Dé dag van je leven. Zo hoort je huwelijksdag de geschiedenis in te gaan. Niet zo voor Lara (26). Haar mooiste dag werd een nachtmerrie toen hun bruidegom betrapt werd met een andere vrouw.
Op mijn zeventiende ben ik als een blok voor hem gevallen. Met zijn bruine krullen en skaterlook zag hij er ontzettend knap uit. Ik zat nog in een relatie en hij begon iets met mijn vriendin, maar dat bleef niet duren. En toen ik hem na een tijd weer tegenkwam, was ook ik opnieuw vrijgezel. Niks of niemand stond ons nog in de weg om het samen te proberen. Omdat zijn ouders in een scheiding verwikkeld waren, wilde hij graag het ouderlijk huis verlaten en op eigen benen gaan staan. Mijn ouders steunden ons, ook al waren we nog maar 18, en ze sloten hem van de eerste dag in hun hart. Ze boden ons aan het achterhuis van hun café te verbouwen, zodat we daar samen konden intrekken. De eerste maanden in ons achterhuisje waren supergezellig. Mijn lief legde me echt in de watten. Op zondagochtend stond hij vroeger op om wentelteefjes te bakken, terwijl ik wat langer mocht slapen. Samen met onze hond leefden we het gesettelde leventje van een koppel dat al jaren getrouwd was. Na mijn schooltijd, wanneer hij thuiskwam van zijn werk, keken we gezellig samen tv. Uitgaan deden we nog zelden. Op mijn 19e ben ik ook beginnen werken en kochten we samen een huis. Het was een verkommerde woning die zeer ernstig verbouwd moest worden, maar daar zag hij als metser niet tegenop.
Op onze vrijgezellenavond sprak hij tegen haar over zijn onzekerheden. Dat moet voor hem de eerste klik geweest zijn.
Schuld van de verbouwingen?
Midden in de verbouwingen vroeg hij mij na een etentje ten huwelijk. Meteen daarna begon ik onze huwelijksdag te plannen. De werken aan ons huis waren ingrijpender dan we hadden ingeschat, en achteraf bekeken zijn we elkaar als koppel een beetje kwijtgeraakt tijdens die periode. Allebei kregen we het gevoel dat we naast de verbouwingen ook nog wilden profiteren van ons jonge leven, dus gingen we weer meer op stap. Op onze vrijgezellenavond vertelde hij voor het eerst over zijn onzekerheden, en wel tegen het lief van een goede vriend van hem. Een moment dat voor hem de eerste klik moet betekend hebben... Nadien ging hij steeds vaker alleen op stap. Dat ergerde mij wel, maar toch maakten we daar nooit ruzie over. Als kapster werk ik op zaterdag, daarom ging ik zelden mee uit op vrijdag. Als hij die avond erg laat thuiskwam, vond ik dat niet leuk, maar ik kropte mijn frustraties op. Wanneer hij uitging, was dat altijd in het gezelschap van zijn goede vriend en diens vriendin, het meisje tegen wie hij zijn hart gelucht had op onze vrijgezellendag en met wie hij sindsdien goed kon praten. Mijn broer, die in Australië woont, was voor ons huwelijk afgereisd naar België en ging de avond voor de trouw samen met hem, zijn vriend en diens vriendin mee op stap. Het koppel kreeg die avond een heftige ruzie, waarop zijn vriend het aftrapte en haar alleen achterliet.
Ik vond hen uiteindelijk in de tuin. Hun gezichten spraken boekdelen toen ze me zagen.
Ik was mijn bruidegom voortdurend kwijt
De ochtend nadien was onze grote dag er, en die begon vlekkeloos. Bij de kerk vertelde zijn vriend me dat zijn relatie de avond voordien op de klippen gelopen was en dat hij bijgevolg alleen aanwezig zou zijn op ons feest. Maar zij was ondertussen zo’n goede vriendin geworden van mijn ex, dat ik haar opbelde om haar op het hart te drukken dat ze nog altijd welkom was. Tijdens het avondfeest liep alles op wieltjes. Alleen begon het me na een paar uur op te vallen dat mijn bruidegom vaker buiten stond te roken, dan dat hij bij mij op het feest was. Ik ging hem zoeken en trof hem aan, met haar. Meteen voelde ik dat er iets niet klopte, dus vroeg ik hem geërgerd waar hij toch altijd zat. Maar hij zei dat ik de situatie moest begrijpen. Haar relatiebreuk had haar zo verdrietig gemaakt dat ze wel wat extra steun en troost kon gebruiken van haar goede vriend, mijn bruidegom. Ik kon er weinig tegenin brengen en ging braaf terug naar binnen. Toen het feest stilaan op zijn einde begon te lopen, wilden de eerste gasten afscheid van ons komen nemen. Opnieuw was ik mijn bruidegom kwijt, en opnieuw ging ik hem zoeken tussen de rokers op het terras. Maar daar was hij niet. Ik vond hem achteraan in de tuin, in een verscholen pergolaatje, samen met haar. Op een kus of andere dingen heb ik hen niet betrapt, maar hun gezichten spraken boekdelen toen ik daar plots verscheen. Compleet over mijn toeren ben ik de zaal weer binnen gerend en heb ik me opgesloten in de toiletten.
