Bij Flair zijn we gek op tattoos. Heel wat van die kunstwerkjes zijn niet enkel mooi, maar hebben ook een speciale betekenis. In Tat Talks vertellen lezeressen welk verhaal er schuilgaat achter hun tatoeage(s). Michelle (36) en haar zus Romy (31) lieten een matching tattoo zetten voor hun overleden mama.
‘Mama had al een lange tijd last van haar knieën’, vertelt Michelle. ‘Op een gegeven moment kon ze zo echt niet meer verder en besloot ze dat ze een operatie wilde. Daarvoor moest ze eerst bloed laten trekken, en uit die resultaten bleek dat er iets aan de hand was. Verdere onderzoeken brachten de verschrikkelijke diagnose van longkanker aan het licht.’
Begrafenis regelen
‘Ze wachtte nog zo’n twee maanden voordat ze ons op de hoogte bracht’, aldus Michelle. ‘Ze wilde ons altijd sparen van slecht nieuws, maar zoiets kan je natuurlijk niet voor jezelf houden. De wereld van mijn zus en mij stortte natuurlijk in elkaar. Mijn mama verloor haar eigen moeder ook toen ze nog heel jong was aan kanker. Ze wist hoe het voelde voor ons en dat maakte het des te pijnlijker om te vertellen.’
Eén ding was helaas wel zeker, en dat was dat mama niet meer beter ging worden.
‘De dokters wisten niet zeker hoelang mama nog zou leven’, zegt Michelle. ‘Dat kon een half jaar zijn, maar ook vijf jaar. Eén ding was helaas wel zeker, en dat was dat mama niet meer beter ging worden. Ze hield zich ontzettend sterk. Ze heeft nooit echt getoond hoeveel pijn ze werkelijk had. Ze regelde ook haar begrafenis nog volledig zelf. Daar stond ze op en daar haalde ze ook nog kracht uit.’
Vechter
‘Mama’s grootste wens was om nog eens met onze familie op reis te gaan’, vertelt Michelle. ‘Dat was de mooiste vakantie ooit! We trokken met z’n allen naar Portugal en genoten van onze tijd samen. We wisten nooit of we haar een volgende keer nog wel zouden kunnen zien, dus we genoten in die maanden van elk moment dat we nog konden delen. Maar dat betekent dat we ook niet echt afscheid hebben kunnen nemen.’
‘De dag dat mama stierf was mijn zus Romy bij haar’, aldus Michelle. ‘De MUG kwam ter plekke en ik dacht dat ze zich er wel weer zou door worstelen, mama was immers een vechter. Maar helaas overleed ze een dik jaar nadat ze de diagnose van longkanker kreeg. Ze was toen amper 58 jaar.‘
Geniale ingeving
‘Een jaar nadat mama stierf lieten mijn zus en ik een matching tattoo zetten voor onze mama‘, aldus Michelle. ‘Eigenlijk hadden Romy en ik afgesproken om een lavendeltakje voor mama te laten tatoeëren omdat ze niet koos voor een typisch bidprentje, maar wel voor een mooie foto die vasthing aan een lavendelzakje. Enkele dagen voor onze tattoo-afspraak had Romy plots een ander idee!’
Het doet telkens deugd wanneer mensen vragen naar de betekenis van de tattoo en ik over mama kan praten.
‘Mama hield enorm van het liedje “Purple Rain” van Prince’, zegt Michelle. ‘Op haar trouw wilde ze dit in de kerk laten spelen, maar dat mocht toen niet omdat het te lang was. Op haar begrafenis moest het dus wel absoluut gespeeld werd. Romy wilde graag die twee woordjes vereeuwigen en ik vond dat onmiddellijk een geniale ingeving!’
Simply Red
‘De tattoo staat boven onze elleboog’, aldus Michelle. ‘Ik vind het een fijn gevoel om te weten dat mama op die manier altijd achter ons zal staan om ons te steunen en toe te juichen. Het helpt ook in het verwerkingsproces. Zeker wanneer mensen vragen naar de betekenis van de tattoo en ik over mama kan praten, dat doet telkens deugd.’
‘Mama was eigenlijk helemaal geen fan van tattoos’, lacht Michelle. ‘Maar ik denk dat ze wel fier zou geweest zijn op dit exemplaar speciaal voor haar. Mijn papa vindt het een mooi eerbetoon. We hebben hem al beloofd dat als hij ooit sterft we op onze andere arm “Simply Red” laten tatoeëren. Dat is zijn favoriete band én er zit ook een kleur in wat voor een mooie harmonie zorgt tussen beide tattoos.’
Hechte zussenband
‘De tattoo is voor Romy en mij trouwens niet enkel gelinkt aan onze mama’, vertelt Michelle. ‘Ook wij zijn als zussen nu nog meer verbonden met elkaar. Ondertussen is mama al meer dan drie jaar niet meer bij ons. Ik denk nog elke dag aan haar. Romy en ik proberen de herinnering aan haar ook levendig te houden door bijvoorbeeld opmerkingen te geven aan elkaar die zij zou gezegd hebben.’
Ik trek me op aan haar laatste woorden die ze neerschreef in een brief: ‘Beloof me om weer te lachen en blij te zijn.’
‘Ik heb zelf nog geen kinderen, maar het breekt mijn hart dat zij dat moment niet meer zal kunnen meemaken‘, zegt Michelle. ‘Ze schreef wel een brief naar ons die we pas mogen open maken als we voor de eerste keer een kindje krijgen. Dat wordt sowieso een superemotioneel moment. Ik trek me op aan haar laatste woorden die ze neerschreef in een brief vlak voor haar overlijden. Daarin schreef ze aan ons: “Beloof me om weer te lachen en blij te zijn. Probeer van iedere dag te genieten.” Dit doen we.
We lachen en proberen van ieder moment te genieten. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we mama niet missen of niet aan haar denken.’
‘Purple Rain’ op hun elleboog.
Deze foto werd enkele dag voor haar overlijden genomen. ‘Ze bleef altijd lachen’, aldus Michelle.
‘Deze foto is genomen op de crematie. Mama wilde dat we witte ballonnen zouden laten vliegen. We hebben er ongeveer twintig de lucht in gelaten. Op de foto zie je ook de ringen die ze speciaal liet maken voor ons. Deze zijn gemaakt uit de trouwringen van mama en papa, dus die datum en naam staat er nog in.’
Nog meer mooie TAT Talks:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
