‘Wij voelen ons óók eenzaam’: 7 jongeren over de impact van de pandemie op hun studentenleven

Lotte (22) zit in haar tweede master architectuur & kunst

‘Het is de afgelopen jaren best heftig geweest. Mijn eerste jaren aan de unief waren echt zoeken: zoeken naar een nieuw ritme, zoeken naar nieuwe vrienden en de zoektocht naar mezelf. Die eerste maanden komt er zoveel op je af en heb je amper tijd om even op adem te komen. De eerste drie jaar van mijn studie heb ik me dan ook letterlijk opgesloten; ik ging wel naar mijn lessen, maar ‘s avonds kwam ik niet buiten. Ik sprak zelden af met iemand en stak al mijn energie in mijn studies.’

Tijdens de lockdowns ben ik helemaal opengebloeid.

‘Tijdens mijn derde jaar was daar plots de coronacris. En eerlijk? In die periode ben ik tot rust gekomen. Die online lessen gaven mij de kans om af en toe wat me-time in te lassen. Ik ging iedere ochtend sporten en keek al eens een filmpje. Ik ben toen helemaal opengebloeid. Toch heb ik het gevoel dat het nu weer slechter met me gaat, omdat die crisis nu wel héél lang blijft duren en ik net wil genieten van wie ik ben geworden. Ik vind het steeds moeilijker om mij te concentreren op de plek waar ik dat de afgelopen jaren wel heb kunnen doen. Gelukkig kan ik bij mijn kotgenoten langs als ik het even moeilijk heb, maar ook voor hen is het echt genoeg geweest.’

Stef (21) zit in zijn derde jaar geografie

‘Ik ben heel graag student. Ik zou op dit moment niets anders willen doen dan mijn droom najagen, maar de coronaperiode bemoeilijkt dat wel. Iedere dag ziet er exact hetzelfde uit. Vroeger begon je uitgerust aan de blok, nu heb ik het gevoel dat ik al een half jaar hetzelfde doe en er geen einde komt aan het studeren. Ik voel me daardoor futloos. Het probleem is dat ik niet graag over die gevoelens praat. Ik heb ook het gevoel dat mijn probleem niet ernstig genoeg is om erover te praten, dus zwijg ik maar...’

Emma (21) studeert psychologie aan de UGent

‘Het is voor iedereen een lastige periode, dat weet ik ook wel. Maar toch heb ik het gevoel dat niet iedereen beseft hoe moeilijk het voor studenten is. Het voorbije jaar bestond uit leren, leren en nog eens leren. Lessen online volgen zorgt ervoor dat we veel langer bezig zijn. Een les van drie uur neemt nu al snel zes uur in beslag, omdat het thuis veel moeilijker is om aandachtig te volgen.’

De stress is nu dubbel zo hard aanwezig.

‘Omdat er de voorbije maanden zo weinig tijd was voor sport en ontspanning, zag ik mijn vrienden veel minder en worstelde ik met negatieve gedachten. Ik zit nu in mijn derde jaar en twijfel enorm of dit wel de juiste richting is voor mij. Ik twijfel aan mijn eigen kunnen. Ik heb steeds goede punten, dus eigenlijk is dat nergens voor nodig, maar ik kan maar moeilijk omgaan met de stress die bij examens komt kijken. En die stress is door de coronacrisis dubbel zo hard aanwezig. Gelukkig kan ik altijd op mijn ouders rekenen en krijg ik ook veel steun van medestudenten, al heb ik sinds de coronacrisis toch het gevoel dat het meer “ieder voor zich” is.’

Valerie (21) studeert TEW aan de KU Leuven

‘Ik ga blij zijn als mijn studies achter de rug zijn. Er ligt enorm veel druk op studenten. Die druk is nu allesoverheersend omdat elke vorm van afleiding wegvalt. Ik ervaar enkel nog de zware kant van het studentenleven, de zorgeloosheid is weg. Mijn faalangst is dan weer wel sterker aanwezig en sinds de eerste lockdown zit ik veel langer achter mijn bureau dan ik voordien deed. Ik pieker vaak en panikeer als ik het niet meer zie zitten, wat ook een impact heeft op mijn productiviteit. Allesbehalve een leuke periode, dus.’

Claire (19) zit in haar eerste jaar taal- en letterkunde

‘Ik heb autisme, dus naar de les gaan is sowieso zeer moeilijk voor mij, maar ook de online lessen volgen is niet alles. Ik volg Engels-Italiaans, maar durf geen Italiaans te spreken en spontaan schrijven gaat ook helemaal niet. De examens worden dus bijzonder stressvol. Dat ik daarbovenop ook nog eens worstel met huilbuien maakt het er niet makkelijker op.’

‘Ik heb ook geen vrienden waar ik bij terechtkan om mijn hart te luchten. Daarom ga ik elke twee weken naar een psycholoog. Dat helpt wel, maar toch heb ik het gevoel dat ik in een vicieuze cirkel aan het draaien ben. Ik wil héél graag mijn diploma halen, maar betwijfel of ik dit ritme nog lang kan volhouden.’

Aster (22) studeert biochemie

‘Het lijkt wel alsof we nu enkel de verplichte en saaie dingen die bij de studententijd horen meekrijgen. Lessen en examens zijn verplicht, maar iets gaan drinken of samen koken met vriendinnen is moeilijk. En als ik dan tóch eens afspreek om samen te eten met vrienden voel ik me niet op mijn gemak of zelfs schuldig. Ik mis vooral de kleine dingen: even bijpraten tussen de lessen door, samen koken in de gemeenschappelijke keuken op kot, spelletjes spelen in de cafetaria ‘s middags...’

Ik hoop dat ik de komende twee jaar toch nog een beetje kan proeven van het échte studentenleven.

‘De stress van de aankomende examens, de aanslepende coronacrisis, het weinig zien van vriendinnen, angst om nooit mijn diploma te halen... Het uit zich in uitstelgedrag en weinig motivatie, maar ook in hyperventilatie en angstaanvallen. Momenteel vind ik het allesbehalve leuk om student te zijn. Ik hoop dan ook dat ik de komende twee jaar toch nog een beetje kan proeven van het échte studentenleven.’

Marike (19) zit in haar eerste jaar bedrijfsmanagement

‘Door de coronamaatregelen zitten we intussen alweer enkele weken elke dag achter onze computer. Medestudenten zie ik niet meer, waardoor ik me enorm eenzaam voel. Die eenzaamheid heeft een enorme invloed op mijn mentaal welzijn. Ik ben niet graag alleen, want dan begin ik snel te piekeren. Daardoor lukt het studeren minder goed en maak ik me oprecht zorgen over mijn toekomst.’