Tuur kwam na 35 weken met een keizersnede ter wereld.
Virginie (22): ‘Tijdens mijn zwangerschap ontdekte ik dat ik twee baarmoeders heb’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Tijdens de eerste consultaties bij de gynaecoloog bleek Virginie (22) twee baarmoeders te hebben. Een zeldzame afwijking die bij haar in een hoogrisicozwangerschap resulteerde.
Virginie (22) en Gilles (23) werden anderhalf jaar geleden de trotse ouders van Tuur. ‘We hadden een zeer uiteenlopende smaak qua namen’, vertelt Virginie. ‘Dus we besloten de app Kinder te gebruiken. We hadden een paar matches, maar over Tuur waren we het helemaal eens!’
Jonge ouders
‘We wilden graag jonge ouders zijn, dus in de zomer van 2019 besloten we voor een kindje te gaan. In augustus werd mijn hormoonstaafje verwijderd en was het wachten tot mijn menstruatie terug op gang kwam. Dat gebeurde vrijwel direct en eind september bleven mijn regels al opnieuw uit. We deden meteen een zwangerschapstest en die was duidelijk positief.
Toch hadden we mixed feelings. Zo snel al? Dat hadden we nu ook niet meteen verwacht. Ik plande een eerste consultatie bij de gynaecoloog toen ik ongeveer zes weken zwanger was. Zo fijn om in die wachtzaal te zitten met al die bolle buikjes! Ik keek er enorm naar uit om ons kindje te zien. Maar toen vertelde de gynaecoloog dat het vruchtzakje niet goed zat, wat kon leiden tot een miskraam. Twee weken later zouden we elkaar opnieuw ontmoeten om te kijken hoe het ging.’
Van roze wolk naar donderwolk
‘Tijdens die afspraak werd duidelijk waarom het vruchtzakje niet juist zat. Ik bleek aan uterus didelphys te lijden; een dubbele baarmoeder met elk z’n eierstok en een dubbele vagina, want in mijn baarmoederhals zit een tussenschot dat naar twee baarmoeders leidt. Daar sta je dan. Twintig jaar, een baby van acht weken in je buik en net ontdekt dat je een aangeboren afwijking hebt…
Daar sta je dan. Twintig jaar, een baby van acht weken in je buik en net ontdekt dat je een aangeboren afwijking hebt.
Mijn wereld stortte eventjes in. Van een roze wolk ging ik naar een grote donderwolk. Blijkbaar heb je door de afwijking meer kans op een miskraam, vroeggeboorte en stuitligging door gebrek aan ruimte in de (twee kleine) baarmoeders. Gilles en ik besloten dat ik de rest van de zwangerschap thuis zou blijven om zo de kans op een miskraam of vroeggeboorte in de mate van het mogelijke te verminderen.’
Klein wonder
‘Omdat we wisten dat het een hoogrisicozwangerschap was, hebben we de familie zonder teveel toeters en bellen op de hoogte gebracht toen ik ongeveer twaalf weken zwanger was. Mijn stiefpapa vroegen we als peter op kerstavond met een meter Duvel. De mama van Gilles kreeg een kraslotje met de vraag of ze meter wilde zijn. Ik had een behoorlijk angstige zwangerschap, maar toch vond ik het een heel mooie periode. Er groeide gewoon een klein wondertje in mijn buik. Iets van jou en de persoon die je liefhebt. Hoe mooi is dat?
Rond 21 weken organiseerden vriendinnen en familie nog een kleine babyshower. Ik ben hen nog steeds enorm dankbaar, want het was zo gezellig en ik kwam die tijd niet veel buiten. Ik ben zo’n huismus geworden! Gelukkig hebben we dat nog gehad, want drie weken later ging het land in lockdown en kreeg ik nog meer het gevoel dat ik alleen was op deze aardbol.’
Keizersnede
‘Tegen het einde werd het zwaarder. Ik ging tweewekelijks op controle bij de gynaecoloog, maar Gilles mocht niet meer mee. Sinds twintig weken lag Tuur al in stuit en hij zou, wegens gebrek aan plaats in de baarmoeder, niet meer draaien. We wisten dus dat hij sowieso via een keizersnede geboren zou worden.
Daar heb ik me als mama wel een tijdje schuldig over gevoeld. Het was door mijn aandoening dat Tuur te vroeg geboren werd.
Op een bepaald moment kreeg ik het moeilijk om mijn ademhaling onder controle te houden. De harde buiken duurden langer en ik geraakte lichtjes in paniek. Gilles was ondertussen werkloos, dus gingen we samen naar het ziekenhuis. Ik had het gevoel dat het niet lang meer zou duren, ook al was ik nog maar 35 weken zwanger.’
