'Ik wil iedereen die door een moeilijke periode gaat, laten zien dat er licht is aan het einde van de tunnel.'
Karen (23) overleefde haar zelfmoordpogingen: ‘Na zo’n poging voelde ik me slecht, maar ook opgelucht’
Mei is Mental Health Awareness Month. Omdat psychische problemen anno 2021 helaas nog steeds taboe zijn, is het belangrijk om het thema bespreekbaar te maken. Wij gingen op zoek naar getuigenissen van lezeressen die hun zelfmoordpoging overleefden en daar nu dankbaar om zijn.
Karen (23) verloor na pestgedrag op school haar vertrouwen in mensen, wat leidde tot verschillende opnames in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar ondernam ze verschillende zelfmoordpogingen, die mislukten. Door te blijven praten, besefte ze dat er meer is om voor te leven dan ze aanvankelijk dacht.
‘Op mijn veertiende werd ik door vuile roddels weggepest op school, waardoor ik het vertrouwen in mensen grotendeels ben verloren. Ik werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, waar de rest van mijn vertrouwen verdween door enkele traumatische ervaringen. Het was absoluut geen leuke periode, maar ik ben er wel sterker uitgekomen. Ik ben mezelf daar tegengekomen.’
Het was absoluut geen leuke periode, maar ik ben er wel sterker uitgekomen.
‘Het was in dat ziekenhuis dat ik verschillende zelfmoordpogingen heb ondernomen. Na zo’n poging voelde ik me slecht, omdat het mislukt was, maar aan de andere kant voelde ik me opgelucht, juist om diezelfde reden. Ik heb littekens op mijn armen die anderen misschien gênant zouden vinden, maar voor mij zijn ze een herinnering aan het feit dat die pogingen mislukt zijn.‘
Lockdowns
‘Ik ben nu 23 jaar. Honderd procent gelukkig ben ik nog niet, maar ik ben wel gelukkiger dan acht jaar geleden. Op de ergste dagen lukt het mij nog altijd niet om uit bed te komen. Dan probeer ik mij op te trekken aan de goede dingen. Op dagen die iets makkelijker zijn, probeer ik buiten een frisse neus te nemen en hou ik me bezig met dingen die rust brengen in mijn hoofd, zoals lezen, wandelen, kleuren, schrijven, muziek luisteren… Ik was al een paar jaar gestopt met automutileren, maar door de lockdowns en het gebrek aan sociaal contact keerde die drang naar zelfverminking niet zo lang geleden terug. In het najaar van 2020 gebeurde het opnieuw.’
Ik blijf vechten tot ik ben waar ik wil zijn.
‘Ik blijf vechten tot ik ben waar ik wil zijn en ik krijg de hulp die ik nodig heb. Blijven praten met begeleiding, vrienden en familie deed me echt beseffen dat er veel is om voor te leven, ook al zie ik het niet altijd. Praten helpt dus echt wel. Ik wil nog dromen verwezenlijken in mijn leven, ook dat houdt mij hier. Ik heb daarnaast de beste vrienden die iemand zich kan wensen en krijg veel liefde van mijn familie. Mijn vertrouwen in de mensheid is nog niet helemaal terug, maar ik werk eraan.’
Blijven praten
‘Ik wil iedereen die door een moeilijke periode gaat, laten zien dat er licht is aan het einde van de tunnel. Blijf praten met iemand bij wie je je comfortabel voelt en die jou en je situatie begrijpt, zoals een psycholoog, begeleider, familielid of vriend(in). En als je je slecht voelt of negatieve gedachten hebt, probeer dit gevoel dan door middel van iets wat je graag doet van je af te zetten. Dit kan door te praten, te schrijven, te sporten, iets te knutselen of te tekenen. Iets wat je graag doet zorgt ervoor dat de negatieve gedachten wegvloeien en het weer rustiger wordt in je hoofd. Blijf vechten voor jezelf!’
Heb je vragen over zelfdoding of wil je met iemand praten? Dat kan, gratis en anoniem. Op www.zelfmoord1813.be of www.tele-onthaal.be kan je chatten, bellen kan op de nummers 1813 (Zelfmoordlijn) of 106 (Tele-Onthaal).
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