Onze wittebroodsweken heeft hij vooral op café doorgebracht. Hij sprak ook voortdurend met haar af om over haar liefdesverdriet te praten.
Huwelijksnacht zonder passie
Familie en vrienden begrepen niet wat er scheelde. Ik kon toch niet ongelukkig zijn op mijn eigen huwelijksfeest? Ik moest er vooral niet te zwaar aan tillen. De rest van ons trouwfeest is in een waas aan me voorbijgegaan. Om echt van onze eerste huwelijksnacht te kunnen genieten, hadden we pas de avond nadien een hotelkamer geboekt in de buurt. Maar van passie was geen sprake. Toen hij de dag nadien wakker werd, gedroeg hij zich erg verward en stelde hij vrijwel meteen voor om uit te checken en naar ons stamcafé te gaan. Onze wittebroodsweken heeft hij meer in ons stamcafé doorgebracht dan thuis. Hij sprak ook voortdurend met haar af om over haar liefdesverdriet te praten. Op een avond kon ik het niet langer aan. Ik ben tegen hem uitgevallen dat hij me zat te bedriegen waar ik bij stond, en niemand die het wilde zien. Maar geen kat leek mij te begrijpen. We waren net getrouwd en hadden nog maar net ons eigen huis. Dat zou hij toch niet zomaar op het spel zetten? Ik was paranoia en had nood aan wat tijd voor ons tweetjes.
We vonden conversaties die niks aan de verbeelding overlieten. Onze scheiding kwam zelfs al ter sprake!
Facebook uitkammen
Misschien hadden mijn vrienden en familie wel gelijk, dus besloot ik alles volledig van me af te zetten. Maar de avond voor ik er met hem een paar dagen tussenuit zou trekken, zag mijn beste vriendin zijn Facebookprofiel openstaan op onze computer. Ze stelde voor om het eens uit te pluizen. Ik zei dat ze zich de moeite kon besparen, maar ze bleef aandringen. In zijn mailbox vonden we een hele reeks conversaties tussen hem en haar, die niks aan de verbeelding overlieten. Onze scheiding kwam zelfs al ter sprake! Ik was ten einde raad en wist niet meer wat te doen.In onze omgeving verzekerde iedereen me dat het door de stress rond onze verbouwingen kwam, dat hij zichzelf niet meer was. Het zou allemaal wel overwaaien. En ook hij veegde alles onder de mat wanneer ik hem met de berichten confronteerde. Hij wilde ons huwelijk absoluut een tweede kans geven, dus ik ging daarin mee. De daaropvolgende maanden vroeg ik me constant af wat ik toch verkeerd had gedaan opdat het zover was kunnen komen. Ik werd zo onzeker als wat.
Ik wilde ook haar kant van het verhaal horen, en ze bevestigde wat ik altijd dacht, maar niemand wilde geloven.
Duizend sms’jes naar haar nummer
Twee jaar kabbelden voorbij tot ik opnieuw het gevoel kreeg dat mijn man raar deed. Op aanraden van een vriendin controleerde ik zijn gsm-rekening en kwam ik tot de constatatie dat hij diezelfde maand duizend sms’jes gestuurd had naar eenzelfde nummer, namelijk dat van haar. Toen was de maat vol voor mij. Ik heb mijn ouders gebeld en het hele verhaal uit de doeken gedaan. Ze waren compleet in shok. Diezelfde avond nog heb ik hem met de berichtjes geconfronteerd en is de bom tussen ons gebarsten. Een definitieve conclusie wilde ik pas trekken nadat ik ook haar kant van het verhaal had gehoord, en zij deed me het hele relaas. Ze bevestigde alles wat ik al die tijd vermoed had, maar niemand in mijn omgeving wilde geloven. Die avond nog heb ik hem aan de deur gezet en hebben mijn ouders me weer met heel veel liefde en warmte onder hun vleugels genomen. Twee jaar heb ik weer thuis gewoond en heb ik opnieuw van het leven als vrijgezel geprofiteerd. Ondertussen ben ik drie jaar van hem weg en zijn we twee jaar gescheiden. Mijn huwelijk zal altijd een teleurstelling blijven, maar ik wil mijn ex zeker niet afschilderen als een slechte vent. Dat is hij ook niet. We waren gewoon nog veel te jong en naïef om ons definitief te binden, en dat hebben we met scha en schande moeten ondervinden. Hoe hard ik ook gekwetst werd op mijn huwelijksdag en tijdens de twee daaropvolgende jaren, vandaag is die periode een afgesloten hoofdstuk voor mij. Ik heb ondertussen mijn eigen kapperszaak opgericht en ben opnieuw gelukkig. Mijn leven is weer helemaal op zijn pootjes terechtgekomen.
Werd jouw leven ook van de ene op de andere dag overhoop gegooid? Beleefde jij ook iets wat je voor altijd zal bijblijven? Of heb jij nog een ander sterk verhaal dat je met ons wil delen? Mail het via strafverhaal@flair.be en we nemen graag met jou contact op.
Meer straffe verhalen:
