‘Ook onze collega’s en vrienden wisten dat Frederik een affaire had. Ze kwam zelfs al bij zijn ouders thuis.’
Zita (30) was nog maar recent bevallen toen ze ontdekte dat haar echtgenoot haar bedroog
Bedrog en leugens komen vaker voor dan we eigenlijk zouden willen. Dat weet Zita jammer genoeg als geen ander. De ouders van haar toenmalige partner, het merendeel van hun vrienden en hun collega’s wisten dat hij wilde scheiden, lang voor ze zelf van iets wist.
‘Ik ben een alleenstaande vrouw van dertig en heb twee prachtige kinderen van drie en zes jaar. Maar ooit was ik een getrouwde mama met een dochtertje van zes maanden, een zoon van drie jaar en een wereld die van de ene op de andere dag als een kaartenhuis in elkaar stortte. De persoon die ik jarenlang zo graag zag, stak onverwacht een mes in mijn rug. Onze omgeving deed daar nog een schepje bovenop door het bedrog en de leugen maandenlang in stand te houden.
High school sweethearts
Frederik en ik waren high school sweethearts. We werden een koppel toen ik vijftien was en zagen elkaar in de daaropvolgende jaren uitgroeien van tieners tot (jong)volwassenen. Samen bouwden we aan onze toekomst, die er rooskleurig uitzag. Zo begonnen we allebei bij dezelfde werkgever, stapten we in het huwelijksbootje en kochten we een huis. Met de komst van onze dochter en zoon zagen we ook onze kinderwens in vervulling gaan. Kortom: voor velen hadden we het mooi voor elkaar. Signalen dat Frederik ongelukkig was en een totaal ander leven wilde leiden, waren er niet. Een week voordat de bom viel, had ik wel een vreemd voorgevoel, maar ik was doodop, aangezien ik nog maar enkele maanden daarvoor ons tweede kind op de wereld had gezet. Ik had in geen geval kunnen raden dat hij zeven dagen later zou aankondigen dat ons verhaal definitief stopte…
Terwijl ik met onze pasgeboren dochter in mijn armen als aan de grond genageld stond, liep Frederik de voordeur uit en keek hij niet meer om.’
Toen hij later die avond thuis dan toch zijn gezicht liet zien, kwam hij niet met welgemeende excuses, maar greep hij een koffer en lijnde hij onze hond aan. Als genadeslag zei hij dat hij verliefd was op iemand anders. Dat nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel, want voor mij was hij de man van mijn leven. Het is een moment dat voorgoed in mijn geheugen staat gegrift. Terwijl ik met onze pasgeboren dochter in mijn armen als aan de grond genageld stond, liep Frederik de voordeur uit en keek hij niet meer om.’
Geen tijd om te treuren
‘Onze deur was nog nooit zo hard in het slot gevallen en de stilte erna was oorverdovend. Mijn vertrappelde hart lag op de grond en er volgde een tsunami aan tranen terwijl ik onze kinderen vasthad. In de daaropvolgende twee dagen sloot ik me volledig af van de wereld om het nieuws te laten bezinken. Wist ik veel dat het plot van deze verschrikkelijke film zich nog verder zou ontwikkelen.
Ik had geen idee wie die andere vrouw was, hoe ze elkaar kenden, hoelang hij al verliefd was op haar en of dat gevoel überhaupt wederzijds was. Daarover wilde Frederik geen woord kwijt. Volgens hem had ik daar geen zaken mee, maar toen ik hem een tijdje later met een van onze vrouwelijke collega’s bij zijn ouderlijke huis zag, wist ik meer dan genoeg. Blijkbaar was Frederik tijdens mijn bevallingsverlof een affaire begonnen met een veel jongere medewerkster, en dat onder het toezien van al onze collega’s.
Niemand durfde mij te vertellen wat er daadwerkelijk aan de hand was, zogezegd omdat ik destijds niet zo goed in mijn vel zat door het non-stop zorgen voor een peuter en een huilbaby.
In de dagen die daarop volgden, kwam ik erachter dat niet alleen onze collega’s, maar ook mijn schoonouders en het merendeel van onze vrienden wisten dat Frederik het buitenshuis zocht en van mij wilde scheiden. Alleen trok niemand zijn mond open. Iedereen deed alsof zijn neus bloedde. Niemand durfde mij te vertellen wat er daadwerkelijk aan de hand was, zogezegd omdat ik destijds niet zo goed in mijn vel zat door het non-stop zorgen voor een peuter en een huilbaby.
Toen ik achterhaalde dat vrijwel iedereen in mijn nabije omgeving maandenlang in mijn gezicht had gelogen, ben ik volledig gebroken. Maar tijd om het hoofd te laten hangen was er in feite niet. Ik moest blijven werken om te (over)leven, want Frederik had ook ons spaargeld versluisd en ik was op dat ogenblik slechts halftijds aan de slag. Ik schakelde over op de automatische piloot en ging gebukt onder zware antidepressiva, een tijdelijke oplossing die zich achteraf nog heeft gewroken. Zodra ik mijn dosis stelselmatig afbouwde, kreeg ik een zware burn-out. Ik heb de bodem van een enorm diepe put gezien en raakte een tijdlang niet meer recht.’
Langetermijngevolgen
‘Er zijn mensen die geloven in leugentjes om bestwil, maar dat is een houding waar ik me absoluut niet in kan vinden. Ik weet als geen ander dat leugens enorme schade kunnen toebrengen en langetermijngevolgen kunnen hebben. Doordat niet alleen mijn toenmalige echtgenoot tegen me loog, maar ook zo goed als mijn hele omgeving een gigantische leugen in stand hield, heb ik geen vertrouwen meer in anderen.
Bij sommigen, zoals mijn schoonouders, kwam zijn nieuwe vlam zelfs al over de vloer nog voor ik wist dat hij de stekker uit ons huwelijk zou trekken, alsof dat de normaalste zaak van de wereld was… Ik zie dat als een gebrek aan respect. Het is ontzettend moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten, laat staan dat ik de dingen die ze zeggen zomaar kan geloven. Ik kruip liever in mijn schulp. Dat is niet fijn, maar zo verklein ik de kans om nogmaals gekwetst te worden.
Ik ben van mening dat liegen zoveel meer kwaad veroorzaakt dan vanaf het begin de waarheid spreken, hoe hard die ook is.
Toen ik destijds aan onze gemeenschappelijke collega’s en vrienden vroeg waarom ze hadden gelogen en niet aan de alarmbel hadden getrokken, kreeg ik bijvoorbeeld te horen dat ze me wilden sparen. Maar dat vind ik eerlijk gezegd een goedkoop excuus en vooral ook een heel egoïstische beslissing. De waarheid had me uiteraard gekwetst, maar dat ben ik nu evengoed. Ik had recht op de waarheid en weet zeker dat mijn wonden nu nog veel dieper zijn. Ik ben van mening dat liegen zoveel meer kwaad veroorzaakt dan vanaf het begin de waarheid spreken, hoe hard die ook is. Als ik die had gekend, had ik op z’n minst veel sneller aan mijn verwerkingsproces kunnen beginnen.
Het was stukken makkelijker geweest als de kaarten onmiddellijk op tafel hadden gelegen, maar het bedrog werd steeds groter, tot alle maskers afvielen en alle leugens effectief in mijn gezicht ontploften. De impact op mijn leven is niet min. Ik heb zelfs traumatherapie moeten volgen om verder te kunnen met mijn leven en om in te zien dat ik het meer dan waard ben. Ook vandaag beleef ik die gebeurtenis nog met de nodige hoogtes en laagtes.’
Nog steeds beschaamd van het bedrog
‘Er zijn ongetwijfeld mensen die zullen zeggen dat er veel ergere dingen in het leven zijn dan wat mij is overkomen. Dat ontken ik niet, maar iedereen heeft zijn eigen pad om te bewandelen en zijn individuele strijd om te leveren, hoe die er dan ook uitziet. Ik ben plots in een leven gegooid waar ik zelf niet voor heb gekozen, maar anderzijds ben ik ook dankbaar, want daardoor heb ik geleerd om naar mezelf te kijken, aan mezelf te werken en – vooral – mezelf graag te zien en op de eerste plaats te zetten. Ondanks dat ik alsmaar meer in mijn eigen kracht geloof, merk ik dat ik nog steeds worstel.
Opnieuw beginnen is veel makkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel we bijna drie jaar verder zijn, vind ik het nog altijd moeilijk om onze collega’s onder ogen te komen. Bepaalde afdelingen beschouw ik als verboden terrein en bijscholingen mijd ik als de pest, omdat iedereen medelijden met me lijkt te hebben. Onlangs vroeg een nieuwe collega vlakaf of ik de vrouw ben die bedrogen was. Dat soort zaken zorgt ervoor dat ik het hoofdstuk niet definitief kan afsluiten.
Ondanks dat ik alsmaar meer in mijn eigen kracht geloof, merk ik dat ik nog steeds worstel.
Hoewel mij totaal geen schuld treft, schaam ik me nog steeds en ben ik op de werkvloer erg gesloten over mijn privéleven. Dat komt enerzijds omdat Frederik daar ook nog altijd werkt en anderzijds omdat mijn vertrouwen te hard werd geschonden en ik niet weet of mensen een verborgen agenda hebben. Financieel was het geruime tijd niet mogelijk om ontslag te nemen en ander werk te zoeken, maar intussen zie ik geen andere optie meer. De lijn tussen mijn privéleven en werk is zodanig dun geworden dat ik er soms niet meer in slaag om de twee van elkaar te scheiden. Dat is geen al te gezonde situatie. Daarom ben ik volop aan het solliciteren, al vind ik dat heel jammer, want ik doe mijn huidige job heel graag.
Maar de onzekerheid en alle andere nare gevoelens die deze gebeurtenis en alle leugens teweegbrachten, heeft wonden achtergelaten die nooit volledig zullen genezen. Als ik voel dat iemand te dichtbij komt, trek ik mijn muren op, zelfs in die mate dat ik niet meer helder kan nadenken en mensen afschrik. Zelf merk ik dat ik nog altijd niet klaar ben voor een nieuwe relatie. Ik heb al enkele dates achter de rug, maar potentiële relaties lopen keer op keer stuk. Alles doe ik eraan om te voorkomen dat de geschiedenis zich zou kunnen herhalen. Ik wil in geen geval in een gelijkaardige situatie belanden. Maar de man die mijn liefde écht waard is, zal ik hopelijk blindelings kunnen vertrouwen. De tijd zal het uitwijzen, maar goede dingen nemen soms veel tijd in beslag.’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
