Happy singles zijn zo 2010! Tegenwoordig noemt een vrijgezel die vrede heeft met haar situatie zich ‘bewust single’ of ‘self-partnered’, zoals actrice Emma Watson. Kristien vertelt over hoe zij die status beleeft.
‘Ik ben intussen vijf jaar single, waarvan twee bewust. Mijn laatste relatie, die ook mijn eerste echte relatie was, duurde vijf jaar en is in mineur geëindigd. Ik wilde niet uit elkaar gaan en heb het een hele tijd moeilijk gehad met de breuk. Omdat het steeds slechter met me ging, zowel op persoonlijk vlak als op mijn werk, besloot ik naar een psychologe te gaan. Zij heeft me na een tijdje doen beseffen dat ik eigenlijk niet zélf het gevoel heb dat ik een vriend wil, maar dat ik me eerder gepusht voelde door de maatschappij om een relatie aan te gaan. Met haar hulp heb ik er vrede mee leren nemen dat ik gelukkiger ben zonder relatie, dat een partner voor mij niet de oplossing is.’
Gelukkiger dan ooit
‘Ik ben iemand die behoefte heeft aan ruimte om zichzelf te zijn, maar tegelijkertijd pas ik me ook heel erg aan de mensen rondom me aan. In een relatie vond ik het heel moeilijk om een evenwicht te vinden tussen mezelf zijn en de ander gelukkig maken. Ik veranderde te veel voor hem, paste me altijd weer aan. Nu ik single ben, kan ik volledig mijn ding doen. Alles op mijn manier. Als ik humeurig ben, kán ik humeurig zijn, want ik erger daar niemand mee. Kleine frustraties die ik had toen ik samenwoonde, zijn nu weg. De beslissing om single te blijven heeft rust gebracht in mijn hoofd. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als in de afgelopen twee jaar. Maar het is zeker niet zo dat die relatie een slechte ervaring was waardoor ik nu een afkeer heb van relaties. Het past nu gewoon niet in mijn leven.’
Ik moet vaak uitleggen dat ik dit méén en dat het geen fase is. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.
Single maar niet alleen
‘Ik zeg bewust niet dat ik “alleen” ben, want ik heb veel mensen rondom mij, maar na mijn relatiebreuk had ik het toch moeilijk met dingen alleen doen. Alleen tv-kijken bijvoorbeeld, voelde onwennig, en dat terwijl ik toch al sinds mijn 21ste op mezelf woonde. Ik heb nu een druk sociaal leven en Suzanne, mijn dochtertje van 22 maanden die ik dankzij een donor kreeg, vult de weinige lege momenten helemaal op. Gezelschap heb ik dus zeker wel nodig, maar het romantische aspect mis ik totaal niet. Ik denk dat het geweldig zou zijn om bijvoorbeeld met mijn zus samen te wonen. Dan heb je altijd gezelschap van iemand bij wie je je goed voelt en jezelf kan zijn, zonder het gedoe van een relatie.’
Een groot gezin
‘Naast mijn biologische dochter, heb ik ook een pleegdochter van negen, Fien. In de weekends en schoolvakanties is ze bij ons, tijdens de week verblijft ze in een instelling. Zo wordt ze niet volledig gescheiden van haar broer en zus. Als Fien er is en we koken bijvoorbeeld samen, dan heerst er altijd een heerlijke, huiselijke sfeer. Van die momenten kan ik echt genieten. Een groot gezin is een droom van mij. Als ik een partner had, dan was ik nu al aan het proberen voor een tweede kindje. Maar wanneer Fien er in de weekends is, ben ik echt doodop aan het eind van de dag. Daar nóg een kindje bij? Nee… niet n mijn eentje. Mijn single status brengt dus zeker ook beperkingen met zich mee.’
Ik heb een druk sociaal leven en Suzanne, mijn dochtertje, vult de weinige lege momenten helemaal op.
Opboksen tegen meningen
‘Bewust single zijn is ook een beetje opboksen tegen de meningen van iedereen rondom je, want veel mensen begrijpen het niet. Ik moet vaak uitleggen dat ik dit méén en dat het geen fase is waar ik door moet. Ook mijn ouders begrijpen mijn keuze om single te blijven niet helemaal. Ze hebben het idee dat ik eenzaam ben. En mijn vrienden proberen me nu en dan te koppelen. “Ik zal wel babysitten, ga jij eens iets met iemand drinken”, stellen ze dan voor. Ik antwoord dan: “Dat is superlief en ik zou heel graag iets gaan drinken, maar dan gewoon met jou” (lacht). Voor ik Suzanne had, zat ik weleens op een datingapp en ging ik af en toe op date, maar ik knapte altijd heel snel af. Hij kon de verkeerde schoenen aanhebben en het was gedaan (lacht).’
Alles voor twee
‘Er zijn veel momenten waarop je merkt dat onze samenleving ingesteld is op koppels. Alleen al de reclames op televisie. Daarin zie je steevast gezinnen met twee ouders en twee kinderen En overal zie je reclame voor datingbureaus, want je móét een partner hebben. Bovendien is single zijn heel duur. Zo is roerende voorheffing even duur voor singles als voor koppels. De woonbonus is dan weer per persoon in plaats van per gezin. Ik had heel graag een tof huis gehad, maar als alleenstaande krijg je natuurlijk geen gigantische lening. En wist je dat een eenpersoonskamer op reis duurder is dan een tweepersoonskamer? Ik geloof dat veel mensen gelukkiger zouden zijn als single, maar dat ze het niet beseffen omdat de druk van de maatschappij om een partner te hebben zo groot is. Veel mensen zijn bij elkaar uit gewoonte of angst om alleen te zijn. Begrijpelijk, want single zijn is iets wat je moet leren, en dat is soms eng. Ik zeg niet dat ik mijn hele leven single zal blijven, maar het zou oké zijn mocht ik nooit iemand tegenkomen. Ik weet nu dat ik perfect gelukkig kan zijn zonder partner.’
Lees ook:
