als chief engineer van het uitzendbedrijf NEP is Kevin verantwoordelijk voor de technische opzet van het uitzendmateriaal, leidt hij de projecten ter plaatse in goede banen en waakt hij ook over de beeldkwaliteit van de uitzendingen. Het grote werk begint voor Kevin al enkele weken vóór de start van de Tour. Elke ronde ziet er op technisch vlak compleet anders uit, en daarmee moet bij de inrichting van de kar – zoals de uitzendwagen wordt genoemd – op voorhand rekening worden gehouden. De wagen moet zodanig ingericht en geëquipeerd zijn dat hij ter plaatse op alles voorzien is. Een grote verantwoordelijkheid, die af en toe voor flink wat stress zorgt.’
Ongerust als ik hem niet kan bereiken
‘Kevin en ik zijn al achttien jaar samen. Ik ben voor een stuk meegegroeid in zijn job. Vanwege zijn onregelmatige uren heb ik in mijn job als marketingverantwoordelijke bewust voor een negen-tot-vijf-werkschema gekozen, zodat we de zorg voor ons dochtertje Annabel-Fleur niet volledig aan anderen moeten overlaten. Kevin en ik regelen, samen met onze ouders, de opvang van Annabel met gedeelde online agenda’s. En dat werkt perfect.’
‘Ondertussen ben ik er al even aan gewend dat Kevin voor grotere projecten zoals de Tour vaak meerdere dagen of weken weg is van huis. En toch kijk ik iedere keer weer op tegen zijn vertrek. Onderhuids sluimert altijd een beetje die angst rond: wat als er iets met hem of ons gebeurt, terwijl we zo ver weg zijn van elkaar?’
Lieve sms’jes
‘Voor Kevin naar Frankrijk vertrekt, plannen we bewust extra qualitytime in voor ons gezin. En een paar dagen voor Kevin effectief naar de Tour gaat, krijg ik het al lastig. Dan voel ik me minder vrolijk dan anders en durf ik kortaf te zijn tegen mijn omgeving. De eerste week heb ik het altijd wel een beetje moeilijk om met Annabel-Fleur alleen mijn draai te moeten vinden thuis.’
’s Avonds alleen in bed kruipen is het moeilijkste aan een leven als Tourweduwe.
‘Kevin en ik sturen elkaar wel iedere ochtend na het ontwaken en ’s avonds voor het slapengaan een lieve sms. En als Kevin de kans krijgt, bellen we ook nog even. Maar dat is niet altijd evident. Na de uitzending van de rit van de dag en de daaropvolgende show moet Kevin met zijn team nog alle materiaal afbreken en rijden ze ’s nachts door naar de volgende bestemming. Slapen doen ze met vijf mensen samen, in een tourbus. En ze moeten zelf hun eten voorzien. Een avontuur dat Kevin vorig jaar, toen hij voor het eerst meeging naar de Tour, toch wel even afschrikte. Hij is van nature geen scoutstype. Maar de sfeer van het kamperen onder collega’s is hem bijzonder goed bevallen.’
Feest als hij thuiskomt
‘Wanneer Kevin in de Tour zit, en ik er thuis met Annabel-Fleur alleen voorsta, zijn mijn dagen veel te kort. Het doet mij ook iedere keer weer beseffen dat Kevin thuis best wel veel bijspringt in het huishouden. Ik heb een droom van een vent op dat vlak. En na een week mis ik hem al verschrikkelijk.’
‘Welk moment ik het moeilijkst vind als Tourweduwe? Daar hoef ik niet lang over na te denken: dat is zonder twijfel ’s avonds alleen in bed kruipen. Dan mis ik Kevins warmte en voel ik me alleen. Een gevoel dat ons dochtertje met me deelt. Annabel-Fleur zegt nu soms in traantjes dat ze papa zo erg mist. En dat vind ik zo hartverscheurend dat ik haar dan gewoon bij mij in bed neem om samen te slapen. De Tour volg ik totaal niet, wielrennen interesseert mij eigenlijk niet. Maar ik tel wel mee de ritten af naar de finish, want dan komt Kevin weer naar huis. Hoe vaak mijn man ook weggaat van huis, bij zijn thuiskomst moet ik toch iedere keer een traantje wegpinken van geluk en ontlading, en is het altijd weer feest!’
Meer straffe verhalen:
