3 vrouwen over de haat-liefdeverhouding in hun leven: ‘Onmiddellijk flapte ik het eruit: Ik haat je’

Karo (31) kreeg een zware afgunst voor de man die haar bedroog

‘Ik zag hem zo, zo graag. We waren vijf jaar samen en gelukkig. Of beter gezegd: ik was gelukkig. Hij was dat blijkbaar niet, want hij besloot tijdens onze relatie alvast een nieuwe relatie te beginnen. Maar zijn bedrog kwam uit en mijn hart brak. Meermaals, in duizend stukken. Toen hij opbiechtte dat hij verliefd was op iemand anders, voelde ik volgens mij nog geen haat. Dat kon niet. Ik zag hem nog graag, ik hield nog steeds van hem en wij hoorden samen. Ik wilde dus voor hem en onze relatie vechten. Pas toen hij ook nog meegaf dat het tussen ons echt over en uit was, verdween mijn liefde. Dat was een heel vreemde sensatie.’

‘Het was echt alsof de blauwe hemel plots donkergrijs tot gitzwart werd. Onmiddellijk flapte ik het er ook uit: Ik haat je. En ik meende het. Hoe kon hij mij dat aandoen? Wij hielden toch gewoon van elkaar? Vanaf dat moment ging het bergaf met me. Ik was zo boos op hem, ik was zo gekwetst… En hij leek nergens last van te hebben, hij kon gewoon zijn leven verderzetten met zijn nieuwe liefde. Ik verbrak alle contact met hem, maar dat veranderde niets aan mijn haatgevoelens. Ik wilde dat hij ook pijn had, dat hij ook gekwetst werd. Op zich dacht ik dat ik wel goed bezig was, net omdat ik hem niet meer zag of hoorde. Maar toen mijn beste vriendin zei dat ik verbitterd werd, wist ik dat ik moest ingrijpen.’

‘Ik was niet gelukkig en ik zou ook niet gelukkig kunnen worden met die schaduw van haat over me heen. Op een dag heb ik beslist om naar een mental coach te gaan, en dat noem ik nu mijn redding. Daar leerde ik inzien dat die haat me geen stap verder bracht, maar dat aanvaarding me wel verder kon helpen. Dus ik heb leren aanvaarden. Met vallen en opstaan. En vandaag kan ik zeggen dat ik haat noch liefde voel voor mijn ex. Beide emoties zijn gepasseerd. En dat is goed, dat is zelfs een opluchting. Oh, het is overigens niet blijven duren met die nieuwe liefde. Ik noem het geen leedvermaak, maar ergens ben ik toch opgelucht dat zij ook de ware niet was voor hem. Net zoals hij dat dus ook niet was voor mij. Zoveel weet ik nu wel.’

Indira (25) kan niet met, maar ook niet zonder haar zus

‘Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik een haat-liefdeverhouding heb met mijn oudere zus. Het ene moment werpt ze zich op als mijn beste vriendin, om het andere moment gewoon totaal onuitstaanbaar te zijn. Volgens mij zijn we elkaar al beginnen haten sinds onze kindertijd. Ik weet nog dat we fijn samen konden spelen met de poppen, om vervolgens elkaars haren en die van de poppen uit te trekken. Onze ouders hebben ons vaak letterlijk uit elkaar moeten trekken omdat we elkaar te lijf gingen in al onze frustratie. Die kinderlijke gevechten zijn er ondertussen uitgegroeid, maar ik denk dat het niet veel beter is nu het volwassen proporties aanneemt.’

‘Soms kan ze zulke kwetsende dingen zeggen of doen, dan herken ik haar amper. En omgekeerd beschuldigt ze mij er soms van dat ik haar nooit iets kan gunnen. Op dat moment kunnen we elkaars bloed wel drinken. Nog steeds is het onze moeder die ons moet kalmeren, al is er laatst wel een hele maand gepasseerd zonder dat we elkaar spraken. Nu ik het zo zeg, besef ik dat het onnozel is, maar het weer goedmaken met haar lijkt op sommige momenten on-mo-ge-lijk. We kunnen niet samenleven, maar we kunnen ook niet zonder elkaar leven. Besluit: ons leven is een cliché. Samen.’

Marthi (24) verloor haar beste vriendin door een stom meningsverschil

‘Het is allemaal fout gelopen toen mijn beste vriendin een tijdje bij me kwam inwonen. Ze zat even tussen twee huurcontracten en zocht een plek om te logeren. Ons leek het alvast fantastisch om dag en nacht samen te kunnen zijn. Tot ik haar ware aard leerde kennen. Het meisje dat ik beschouwde als mijn beste vriendin, profiteerde gewoon van me. Na drie maanden vroeg ik haar om een kleine financiële bijdrage, maar zij vond dat niet nodig. Er ontstond een fikse ruzie, zij verhuisde en we hebben elkaar niet meer gezien of gesproken. Al moest ik wel via via horen dat ze me bij iedereen zwartmaakt. Onze vriendschap is dus over. Wat er overblijft is misschien wel haat… Of teleurstelling. Ik weet het eigenlijk niet goed.’