Scheiden is lijden wordt al eens gezegd. Want dat een relatiebreuk pijn doet, weten we allemaal. Maar wat als die breuk helemaal escaleert? Liesbeth vertelt wat een vechtscheiding met haar deed.
‘Ik was amper dertien toen ik mijn ex-man leerde kennen. Mijn hele jeugd was ik head over heels. Geen wonder dat ik amper negentien was toen we trouwden. Niet veel later, terwijl mijn vriendinnen achter hun studieboeken zaten en naar de unief of hogeschool gingen, werd ik zwanger van mijn dochtertje. Ik verheugde me op ons gezinnetje. Maar een halfjaar na de geboorte van Mia ontdekte ik dat Joost een affaire had. Mijn wereld viel in duigen. Daar zat ik met een pasgeboren dochter en een trouwring aan mijn vinger. Joost bleek me bovendien al bedrogen te hebben tijdens de zwangerschap.’
Bij het uitwerken van het co-ouderschap ben ik veel te goedgelovig geweest.
‘Na het eerste verdriet besloot ik dat ik Joost een tweede kans zou geven, dat ik wilde vechten voor onze relatie en onze dochter een warm nest wilde geven – met mama en papa. Maar een maand later vertrok Joost definitief. Hij liet me niet alleen achter in een veel te duur huurhuis, hij bleek ook tal van rekeningen niet te hebben betaald. Heel naïef had ik hem geloofd toen hij tijdens onze relatie had gezegd dat hij alle financiële zaken zou regelen. Gelukkig kon ik rekenen op de – financiële – steun van mijn ouders en ik nam een advocaat onder de arm. We kozen voor co-ouderschap.’
‘De advocaat werkte de hele regeling uit, maar niet in detail. Kosten als een bril, hobby’s of logopedie werden niet opgenomen in het voorstel. Daarin ben ik toen veel te goedgelovig geweest. Nochtans lukte ons co-ouderschap in het begin prima. We organiseerden zelfs het communiefeest voor Mia samen. Alles leek goed te verlopen, al merkte ik wel dat ik alsmaar vaker toegeeflijk moest zijn, terwijl mijn ex niet zo inschikkelijk was – zeker nadat hij getrouwd was met zijn vriendin.’
Dochter de dupe
‘Een jaar geleden is de situatie geëscaleerd. Heel de regeling over het co-ouderschap werd omgegooid omdat zijn vrouw in nachtdienst werkte, en zonder de gevolgen te kennen stemde ik in met de nieuwe regeling. Dat Mia daardoor zeven jaar lang geen kerstfeest bij mij zou vieren, dat besefte ik pas later. Bovendien was mijn ex in tussentijd een uur bij ons vandaan gaan wonen, waardoor Mia niet alleen elke ochtend en avond lange tijd in de auto moest zitten, maar bovendien ook niet langer naar verjaardagsfeestjes van klasgenootjes mocht gaan.’
Dat hij mij wil raken, is één ding, maar dat onze dochter eronder lijdt, gaat me te ver.
‘Het zit ‘m ook in kleinere dingen. Mijn nieuwe vriend en ik hebben een kledingwinkel, en bij ons in de straat zou een paar maanden geleden een groots kinderevent plaatsvinden. In eerste instantie wilden we Mia er niets over vertellen, omdat ze die dag bij haar papa zou zijn. Maar toen een klasgenootje er haar over had aangesproken, wilde ze natuurlijk heel graag meedoen. Ik polste bij haar papa, die in eerste instantie akkoord ging. Maar dat weekend, toen Mia bij hem was, wilde mijn ex het toch niet. Hij had zogezegd andere plannen. In plaats van Mia te vertellen dat het niet kon, liet hij haar in het ongewisse en dacht zij dat ik haar in de steek had gelaten.‘
‘Sindsdien weigert hij mee te betalen voor de broodnodige logopedielessen van Mia en mag ze niet naar een sportclub of chiro. Dat breekt mijn hart. Dat hij mij wil raken, is één ding, maar dat ik zie hoe Mia alsmaar meer worstelt met een laag zelfbeeld en faalangst heeft ontwikkeld, gaat me te ver. Net daarom wil ik de regeling voor Mia laten veranderen. Ik kan het niet aan haar zo verdrietig te zien. Maar uit mijn mond zal Mia geen slecht woord horen over haar papa. Het is en blijft haar vader.’
Lees ook:
