Veel koppels dromen van kinderen. Maar terwijl het ene koppel zonder problemen zwanger raakt, is de weg naar die wens voor anderen veel hobbeliger. Marion (28) en Wouter (33) vertellen over hun rocky road.
Marion: ‘Toegegeven, ik ben nogal een pessimist van nature. Misschien is het daarom, misschien heb ik het altijd ergens geweten, maar van bij het begin vermoedde ik dat we moeilijkheden zouden krijgen als we aan kinderen begonnen.’
Wouter: ‘Ik ben veel realistischer, hou mijn beide benen op de grond en zie pas problemen als die er zijn. Ik heb Marion dan ook altijd proberen gerust te stellen. Maar toen we bijna een jaar bezig waren, moest ik haar gelijk geven. Misschien moesten we toch even uitzoeken waarom het niet lukt.’
Marion: ‘Mijn maandstonden waren dat eerste jaar amper drie keer doorgekomen. Belachelijk weinig dus. Ik deed verschillende zwangerschapstests, maar maar kreeg nooit een positief resultaat. Dus maakte ik een afspraak bij een gynaecoloog die ook in een fertiliteitscentrum werkt.’
Dubbel slecht nieuws
Marion: ‘Al bij de eerste afspraak merkte de gynaecoloog dat er iets niet pluis was en ze vermoedde dat ik PCO (of PCOS, red.) had, waardoor mijn eitjes overrijp zijn wanneer ik ovuleer. De tests bevestigden haar vermoeden en ze verwees ons door naar het fertiliteitscentrum.’
Wouter: ‘Ik moest ook een staal van mijn sperma binnenbrengen bij een labo. En ook dat nieuws was niet goed: de kwaliteit van mijn zaadcellen was heel slecht, en de arts vroeg me om een tweede test te doen.’
Marion: ‘En hoewel we niet begrijpen wat er is misgelopen, was de tweede staal die in het fertiliteitscentrum zelf werd afgenomen wél helemaal in orde. We konden opgelucht ademhalen, want na het nieuws van die PCO was het slechte nieuws over Wouter hard aangekomen.’
Wouter: ‘Zelf kan ik sindsdien niet veel meer doen, Marion moet alles ondergaan. Dokters schreven een hormonenkuur voor die de kwaliteit van haar eitjes moest verbeteren.’
Marion: ‘Maar op een van de echo’s werd duidelijk dat de kliertjes in mijn baarmoeder te veel bloed wegnemen, waardoor eitjes zich niet kunnen innestelen. Dus werd de hormonenkuur stopgezet, en kozen de dokters voor een nieuwe aanpak. Na een pauze van twee maanden kreeg ik twee weken geleden de eerste spuit toegediend die mijn lichaam in een kunstmatige menopauze brengt. Daardoor wordt mijn hele systeem gereset, en kunnen we later starten met ivf. Maar eerst moet ik nog minstens één spuit krijgen.’
Nog steeds een taboe
Marion: ‘Tot nu toe heb ik me overal redelijk snel bij kunnen neerleggen. De gynaecoloog is heel positief en geeft ons goede kansen, dus als alles meezit, zijn we deze zomer zwanger. Maar daar ga ik niet van uit, al hoop ik er wel enorm hard op.’
Wouter: ‘Zwanger zijn is bovendien de beste remedie voor de aandoening van Marion. Want als ze zwanger is geweest, dan is de kans groot dat haar lichaam herstelt van de aandoening.’
Marion: ‘Dat stelt me gerust. Toch merk ik dat ik er elke dag mee bezig ben. Ik probeer het los te laten, maar intussen ben ik al anderhalf jaar met de pil gestopt. Tuurlijk spelen die vruchtbaarheidsproblemen door mijn hoofd!’
Wouter: ‘Ik merk dat Marion ook veel meer behoefte heeft om haar verhaal te delen dan ik. Zij vertelde al snel aan haar familie waar we mee bezig zijn, maar zelf ben ik niet zo’n prater. Mijn broers en ouders ook niet. Toch hebben we hun intussen wel verteld wat er aan de hand is.’
Marion: ‘Ik vind het ook jammer dat vruchtbaarheidsproblemen zo’n taboe zijn. Niet dat ik dat allemaal aan de grote klok hang, maar het zou zoveel makkelijker zijn als meer mensen hun verhaal deden.’
Meer straffe verhalen:
