Lien (30) is bewust alleenstaande moeder van Mories (2,5): ‘Hij heeft geen vader, maar wel een moeder die cool genoeg is voor twee’

‘Ik woon in een klein dorp diep in West-Vlaanderen. Tot de dag van vandaag zijn er mensen die ervan overtuigd zijn dat Mories een ongelukje is of dat mijn beste vriend de vader is. Hier moet je best sterk in je schoenen staan als bam, ik kan me voorstellen dat dat in een grote stad anders is. Zo was er de vrouw die tegen mijn moeder zei bij de slager: “Goh ja, als je dat wat tijd geeft, zal je hem ook wel graag leren zien.”

Ik heb relaties gehad, ja. Alleen waren het niet de juiste.

Of de mensen die na al die tijd nog steeds niet op babybezoek kwamen. Of iemand die letterlijk zegt: “Ik vind dat echt niet kunnen, want jij pakt je kind een vader af.” Gelukkig zei zij het nog in m’n gezicht, er zijn er andere (lacht). So be it. Ik verantwoord mij allang niet meer. We hebben een grote groep mensen die ons graag zien en steunen, en dat is voldoende. Er kleven sowieso wel nog veel vooroordelen aan bewust alleenstaande mama’s. Dat we mannenhaters zijn of een kwetsbare groep. Maar ik heb relaties gehad, alleen waren het niet de juiste. Ik heb mijn eigen huis, een goede job, ik kan Mories alles geven wat hij nodig heeft. En nee, hij heeft geen vader, maar wel een moeder die cool genoeg is voor twee.’

Liever alleen

‘Ik was redelijk jong toen ik aan het traject begon, in tegenstelling tot de meesten, die al boven de dertig zijn. Ik zou het eigenlijk op mijn 21ste al gedaan hebben – toen mijn laatste lange relatie stopte – maar ik heb toen nog een jaar of vier goed van het single leven genoten. Op mijn 25ste ben ik naar het ziekenhuis gegaan en daar kreeg ik uiteindelijk goedkeuring om eraan te beginnen. Op mijn 27ste werd ik mama van Mories. Hij is mijn brokske goud, en zelfs na een dag vol kattenkwaad en kleine oorlogjes door de peuterpubertijd, besef ik dat ik gelukkiger ben dan ooit. Mijn zoon en ik, dat is alsof er een puzzel in elkaar is gevallen. In alle eerlijkheid: ik kan me zelfs moeilijk voorstellen dit samen met iemand te doen. Alle verantwoordelijkheid valt op mij, maar ook alle leuke dingen en liefde.’

Dankbaar voor donor

‘Binnenkort moet Mories naar school. Ik denk dat hij daar de enige zal zijn in zijn situatie. Gelukkig lijkt hij op mij en heeft hij een sterke persoonlijkheid. Ik hoop dus dat hij niet te veel last zal hebben als er opmerkingen komen. Zelf stelt hij nog geen vragen, maar we hebben wel een boekje van het ziekenhuis dat op kindermaat uitlegt wat spermadonatie is en hoe hij is ontstaan. Soms haalt hij dat zelf uit en dan lezen we het samen.’

Mories heeft maar 50 procent mijn genen, maar is volledig van mij.

‘Pas op, ik ben de donor heel dankbaar. Zonder hem was er geen Mories. Maar voor mij was dat simpelweg een staaltje dat ik nodig had. Verder denk ik daar niet over na. Mories heeft maar 50 procent mijn genen, maar is volledig van mij. Ik denk dat andere mensen daar soms meer mee bezig zijn: wat heeft hij van wie. Voor mij is hij gewoon mijn zoon.’

Ravotten

‘Ik vind het heel belangrijk dat Mories er geen nadeel van ondervindt dat ik dit alleen wilde, daar zit ik soms mee. Zo probeer ik veel met hem te ravotten, en niet enkel de zorgende, zeurende mama te zijn. Ik laat hem soms bellen met z’n grootouders, Moetje en Peetje, als ik een keer heel boos ben geweest. Een ander kind kan dan bij zijn andere ouder mokken, die optie heeft hij niet, dus dat leek me een goede oplossing. Onlangs werd Mories midden in de nacht ziek. Zijn bed ondergekotst, dan het mijne, ikzelf, hij, en toen liep de kat ook nog eens in de kots en trippelde ze door het huis (lacht). Dan mis je een paar handen. En dan moet Mories eventjes alleen blijven tot ik de bedden ververst heb. Dan denk ik wel: ocharme dat ventje, maar dat is snel vergeten.’

Verschillende kousen

‘Als baby heeft hij drie maanden non-stop geweend. Af en toe sliep hij eens een kwartier. Mijn ouders kwamen elke avond enkele uurtjes langs zodat ik me op z’n minst even kon wassen. Maar je gaat in een soort overlevingsmodus en dat lukt. De enige keer dat ik echt gedacht heb, shit, wat heb ik gedaan, was vlak na zijn geboorte. Ik had een horrorbevalling gehad en dacht: en dit is nog maar het begin. Maar dat gevoel is dus snel overgegaan. Mijn voordeel is dat ik een vrij chille moeder ben. Is het hier niet opgeruimd? Tja. Wil hij vandaag twee verschillende kousen aandoen? Oké schat, dan gaan we zo naar buiten. Pick your battles, daar geloof ik heel sterk in, anders wordt alles een gevecht.’

Kleine, stevige kring

‘Ik besef wel heel goed dat een sterk sociaal netwerk heel belangrijk is. Ik kan alles delen met mijn ouders, die overlopen van trots om hun eerste kleinkind, en mijn framily bij wie ik altijd terechtkan en die Mories en mij omringen met ongelooflijk veel liefde. Ik heb mensen die ik midden in de nacht zou mogen bellen en die hier meteen zouden staan. Mijn kring is verkleind, maar wel verstevigd. En zij popelen even hard als ik om ooit baby nummer twee te verwelkomen. Gaat dat lukken met twee kinderen? Praktisch gezien wordt het een uitdaging, maar ik heb genoeg plaats in mijn hart. Het voelt alsof ons gezinnetje pas compleet zal zijn met drie. Ook voor Mories, als er iets met mij gebeurt, wil ik dat hij nog een broer of zus heeft.’

Wil jij ook bam of bewust alleenstaande moeder worden? Lees hier alles wat je moet weten voor je de sprong om bam te worden waagt.

Lees ook: 

• Jolien (25) koos bewust voor haar zoontje met het syndroom van Down
• Lore (27) overleefde een poging tot zelfdoding: ‘Ik was ervan overtuigd dat de wereld beter af was zonder mij’
• Kristiens (24) beste vriendin ging ervandoor met haar lief: ‘Ik vertrouwde hen blind’