Als we aan het klimaat denken, denken we bijna automatisch aan de Zweedse activiste Greta Thunberg, maar niet alleen zij steekt haar nek uit om verandering te eisen. Ook in eigen land bruist het van de initiatieven. Nele (20) is VN-jongerenvertegenwoordiger voor duurzame ontwikkeling.
‘Als kind was ik al gebeten door de natuurlijke schatten die onze wereld te bieden heeft. Nog voor ik zelf een letter kon lezen, wilde ik dat mijn ouders voorlazen uit de magazines van National Geographic, waardoor ik veel leerde over de natuur, maar ook over de negatieve impact van de mens op onze leefwereld.
Op mijn zevende sloot ik me aan bij de Jeugdbond voor Natuur en Milieu. Ik was acht toen ik besloot om geen vlees meer te eten en op mijn twaalfde schrapte ik ook vis van het menu. Maar mijn grootste steentje draag ik bij sinds ik actief ben bij de Vlaamse Jeugdraad, ook bekend als het officiële adviesorgaan voor alles wat Vlaamse kinderen en jongeren aanbelangt.
Toen ik me kandidaat stelde voor het mandaat van VN-jongerenvertegenwoordiger voor duurzame ontwikkeling, was ik op zoek naar een extra uitdaging. Ik wilde meer doen met mijn passie voor het klimaat en duurzame ontwikkeling, en omdat het profiel perfect aansloot bij wie ik ben en wat ik doe, ging ik er gewoon voor.
Op het moment van de verkiezing was ik net begonnen met informatie en boeken te lezen over circulaire economie, wat ook de voornaamste insteek was van de speech die ik gaf. Mijn speech viel in de smaak, want ik werd verkozen.’
98% van de jongeren maakt zich zorgen
‘Naar mijn gevoel werd en wordt de stem van kinderen en jongeren nog veel te weinig gehoord op alle beleidsniveaus. Als jongeren zijn wij toch de experts in het jong zijn? Zeker in het klimaatverhaal nemen politici van nu beslissingen over onze toekomst.
Ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat jongeren daarover willen meebeslissen, want die doelgroep ligt wel degelijk wakker van het klimaat. Dat blijkt niet alleen uit het feit dat ze met tienduizenden op straat komen, maar ook uit de onlinebevraging van de werkgroep VN van de Vlaamse Jeugdraad. Daaruit bleek dat meer dan 98 % van de jongeren zich zorgen maakt. Jongeren vinden onder meer ook dat de overheid maatregelen moet treffen om de dreiging die de klimaatopwarming vormt, tegen te gaan.
Zeker in het klimaatverhaal nemen politici van nu beslissingen over onze toekomst. Ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat jongeren daarover willen meebeslissen, want die doelgroep ligt wel degelijk wakker van het klimaat.
Vernieuwende projecten subsidiëren, informeren via het onderwijs en belasting heffen op schadelijke producten, dat zijn de topdriemaatregelen die de overheid volgens de door ons bevraagde jongeren moet nemen om de klimaatopwarming te beperken. Kortom: er zijn diepgaande maatschappelijke veranderen nodig om duurzamere keuzes te maken, maar jongeren zijn bereid om hun steentje bij te dragen.’
Financiële drempels
‘Steeds meer jongeren proberen hun weg te zoeken naar een ecologische levensstijl, maar de bestaande alternatieven zijn een pak duurder. Daarom is het belangrijk om in te zetten op innovatie en fiscale ingrepen, om zo iedereen aan te moedigen om duurzamere keuzes te maken.
Als individu kunnen we uiteraard het een en ander doen, zoals niet meer of minder vliegen, af en toe een vegetarische dag inlassen en gebruikmaken van het openbaar vervoer in plaats van koning auto. Het kan ook door je woning te isoleren en lokale producten te kopen, maar veel mensen ervaren daarbij financiële drempels, en dat zou niet mogen.
Bovendien ben ik van mening dat we die transitie niet alleen kunnen afschuiven op individuen. Bedrijven en multinationals moeten meer doen, zodat de transitie ook een sociaal rechtvaardige transitie is. Mensen die bijvoorbeeld in de fossielebrandstofsector werken, moeten de kans krijgen om zich om te scholen, zodat iedereen de transitie naar een duurzamere planeet kan maken.
Bedrijven en multinationals moeten meer doen, zodat de transitie ook een sociaal rechtvaardige transitie is.
Ik koester hoop, al ben ik wel realistisch. Hoe langer we wachten met knopen door te hakken, hoe moeilijker het zal worden om de opwarming van de aarde tot onder 2 graden te beperken.’
Lees ook:
