'Natuurlijk neem ik een risico. Maar ik heb de voor- en nadelen op een rij gezet en uiteindelijk beslist om voorlopig niet onder het mes te gaan.'
Lenny (24) is erfelijk belast met borstkanker en besloot om zich niet te laten opereren
Deze week doorbreekt Bowie Redman in je Flair álle taboes over onze boezem. In ons Borstendossier beantwoorden we daarnaast enkele prangende vragen over borsten en hebben we het ook over borstkanker. Lenny (24) kreeg de diagnose van een BRCA-1-genmutatie. Ze vertelt waarom ze besliste zich niet te laten opereren.
‘Kanker komt vaak voor in onze familie. Een nonkel en tante van mij werden getroffen door de ziekte. En mijn mama heeft een gevecht tegen borstkanker achter de rug. Daarom hebben mijn zus, mama en ik vorig jaar de beslissing genomen om ons genetisch te laten onderzoeken. Zo werd bij ons de BRCA1-genmutatie ontdekt.’
Nadenken over toekomst
‘Wachten op de resultaten van het onderzoek was niet makkelijk. Gelukkig werden we psychologisch begeleid. En toch leek het nog alsof de grond onder mijn voeten wegzakte, toen we de diagnose te horen kregen. De dokter zei dat we bijna 90 % kans hebben om ooit met borstkanker te zullen moeten afrekenen. Meteen werden de verschillende opties van ingrepen en behandelingen voorgesteld. Maar daar hadden wij op dat ogenblik geen oren naar. Wij probeerden elkaar alleen maar zo goed mogelijk te troosten.’
De dokter zei dat we bijna 90 % kans hebben om ooit met borstkanker te zullen moeten afrekenen.
‘Pas de weken daarna begon ik meer na te denken over de toekomst. Mijn moeder en zus hebben onmiddellijk beslist om een borstamputatie te laten uitvoeren. Ik bewonder hun keuze, maar vond dat niet meteen noodzakelijk voor mezelf. Misschien bedenk ik me nog binnen enkele jaren. Ik ben tenslotte nog maar 24. Het heeft even geduurd voor ik die knoop had doorgehakt. Mijn zus en mama hebben me lang doen twijfelen. Maar ik heb uiteindelijk toch mijn eigen gevoel gevolgd.’
‘Natuurlijk neem ik een risico. Maar ik heb de voor- en nadelen op een rij gezet en uiteindelijk toch beslist om niet onder het mes te gaan. Omdat ik nog met andere gezondheidsproblemen kamp, zie ik een zware ingreep als een borstamputatie gewoon niet zitten. Ik ben niet bang voor de operatie, ik kan het momenteel gewoon emotioneel niet dragen.’
Als een cadeau
‘Mijn vrienden en familie hebben het er soms moeilijk mee dat ik geen preventieve borstamputatie wil ondergaan. Maar echt negatieve reacties krijg ik zelfden of nooit. Omdat ik nog zo jong ben, begrijpen ze me wel en respecteren ze mijn keuze. Ook de artsen hebben me de vrije keuze gelaten. Een borstamputatie is voor een vrouw zodanig ingrijpend, dat je dat alleen maar voor jezelf kan uitmaken, vind ik. Omdat ik genetisch belast ben, krijg ik de keuze om al dan niet een borstamputatie te laten uitvoeren. Heel wat mensen die door kanker getroffen worden, hebben die keuze niet. Ik zie het daarom als een cadeau, en heb mijn keuze daarom heel bewust gemaakt.’
Natuurlijk loop ik nog altijd meer risico om kanker te krijgen dan mijn moeder en zus. Maar ik heb vertrouwen in de dokters.
‘Om de drie maanden ga ik op controle bij de gynaecoloog en ik laat me van heel nabij opvolgen. De zon en stralingen vermijd ik zo veel mogelijk, en ik neem zo weinig mogelijk hormonen. Ik koester mijn lichaam en probeer zo gezond mogelijk te leven. Natuurlijk loop ik nog altijd meer risico om kanker te krijgen dan mijn moeder en zus. Maar ik heb vertrouwen in de dokters. Wanneer ze er op tijd bij zijn, kan ik nog behandeld worden. De angst om ziek te worden, is nooit helemaal weg. Maar die angst zou ik ook hebben, mocht ik wél een amputatie hebben ondergaan. Die schrik om ziek te worden blijft altijd. Ik weet dat het zelfs morgen kan gebeuren. Ik probeer die gedachte nu zo ver mogelijk van mij af te schuiven en gewoon van elke dag het beste te maken.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
