‘Er hangt nog steeds een taboe rond jonge moeders. Dat valt vooral op als ik over straat loop met mijn zoontje.’
Yana (21) werd op haar negentiende ongepland zwanger: ‘Ik heb er nooit aan gedacht om de zwangerschap te beëindigen’
Yana (21) werkt in de eventsector. Ze is verloofd en woont samen met haar vriend en hun zoontje. Op haar negentiende werd ze ongepland zwanger. Ze was toen nog niet zo lang samen met haar vriend. ‘Ik heb vaak getwijfeld of ik wel een goede moeder zou zijn.’ Toch hoeft ongepland zwanger worden op een jonge leeftijd niet altijd een ramp te zijn.
‘Ik was nog maar net samen met mijn vriend toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Mijn allereerste reactie was dan ook: stress. Mijn vriend daarentegen reageerde eigenlijk heel rustig toen ik hem over de positieve zwangerschapstest vertelde. Hij wilde heel graag samen een gezinnetje opbouwen, dus hij was blij met het nieuws.’
‘Ik was daarnaast ook vooral bang hoe mijn (schoon)familie op het onverwachtse nieuws zou reageren. Ik heb dan ook lang gewacht om hen in te lichten. Ik heb het simpelweg verzwegen tot ik mijn buikje niet meer kon verbergen. Dat was toen ik vijf maanden ver was. Gelukkig vielen hun reacties goed mee. Ze vonden de timing niet ideaal, omdat mijn vriend en ik elkaar nog niet lang kenden, maar ze waren wel blij met het nieuws en steunden mij en mijn vriend volledig. Ze waren er rotsvast van overtuigd dat ik het goed zou doen als moeder, maar ze waarschuwden me ook wel dat het moeilijk zou worden.’
Een droom van een zwangerschap
‘Ik was al vroeg begonnen met het zoeken naar spullen voor de babykamer en tweedehandskleertjes, want je kan natuurlijk niet alles nieuw kopen. Daarnaast moesten we ook de suikerbonen regelen en de geboortekaartjes uitkiezen. De zoektocht naar de naam was nog een grappig verhaal. Mijn vriend en ik hebben namen opgezocht toen we ons verveelden op het werk. En zo hebben we dus ook de naam, Nolan, gevonden.’
‘Al bij al heb ik mijn jonge zwangerschap vooral op een positieve manier ervaren. Het was eigenlijk een droom. Ik heb kunnen werken tot ik acht en een halve maand zwanger was. Die combinatie ging eigenlijk heel vlot. Als het werk me dan toch eventjes te veel werd, vroeg ik of ik pauze mocht nemen om wat uit te puffen. Daar was op de werkvloer alle begrip voor. Ik heb weinig last gehad van zwangerschapskwaaltjes waardoor ik vrij vlot door die periode ben gegaan.’
‘De bevalling verliep eigenlijk net zo vlot, hoewel ik er best tegenop zag. Ik was vooral bang dat ik het niet zou kunnen en dat ik mezelf zou tegenwerken door die angst. Gelukkig wist ik het de dag zelf verbazingwekkend goed onder controle te houden. Ik heb de studierichting Voeding- Verzorging gevolgd, de ervaringen en kennis die ik daar heb opgedaan, helpt me wel enorm bij de zorg voor mijn zoontje. Het enige grote verschil is dat het nu om je eigen kind gaat. Dat brengt toch wel wat meer zorgen met zich mee. Je moet er altijd, 24 op 7, voor hem zijn. Dat valt niet te onderschatten.’
Twijfels
‘Ik heb vaak met twijfels gezeten. Ga ik wel een goede moeder zijn? Kunnen we het financieel wel aan? Ben ik nu een goede moeder? De eerste maanden dat ons zoontje er was, ben ik altijd thuisgebleven omdat ik niet alleen weg wilde gaan. Ik wilde mijn kindje niet in de steek laten, want dan voelde ik mij een slechte moeder. Ook als hij aan het wenen is, voel ik me slecht. Ik kan dat gewoon niet aanzien. Ik wil mijn kindje alles geven.’
‘Oké, we hebben er misschien niet bewust voor gekozen om ouders te worden, maar we zien ons kindje wel doodgraag. Zo heb ik er ook nooit aan getwijfeld om het kindje te houden. Ik heb altijd gedacht: stel dat ik ongepland zwanger word, als ik dan de zwangerschap beëindig en ik zou dan later om één of andere reden geen kinderen kunnen krijgen, dan zal ik me altijd schuldig voelen.’
Taboe
‘Er hangt nog steeds een taboe rond jonge moeders en tienermoeders. Dat valt vooral op als ik over straat loop met mijn zoontje. Mensen kijken me aan met een blik van: hoe jong is zij en waarom heeft zij al een kind? Dat blijft moeilijk. Ik probeer zo’n reacties gewoon te negeren. Aan andere meisjes die in dezelfde situatie zitten, zou ik dan ook graag dit advies geven: durf hulp te vragen wanneer je die nodig hebt. Mensen zijn er om je te helpen. Probeer niet alles alleen te doen want dan ga je eronderdoor. Vergeet jezelf niet, want ook jij hebt zorg nodig, niet alleen de baby.’
‘Wat mijn vriend en ik doen, is een planning maken met een taakverdeling. Dat werkt goed voor ons. Ik geef bijvoorbeeld borstvoeding, waardoor ik heel vaak wakker was ‘s nachts en er veel op mijn schouders terecht kwam. Nu hebben we afgesproken dat ik borstvoeding geef en mijn vriend ons kindje verschoont. Zo zijn de taken toch wat verdeeld. Wat ook belangrijk is, is om elkaar de ruimte te geven om eens niet met de baby bezig te zijn. Mama en papa zijn, is voor ons allebei iets helemaal nieuw en daarom hebben we dus ook tijd nodig om te wennen en aan te passen en dat is oké.’
Tekst: Elien Vanhaekendover, student aan de hogeschool PXL
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
