'De dood van mijn broer deed me inzien dat genieten van het leven belangrijker is dan status of een dikke portemonnee', aldus Jolien, die momenteel te zien is in 'Gestrand op Honeymoon Island' op VTM.
Toen het leven van Jolien (33) in 2018 op z’n kop kwam te staan, besloot ze op wereldreis te vertrekken
De ratrace achterlaten en een jaar vrijaf nemen om te herbronnen: welke millennial droomt er niet van? Jolien, nu te zien in ‘Gestrand op Honeymoon Island’ op VTM, ging ervoor en noemt haar sabbatical de beste beslissing ooit.
Jolien is momenteel iedere maandag om 21u55 te zien in ‘Gestrand op Honeymoon Island’ op VTM. In 2021 sprak ze met Flair over haar sabbatjaar in het buitenland.
‘Drie jaar geleden kreeg ik een telefoontje dat mijn leven voorgoed veranderde. Hoewel hij een gevoelig karakter had, kwam iedereen uit de lucht vallen toen mijn broer zelfmoord gepleegd had. Hij was niet depressief en niemand had ook maar iets vreemds aan hem opgemerkt. We waren er allen kapot van. Kort daarna verkocht ik het schoonheidssalon waar ik al acht jaar eigenaar van was. Ik werkte zestig uur per week, maar waarom? De dood van mijn broer deed me inzien dat genieten van het leven belangrijker is dan status of een dikke portemonnee. Bovendien wilden mijn vriend en ik aan kinderen beginnen, dus nam ik een negen-tot-vijf-job aan als bankbediende. Na een jaar proberen was ik eindelijk zwanger.’
‘Ik was door het dolle heen. Mijn vriend, met wie ik acht jaar samen was, reageerde echter heel koel. Ik snapte er iets van. Hij wilde niets liever dan papa worden. Waarom was hij dan niet blij? Pas een dag later onthulde hij dat hij verliefd was op een collega. Ergens had ik er begrip voor, want een verliefdheid overkomt je. Maar het feit dat ik zwanger was, veranderde de zaak. Een maand lang heb ik nog gedaan alsof er niets aan de hand was. Ik vind het nog altijd straf hoe ik mijn waarden zomaar opzij kon schuiven voor de baby in m’n buik.’
Zo vrij als een vogel
‘Toen ik acht weken in verwachting was, bleek het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn, dus ik moest meteen onder het mes om het vruchtje te laten weghalen. Net voor ik het operatiekwartier in ging, liet mijn vriend me doodleuk weten dat hij niet bij de ingreep aanwezig kon zijn omdat hij moest werken. Dat deed de deur dicht. Je verantwoordelijkheid op zo’n laffe manier ontwijken? Dat vond ik echt niet kunnen. Na de operatie moest ik enkele weken thuis revalideren. Gedurende die tijd woonde ik nog samen met mijn ex. Dat was keihard. Tegelijkertijd had ik alle tijd om na te denken over hoe ik mijn leven wilde invullen na alles wat ik had meegemaakt. Zodra we de knoop hadden doorgehakt om ons huis te verkopen, dacht ik: wat doe ik hier nog?’
Toen ik acht weken in verwachting was, bleek het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn, dus ik moest meteen onder het mes.
‘Ik was alles kwijt. Mijn kind, mijn relatie, mijn woning... Niets hield me hier. Het enige wat ik nog had, was mijn baan als bankbediende. Ik vroeg mijn baas om zes maanden onbetaald verlof, maar hij weigerde. “Als ik het je toesta, staat iedereen hier straks aan m’n bureau”, zei hij, dus zegde ik diezelfde dag mijn job op. Na een opzegtermijn van drie weken was ik zo vrij als een vogel.’
Welcome to Miami
‘Mijn ouders zagen mijn sabbatical absoluut niet zitten. Vooral mijn vader had het er moeilijk mee, want hij kon maar niet vatten waarom ik mijn goedbetaalde job opgaf om een jaar lang “op vakantie te gaan”, zoals hij het noemde (lacht). Nu, ik begreep hen wel. Ze hadden net een kind verloren en nu moesten ze opnieuw afscheid nemen. In hun ogen verspeelde ik niet alleen mijn toekomst, maar speelde ik ook met mijn leven door als vrouw in mijn eentje de wijde wereld in te trekken. Maar mijn besluit stond vast: ik móést weg. Hoewel de verkoop van mijn zaak en het huis wat extra geld had opgebracht, wilde ik toch zo low budget mogelijk reizen. Na wat googelen vond ik een spotgoedkope vlucht naar Miami. Niet meteen mijn droombestemming, maar het was er mooi weer, dus ik was verkocht.’
In Canada heb ik me nog maar eens gerealiseerd dat een mens werkelijk niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn.
‘Daar ontdekte ik meteen dat backpacken me op het lijf geschreven is. De spontane ontmoetingen, de hartelijke mensen... Iedereen leek positief en altijd goedgezind. In België gaat men meteen van het slechtste uit. Ik geloof dat mensen van nature goed zijn tot het tegendeel wordt bewezen. Dat heeft het reizen mij doen beseffen.‘
View this post on Instagram
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘Na Miami vloog ik naar Zuid-Amerika en Vancouver. Canada bleek best duur, dus deed ik aan couchsurfing en kamperen. Ik reisde samen met een Chileense backpacker die een auto had, zodat we de benzinekosten konden verdelen. Door back to basics te gaan, leer je de kleine dingen in het leven extra waarderen. In Canada heb ik me nog maar eens gerealiseerd dat een mens werkelijk niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn.’
Genieten van elke seconde
‘Na vier maanden reizen maakte ik een tussenstop in België voor familiale verplichtingen, maar na tien dagen kriebelde het om weer te vertrekken. Ik besloot deel te nemen aan Barcelona Express (een liftwedstrijd waarbij je in een week tijd van Brussel naar Barcelona reist, red.) en reisde verder naar Mallorca en Ibiza. Vervolgens bezocht ik weer een deel van Zuid-Amerika en trok ik na enkele maanden naar Azië. Intussen vertoef ik al even in Vietnam. In Thailand zag ik op Facebook een vacature bij een Vietnamees kitesurfbedrijf. Backpacken is leuk, maar ook vluchtig. Je komt ergens aan, blijft er twee à drie dagen en neemt de bus naar een volgende plek. Daar begint het liedje opnieuw. Dat was ik na negen maanden reizen beu. In ruil voor gratis verblijf en wat kitesurflessen verzorg nu ik de administratie van het bedrijf. Een goeie deal!’
Mijn sabbatical heeft me geleerd hoe belangrijk het is om in het heden te leven en van elke seconde te genieten.
‘Volgende maand kom ik terug naar België. Dan zal ik exact een jaar van huis zijn geweest. Mijn sabbatical heeft me geleerd hoe belangrijk het is om in het heden te leven en van elke seconde te genieten. Wat de toekomst brengt en of die zich in België afspeelt, weet ik niet. Een negen-tot-vijf-job zie ik me alvast niet meer doen. Geluk bestaat in allerlei vormen. Hoe ik het mijne precies ga vinden in België, weet ik nog niet. Maar na alles wat ik heb meegemaakt, weet ik zeker dat ik altijd op mijn pootjes terecht zal komen.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Heb je vragen over zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via Zelfmoord1813.be.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
