Bij Flair zijn we gek op tattoos. Heel wat van die kunstwerkjes zijn niet enkel mooi, maar hebben ook een speciale betekenis. In Tat Talks vertellen lezeressen welk verhaal er schuilgaat achter hun tatoeage(s). Luna (21) liet een tattoo zetten voor haar overleden hondje Gary.
‘Ik was zestien toen we Gary kochten’, vertelt Luna. ‘We hadden daarvoor ook al een hond thuis: Jules. Die was van mijn sitefpapa en ik was nog wat te jong om er zelf zorg voor te dragen. Gary was echt míjn hond en mijn verantwoordelijkheid. We haalden hem op bij een koppel die hem nog maar twee weken had. Die vrouw had hem gekocht zonder dat haar man het wist, en die laatste kon blijkbaar niet wennen aan het beestje. Jammer voor hen, maar goed voor mij (lacht)!’
Paniek
‘We pikten Gary op in Brussel, en op weg naar huis lag ie al te slapen in mijn armen’, aldus Luna. ‘Vanaf dat moment waren we eigenlijk onafscheidelijk. Als je mij zag, dan zag je automatisch ook Gary. Hij was ons vijfde gezinslid, want we hielden bij alles wat we deden rekening met hem.’
‘Op een dag ging ik wandelen met hem en uit het niets werd Gary aangevallen door een andere hond‘, vertelt Luna. ‘Hij had Gary vast en liet niet meer los. Ik voelde hoe hij aan de leiband heen en weer geschud werd en kon niks doen. Het was vreselijk! Uiteindelijk kwam het baasje van de andere hond aangelopen, maar die kreeg zijn hond ook niet onder controle. Ik was helemaal in paniek. Dit alles duurde misschien maar een minuut, maar het voelde als een eeuwigheid.’
Grote gapende wonde
‘De hond beet in Gary’s achterpoot waardoor hij daar een grote, gapende wonde had’, aldus Luna. ‘We gingen onmiddellijk met hem naar de dierenkliniek in Merelbeke waar we het harde verdict te horen kreeg dat zijn pootje geamputeerd moest worden. Er was necrose ontstaan in het been en als die bacterie zich zou verspreiden zou ie kunnen sterven.’
Ik ben al bij een psycholoog geweest om dit trauma te proberen verwerken, maar voorlopig knaagt het nog aan me.
‘Helaas werd Gary maar niet beter na de amputatie’, zegt Luna. ‘Hij ging enorm achteruit en kreeg plasmatransfusies. Na vier dagen in de kliniek belden ze ons midden in de nacht op. Ze waren Gary op dat moment aan het reanimeren en wij moesten beslissen of ze zouden doorgaan of niet. Maar nog voor we die beslissing konden maken, stierf onze kleine vriend.’
Trauma
‘Ik was kapot van verdriet’, aldus Luna. ‘Ik zat ook met een enorm schuldgevoel omdat ik dacht dat ik misschien iets meer had kunnen doen. Sindsdien slaap ik bijna geen enkele nacht meer door. Die aanval spookt voortdurend door mijn hoofd en ik zie het nog zo voor me... Ik ben al bij een psycholoog geweest om dit trauma te proberen verwerken, maar voorlopig knaagt het nog aan me.’
‘Ik mis hem echt nog elke dag’, vertelt Luna. ‘Om het verdriet een plaatsje te proberen geven, liet ik een tattoo zetten voor Gary. Hij was bruin en een beetje rimpelig waardoor hij op een croissant leek als hij in een bolletje lag te slapen. Hij was onze petit croissant. Daarom koos ik voor de tekening van een croissant.’
Glimlach
‘Het feit dat ik een croissant koos en geen zelfportret van Gary, maakt het minder pijnlijk om naar te kijken‘, vertelt Luna. ‘Het doet me nu vaak glimlachen en brengt de mooie herinneringen naar boven. Ik koos voor de binnenkant van mijn linkerbovenarm omdat dit een subtiele plek is die ik toch altijd kan zien wanneer ik het wil.’
Ik weet dat sommigen het raar zullen vinden dat ik een tattoo voor mijn hond liet zetten, maar daar trek ik me niks van aan.
‘Mijn familie stond eigenlijk niet zo te springen als ik hen vertelde dat ik een tattoo voor Gary wilde zetten’, besluit Luna. ‘Ook mijn vriend was niet echt fan. Maar ze beseffen dat ik een volwassen vrouw ben en dat ik met mijn lichaam doe wat ik wil. Ik weet dat sommigen het raar zullen vinden dat ik een tattoo voor mijn hond liet zetten, maar daar trek ik me niks van aan. Ik zag Gary supergraag en hij was deel van mijn familie.’
Nog meer mooie Tat Talks:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
