Sara (28) zoekt naar paranormale entiteiten in verlaten gebouwen

In je Flair van deze week vertellen drie lezeressen over hun ervaringen met het bovennatuurlijke. Ook Sara is ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde en zoekt in verlaten gebouwen naar paranormale entiteiten.

‘Ik was als kind, en ben nog steeds, heel nieuwsgierig van aard en ging vaak op zoek naar dat wat het natuurlijke overstijgt. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door leegstaande gebouwen en oude spullen. Ik hield er als kind ook al van om op ontdekking te gaan en mijn fantasie de vrije loop te laten.’

Urban exploring

‘Mijn eerste overtuigende bovenzinnelijke ervaring beleefde ik op tienjarige leeftijd. Ik zat in het vijfde leerjaar toen ik het nieuws te horen kreeg dat mijn papa gestorven was. Ik voelde me verloren. De jaren die daarop volgden waren er van dromen en nachtmerries die bijna verband hielden met papa. Enkele jaren later was ik aan het werk als student toen ik plots oog in oog stond met hem. Ik schrok, maar was niet bang. Ik was eerder dankbaar dat ik hem een tijdje bij me kon houden. Uiteindelijk zocht ik samen met mama een medium op om een ritueel uit te voeren zodat papa definitief rust zou vinden. Daarna heb ik hem niet meer gezien. Dat er meer is na de lichamelijke dood, is me toen overtuigend duidelijk geworden.’

‘Het innerlijke kind in mij dat nieuwsgierig op avontuur ging, heb ik twee jaar geleden herontdekt. Samen met een goede vriendin begon ik aan urban exploring te doen. Leegstaande ziekenhuizen, legerbasissen, woningen… allemaal zijn ze een bron van spirituele energie en vaak vertellen ze de meest indrukwekkende verhalen. Er zijn woningen waar het eten bij wijze van spreken nog op de tafel staat, dan vraag je je toch af wat daar gebeurd is. Waar als kind de fantasie deze vragen beantwoordde, zoek ik nu naar diepgaandere verklaringen.’

Verlaten medische bunker

‘Urbexen gebeurt met het grootste respect voor de gebouwen en de verhalen die ze met zich meedragen. In april 2021 planden we met een aantal vrienden een dagje urbex. Als locatie kozen we een verlaten medische bunker. Bij het binnentreden van de bunker voelde ik de adrenaline door mijn lijf stromen: de spanning was te snijden. We waren meteen enorm onder de indruk van wat we aanschouwden. De bunker was immers prachtig bewaard gebleven. Er stonden enkele bedden die volledig intact waren, met matrassen op en zelfs kussens in plastic verpakking. We zagen ook oude brancards en onderzoeksapparatuur, en op een van de bedden lag zelfs nog een infuuszakje dat in perfecte staat was. Mijn vrienden en ik voelden er al vrij snel een soort kille energie; we waren hier niet alleen. Vooral mijn beste vriendin voelde zich echt niet op haar gemak en wilde snel weg.‘

‘Bij het thuiskomen gingen we meteen door onze foto’s om een selectie te maken. Plotseling kreeg ik een bericht van mijn beste vriendin over een foto die ik had gemaakt. Er overviel mij een stilte en een koude rilling ging door heel mijn lijf: ik zou een entiteit hebben vastgelegd. Ik toonde de foto aan een heleboel mensen en we zagen allemaal hetzelfde: een vrouw of een meisje dat op het bed zit. Ze werd daar naar alle waarschijnlijkheid verzorgd. Je hebt mensen die zich enorm kunnen openstellen voor het bovennatuurlijke, maar zoals bij veel dingen heb je natuurlijk ook ongelovigen, waar ik ook respect voor heb. Toch vind ik dit fascinerend, want voor mij is dit het bewijs dat er meer is dan wat we op dit moment kunnen verklaren.’

Noot van de redactie: urbexen is bij wet verboden. Wil je je er toch een keertje aan wagen? Doe dat dan met respect voor de gebouwen die je betreedt.

Tekst: Dorien Ceulemans

Lees ook:

• Femke (31) is helderziend, -voelend, -ruikend, -horend én -wetend: ‘Ik deel bewust niet alles wat ik aanvoel met anderen’
• Eveline (36) staat in contact met zielen: ‘Tijdens de begrafenis van mijn grootvader zag ik hem naast zijn kist staan’
• UITGETEST: onze redactrice ging een dagje urbexen met een professional