Ze hebben zelf (nog) geen kinderen, maar des te meer liefde en aandacht te geef. Silke (26) is krantenjournaliste en meter van Liesl (9), de dochter van haar tante. Volgens Liesl lijken zij en haar meter als twee druppels water op elkaar.
‘Ik werd meter op mijn 17de. Ik was dus redelijk jong. Dat komt omdat Liesls mama, mijn tante, zelf pas 15 jaar was toen ik geboren werd. Ze is niet mijn meter, maar door zo’n klein leeftijdsverschil – ‘maar een halve generatie’, zoals we zeggen – hebben we wel altijd een speciale band gehad. Ze voelt meer als mijn oudere zus dan als mijn tante, en die band wilde zij graag doorgeven. Eerlijk, ik kijk er al naar uit om te zien welke band mijn toekomstige kinderen met Liesl zullen hebben. Ook zij kan niet wachten tot ik kindjes heb of getrouwd ben. De trouw van haar meter, dat lijkt haar wel iets speciaals.’
Alle eerste keren
‘Intussen zijn Liesl en ik twee handen op één buik. Mijn oma zei dat altijd, en het is waar. Op familiefeestjes zullen we altijd eerst kijken of we de ander zien, we knuffelen graag en veel, en we doen graag dingen samen. De basis voor onze band is gelegd toen we anderhalf jaar onder hetzelfde dak hebben gewoond. Toen ik pas begon te studeren, verhuisde mijn mama naar het buitenland. Toen zijn mijn zus en ik bij mijn tante gaan inwonen. Liesl was toen amper een jaar oud, wat betekent dat ik het voorrecht heb gehad om haar van heel dichtbij te zien opgroeien. Ik ging haar ophalen aan de schoolpoort en ik was erbij voor al haar eerste keren. Welke meter kan dat zeggen? Ik zie me nog op de speelplaats staan toen ze voor de eerste keer naar de kleuterklas ging, hopeloos proberend mijn tranen in te houden. Liesl is net als ik nogal afwachtend en een beetje verlegen. Dat kleine meisje daar zien, op die grote speelplaats… Mijn hart kon dat echt niet aan (lacht).’
Grootste supporter
‘Ik wil zelf zeker mama worden, maar een gezinsleven is niet zo eenvoudig te combineren met mijn job. Op mijn eigen gezinsplannen zit dus wel wat vertraging, maar door Liesl ervaar ik nu al een heel speciale vorm van liefde. Die is anders dan die voor je zus of je lief. Ik weet dat ik niet haar mama ben, maar ik merkte wel ineens hoe graag je een kind kan zien of hoe hard je wil dat ze ergens goed in is. Mijn lief en ik gaan bijvoorbeeld elke zondagvoormiddag met haar zwemmen. Hij heeft haar leren zwemmen en ik was supporter voor haar eerste, tweede, derde... brevet. En ik zal altijd blijven supporteren voor haar.’
Ik weet dat ik niet haar mama ben, maar ik merkte wel ineens hoe graag je een kind kan zien.
Kopieën
‘Liesl zegt zelf altijd hoe we op elkaar lijken. We zijn twee kopieën. Ze vindt dat ook leuk, want het benadrukt nog maar eens hoe speciaal onze band is. Ik was 17 jaar toen ik haar meter werd, en dat is haar klasnummer én haar geluksnummer. We hebben allebei bruin haar en dezelfde ogen, we lusten geen kaas en we houden van schrijven. Ik heb van dat laatste mijn job gemaakt, zij houdt nu al een dagboek bij en fantaseert over boeken schrijven. We hadden ook allebei onze oma als meter. Liesl heeft er namelijk twee. Ik ben knuffelmeter, maar oma overleed twee jaar geleden in april, de dag voor Liesls communie. We hebben het er allebei lastig mee, maar voor ons voelt het speciaal dat we haar “deelden” en haar ook samen verloren zijn. Het voelt alsof het verlies ons nog dichter bij elkaar bracht.’
Lees ook:
