Renées nonkel werd veroordeeld voor moord.
Renée: ‘Ik las gruwelijke dingen in de krant, maar dat was nog niet eens de helft van wat er tijdens het proces is gezegd’
True crime is populairder dan ooit. Voor velen zijn de podcasts en bloederige docu’s onschuldig vermaak, maar wat als die horror wel héél dichtbij komt? Vier lezeressen ontdekten dat true crime altijd ‘true’ is voor iemand… Want soms komt true crime dichterbij dan je zou willen.
Renée: ‘Hij kwam niet opdagen tijdens een barbecue. Al snel werd er gefluisterd dat hij was opgepakt. Blijkbaar was er een ongeluk gebeurd in zijn restaurant, waarbij iemand was overleden. Maar dat verhaal deed meteen al wenkbrauwen fronsen in de familie. De eerste vrouw van nonkel Bert was immers tien jaar eerder door een tragisch ongeluk om het leven gekomen, namelijk na een val op vakantie. De familie twijfelde destijds al aan die verklaring, maar mijn moeder – Berts zus – heeft altijd in zijn onschuld geloofd. Heel onze familie, trouwens. Maar die tweede dode heeft alles op zijn kop gezet.
De duw
Nonkel Bert had financiële problemen. Hij runde jarenlang een eigen restaurant, maar stond op het randje van faillissement na de dood van zijn eerste vrouw. Emotioneel was hij die klap ook nooit te boven gekomen. Gelukkig kon hij toen in zee gaan met Xavier, een bekende man in de horeca. Die zakelijke relatie kende echter nogal wat ups en downs. Volgens het parket zou het op die bewuste dag tot een discussie over geld zijn gekomen, waarna een schermutseling volgde. Nonkel Bert zou Xavier een duw gegeven hebben, waarna hij slecht is gevallen en stierf. Mijn nonkel ontkende dat ze ruzie hadden. Xavier zou volgens hem gevallen zijn nadat hij onwel werd.’
Bert werd gewoon uitgenodigd, zoals altijd, en vervolgens deed iedereen alsof er niets aan de hand was, terwijl het uiteraard een enorme olifant in de kamer was.
De twijfelachtige omstandigheden zorgden voor verdeeldheid binnen de familie. ‘Sommige mensen geloofden mijn nonkel, andere niet. Mijn moeder gaf hem het voordeel van de twijfel. Volgens haar had Bert al zoveel miserie meegemaakt dat het best kon dat zijn stoppen op een gegeven moment zijn doorgeslagen. In de periode tussen zijn arrestatie en het proces kwam hij enige tijd vrij met een enkelband. Ik heb hem toen een paar keer gezien op familiefeesten. Er werd niets over gezegd. Ik kom uit een eenvoudige West-Vlaamse familie waarin we niet praten over moeilijke of emotionele dingen. Bert werd gewoon uitgenodigd, zoals altijd, en vervolgens deed iedereen alsof er niets aan de hand was, terwijl het uiteraard een enorme olifant in de kamer was. Dat was heel vreemd.’
Veroordeeld voor moord
Renée volgde de assisenzaak via de pers, maar haar ouders zaten wel elke dag in de rechtszaal. ‘Ik was vaak echt ondersteboven van de gruwelijke dingen die ik las in de krant, maar dan zeiden ze dat het nog niet eens de helft was van wat er tijdens het proces is gezegd. Daarbij is heel veel naar boven Ik was vaak echt ondersteboven van de gruwelijke dingen die ik las in de krant, maar dan zeiden ze dat het nog niet eens de helft was van wat er tijdens het proces is gezegd.gekomen wat we nog niet wisten. Vooral het beeld dat van nonkel Bert is geschetst, was heftig om te horen. Die agressieve man over wie ze het hadden… Zo kende ik hem helemaal niet. Een buurman getuigde dat hij soms gewelddadig uit de hoek kon komen. Heeft die dan gelogen? Of kenden wij Bert niet zo goed als we dachten?
Vooral het beeld dat van nonkel Bert is geschetst, was heftig om te horen. Die agressieve man over wie ze het hadden… Zo kende ik hem helemaal niet.
Mijn nonkel is uiteindelijk veroordeeld voor moord en zit nu in de gevangenis. Hij blijft zijn onschuld volhouden, maar ik weet niet wat ik moet geloven. De omstandigheden blijven onduidelijk. Liegt hij of is hij op den duur in zijn eigen waarheid beginnen te geloven? Ik denk dat hij de ware toedracht met zich meeneemt in het graf. We zullen het nooit weten, en daardoor blijf ik met een wrang gevoel zitten.’
Lacherig op de podcast
Intussen is er ook een podcast verschenen over de zaak. ‘Die heb ik beluisterd. Het was surrealistisch. De hosts deden best lacherig over de zaak, vond ik. Ze stelden mijn nonkel zeer stereotiep voor, namelijk als een lompe snul. Dat deed pijn, want het gaat wel over mensen van vlees en bloed. Ik denk dat veel true-crimemakers dat niet altijd beseffen.’
(Renée is een schuilnaam.)
Tekst: Talitha Dehaene
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
