Haar vrienden verklaarden haar voor gek, maar Stéphanie (29) verhuisde toch zonder spijt naar Wallonië. ‘Het grootste voordeel is zonder twijfel de rust.’
‘Ik ben geboren en getogen in Kortrijk. Op mijn 25ste waren mijn man en ik klaar voor de volgende stap: een huis. Pieter en ik zochten in en rond Kortrijk, maar vonden onze droomstek maar niet. We hadden enkele wensen, maar met geen enkel huis hadden we een klik. Ofwel moesten we onze eisen bijstellen, of we kregen geen waar voor ons geld. Er was altijd wel iets waardoor we besloten om niet te kopen. Op een dag zei Pieter dat hij een huis had gezien dat misschien een kanshebber was, maar het lag wel in Moeskroen. Het was eigenlijk niet de bedoeling om het over de taalgrens te zoeken, maar we hadden niets te verliezen en maakten een afspraak met de makelaar. Hij liet ons vier huizen zien, en toen we de laatste woning bezichtigden, waren we zo enthousiast dat we een bod deden.’
Niet bang van Frans
‘Moeskroen ligt op slechts tien kilometer van Kortrijk, toch verklaarden vrienden ons voor gek toen we het huis kochten. Het leek wel alsof we verhuisden naar de andere kant van het land. Wat zijn jullie daar verloren? of Je weet toch dat de voertaal Frans is? kregen we meer dan eens te horen. We vonden het erg spannend, maar dat hield ons niet tegen. Voor mij was de taal zeker geen obstakel. Mijn Frans is altijd goed geweest. Mijn grootouders wonen in Moeskroen, dus ik kwam al op jonge leeftijd in contact met het Frans en keek ook vaak naar Franstalige zenders. Ik ben niet bang om het te spreken. Of het allemaal correct is, weet ik niet, maar ik begrijp het en trek mijn plan. Mijn man had het veel moeilijker: zijn Frans was niet zo goed toen we in Moeskroen kwamen wonen. Het is zelfs zo dat de buren tegen hem Nederlands praten en Frans tegen mij (lacht).’
Sinds we in Wallonië wonen, is ons leven in positieve zin veranderd.
Gevloekt
‘Sinds we in Wallonië wonen, is ons leven in positieve zin veranderd. Ik heb het me nog maar één keer beklaagd, en dat was toen we hier nog maar net woonden. Die dag was er een nationale staking. Ik reed nog maar de straat uit of ik kon al geen kant meer op. Op dat ogenblik heb ik wel even gevloekt, want ik kende de weg nog niet (lacht)! Maar verder zijn we nog altijd tevreden met onze beslissing. We hebben ons als Vlaming nooit een buitenstaander gevoeld en werden meteen goed opgevangen door de gemeenschap. Walen zijn écht lieve mensen. Ze bedoelen het goed en zijn oprecht geïnteresseerd. Vlamingen zijn daar anders in: ze kijken meer de kat uit de boom. Als je inkopen doet in een Vlaamse winkel en nadien in een Waalse, merk je meteen het verschil. We woonden nog maar net in Moeskroen toen de buren zich kwamen voorstellen en spontaan hulp aanboden. Als we op reis gaan, verzorgen ze met plezier onze kippen en leggen ze onze post weg. De voertaal is dan wel Frans, maar iedereen doet z’n uiterste best om zich verstaanbaar te maken.’
In Waalse velden
‘Het grootste voordeel van wonen in Wallonië is zonder twijfel de rust. Ik werk als ergotherapeut in Brugge, op zestig kilometer van Moeskroen. Die afstand zorgt ervoor dat er een gezond evenwicht is tussen werk en privé. Ik ben volledig zen als ik thuiskom. Toen ik nog in Kortrijk woonde, wilde ik bij elke gelegenheid van de partij zijn. Dat hoeft nu niet meer. Ik ben blij dat we de stad inruilden voor een landelijkere omgeving. We wonen vlak bij de velden en gaan dan ook regelmatig wandelen. De prijzen van huizen en appartementen zijn hier wel degelijk lager, maar laat je niet verrassen door de taksen en grondlasten. Op het einde van de rit zal er nog wel een verschil zijn, al is het zeker niet zo dat je in Wallonië een woning koopt voor een appel en een ei. Maar van dit plaatje was in Vlaanderen geen sprake geweest.
Ik ben blij dat we de stad inruilden voor een landelijkere omgeving. We wonen vlak bij de velden en gaan dan ook regelmatig wandelen.
Een ander pluspunt is dat we onze dochter tweetalig kunnen opvoeden. Anderhalf jaar geleden werd Léonie geboren. Ze gaat pas volgend jaar naar school, maar is al ingeschreven in een kleuterschool die tweetalig onderwijs aanbiedt. Een bewuste keuze, want van ons zal ze niet het correcte Frans leren. Pieter en ik zien het als een van de voordelen van wonen in deze regio. Kleine kinderen pikken ook veel sneller een taal op, dus die kans moeten we met beide handen grijpen. Dat zal later – als ze zoekt naar werk – alleen maar z’n vruchten afwerpen.’
Luie Walen
‘Er zijn verschillen tussen Vlamingen en Walen. Omdat we een tv-toestel hebben, betalen we nog kijk- en luistergeld, iets wat in Vlaanderen al lang werd afgeschaft (lacht). Walen zijn ook strenger als het aankomt op recyclage, maar ook dat is een pluspunt. Ik vind het wel jammer dat in Vlaanderen soms het beeld wordt opgehangen van de luie Waal. Ze zijn niet lui, ze leven gewoon op een ander ritme. En soms is het niet erg om die ingesteldheid te hebben, want in Vlaanderen moet alles snel gebeuren en is er veel minder tijd om te genieten. In de toekomst overweeg ik zelfs werk te zoeken in Wallonië, maar momenteel vind ik mijn huidige job nog te leuk.’
Hart verloren in Wallonië
‘We zijn voorlopig de enigen uit onze vriendengroep die in Wallonië wonen, maar we merken dat ze met plezier de taalgrens oversteken voor een zomerse bbq in de Walen. Hoe langer we hier wonen, hoe meer we ons integreren en de bevestiging krijgen dat dit voor ons de juiste keuze was. Twijfel je of een verhuis naar Wallonië iets voor jou is? Een goede tip: denk niet te veel na en laat je niet leiden door de mening van anderen. We sprongen ook in het onbekende, maar we hebben het ons nog geen seconde beklaagd. We hebben ons hart verloren aan Wallonië. Ik denk zelfs dat we hier voorgoed blijven wonen.’
Lees ook:
