Tjerdy kreeg op zijn 23ste te horen dat hij uitgezaaide teelbalkanker heeft.
Tjerdy (26): ‘Mijn euthanasiepapieren zijn goedgekeurd. Dat zorgt voor een bepaalde rust.’
Dat je nooit kanker krijgt, kan niemand je garanderen. Zelfs een gezonde levensstijl levert je geen immuniteit op. Tjerdy (26) kreeg op zijn 23ste te horen dat hij uitgezaaide teelbalkanker heeft.
‘Tijdens het weekend van de eerste lockdown kwam ik te weten dat ik teelbalkanker heb. In de maanden voor de diagnose had ik geregeld pijn aan mijn rug, maar ik werkte destijds als technieker – een job die fysiek relatief zwaar is -, dus ik dacht dat die daaraan te wijten was. Maar toen ik plots non-stop moest overgeven, ging ik naar de dokter, die me doorverwees naar het ziekenhuis.
De dokters dachten in eerste instantie dat ik corona had. Was het dat maar geweest, want de diagnose die ik kreeg voorgeschoteld, was van een heel ander kaliber… Ik was amper 23 en kon niet geloven dat ik kanker had. Ik was erg in de war, waardoor die keiharde realiteit totaal niet doordrong. Ik besefte het pas toen mijn eerste baxter met chemo werd toegediend.
Uitzaaiingen
Het was geen kwestie van accepteren, maar eentje van ondergaan om überhaupt een kans te hebben om de ziekte te overleven. Ongewild nam ik plaats op een rollercoaster waar ik helemaal niet op wilde zitten, niet wetende waar de rit zou eindigen. Bovendien zaten er op het ogenblik van de diagnose al uitzaaiingen ter hoogte van mijn longen, lymfeklieren en hoofd. Na een waslijst aan behandelingen – bestaande uit verschillende operaties, chemotherapie, bestralingen en twee stamceltransplantaties om mijn leven te rekken – was ik een tijdlang stabiel, maar dat bleef helaas niet duren. Op dit ogenblik is er geen behandeling meer mogelijk, enkel nog medicatie voor de pijn die ik heb. Hoeveel tijd me nog rest, is een vraag die me weleens bezighoudt, maar niemand kan het voorspellen.’
Trouwen en kinderen
‘Mijn vrienden timmeren volop aan hun leven. Ik heb een fantastische vriendin, dus trouwen behoort nog tot mijn mogelijkheden, maar ik weet bijvoorbeeld niet of ik kinderen wil. Ik weet niet eens of ik ze nog kan krijgen, want ik moet nog een vruchtbaarheidsonderzoek ondergaan. Maar wil ik wel kinderen als ik ze niet kan zien opgroeien? Ik ben bang voor de toekomst, voor alles wat nog gaat komen.
k heb een fantastische vriendin, dus trouwen behoort nog tot mijn mogelijkheden, maar ik weet niet of ik kinderen wil. Ik weet niet eens of ik ze nog kan krijgen.
Aangezien ik uitbehandeld ben, is de dood een onvermijdelijk onderwerp. Mijn euthanasiepapieren zijn intussen goedgekeurd. Dat er een menswaardige uitweg is, brengt een bepaalde rust. Ik vind het belangrijk dat mijn ouders of ik kunnen kiezen wanneer het genoeg is geweest. Niet zo lang geleden had ik een hersenbloeding door de gevolgen van een tumor die opensprong. Ik heb daar niets aan overgehouden, maar dat geluk zal ik geen twee keer hebben.
Genieten van elke dag
Ik wens niemand mijn situatie toe. De ziekte heeft me veel ontnomen. Niet alleen mijn toekomst, maar ook een groot deel van mijn zelfstandigheid. De voorbije jaren voelen aan als een eenzame tocht die met momenten loodzwaar is, maar ondanks alle moeilijkheden ben ik blij dat ik er nog steeds ben. Ik ben natuurlijk niet altijd even positief ingesteld, maar ik neem elke dag zoals hij komt.
Hoewel het zwaard van Damocles me boven het hoofd hangt, vind ik dat het leven nog steeds de moeite waard is. Ik geniet van iedere dag die me gegeven is en hoop dat lotgenoten hetzelfde doen. De situatie waarin we zitten, kunnen we jammer genoeg niet veranderen, maar maak er het allerbeste van. Dat zal ik tot mijn laatste adem doen.’
Zit je met iets? Praat bij Tele-Onthaal over wat jou bezighoudt. Bel anoniem en gratis naar 106 (24u/7d) of chat via www.tele-onthaal.be.
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