Vliegtuigmodus
‘In het ziekenhuis werd ik gemonitord, maar ze zagen geen weeën. Tot ze beseften dat ze door mijn twee baarmoeders aan de verkeerde kant aan het monitoren waren. Tuur lag aan de linkerkant en al snel werd duidelijk dat ik voorweeën had. Het ziekenhuisteam besloot om mij een nachtje daar te houden en de longrijping alvast te starten. Gilles ging ondertussen naar huis om kleding en andere spullen voor mij en de baby. Net die nacht werden de weeën erger en erger. Gelukkig had ik een team fantastische vroedvrouwen aan mijn zijde.
Gilles heeft de gewoonte om ’s nachts zijn gsm op vliegtuigmodus te zetten. Ik had hem nog zo gevraagd om dat niet te doen, maar ik kon hem niet bereiken. Ik heb uiteindelijk naar mijn mama gebeld met de vraag om Gilles wakker te maken. In alle haast is hij naar het ziekenhuis gereden waar ik werd klaargemaakt voor de keizersnede. Nog geen twee uur later werd Tuur geboren. We waren zo blij!’
Schuldgevoel
‘Hoewel Tuur te vroeg geboren was, zag hij er mooi en gezond uit. Ons geluk kon niet meer op. Tuur verbleef nog zeven dagen op neonatologie en mocht daarna mee naar huis. Door zijn vroeggeboorte had hij natuurlijk wel enkele kwaaltjes en is hij gevoeliger aan virussen en bacteriën dan andere kindjes. In zijn eerste levensjaar hebben we dus wat tijd doorgebracht in het ziekenhuis. Daar heb ik me als mama een tijdje schuldig over gevoeld. Het was door mijn aandoening dat Tuur te vroeg geboren werd. Dat heeft een tijdje door mijn hoofd gespookt.
Natuurlijk doe je alles voor je baby en geef je jezelf honderd procent, maar vergeet niet dat jij ook nog gewoon jij bent en niet alleen die zorgende mama.
Toen Tuur in september mocht starten in de crèche ben ik ook terug gaan werken. Ik heb toen een heel moeilijke periode gehad. Een soort van postnatale depressie. Ik was niet tevreden over mijn lichaam, mijn job maakte me ongelukkig en ik wist niet of ik het nu wel of niet goed deed. Zag Gilles mij nog wel graag? Hoe ziet mijn litteken eruit? Alles was negatief, en die koude winterperiode heeft me veel geleerd over mezelf.’
Zelfzorg
‘Dankzij onder andere de wijze woorden van mijn mama voel ik me opnieuw zelfzeker en ben ik helemaal klaar voor het moederschap. Ze zei dat ik voor mezelf moest zorgen en niet alleen maar aan Tuur moest denken. Ik ben een mama en ik sta er! En net dat wil ik meegeven aan alle mommies to be. Wees niet bang als het een keertje minder gaat of je je eens minder goed in je vel voelt. Natuurlijk doe je alles voor je baby en geef je jezelf honderd procent, maar vergeet niet dat jij ook nog gewoon jij bent en niet alleen die zorgende mama. Zorg óók voor jezelf!
Ik ben nu een mama van amper 22 jaar oud, met een ontzettende rollercoaster achter de rug. En ik ben er trots op. Ik ben blij dat we samen als gezin alles kunnen geven aan Tuur. Hij groeit supergoed, hij is gezond, hij zegt zijn eerste woordjes en hij is dol op ons. Dat maakt mij als mama het gelukkigst.’
‘Iedereen mocht weten dat we zwanger waren. Het eerste pakje namen we natuurlijk mee naar het ziekenhuis.’
‘Mijn eerste foto met mijn bolle buikje. Ik stond niet graag in de schijnwerpers met mijn zwangere buik, maar naar deze foto kijk ik heel graag terug.’
‘Tijdens de eerste lockdown was het enorm warm en daar had ik het best moeilijk mee. Hier zie je heel goed dat Tuur in de linkse baarmoeder zit en enorm veel druk uitoefent.’
‘Tuur vlak na de geboorte, lekker in mijn armen. Ik trilde van de adrenaline, maar wat een zalig gevoel. Ik had zelfs schrik om hem te laten vallen terwijl ik daar gewoon neerlag.’
‘Gilles hield Tuur voor het eerst vast na een welverdiend eerste badje. De liefde die ik bij deze foto voel, is onbeschrijfelijk.’
‘Ja hoor, dit is het pakje van de zwangerschapsaankondiging. Tuur zijn geboortepakje. Lekker knus in dat veel te kleine lijfje. Wat een mirakel. Het mooiste wat ons overkwam.’
‘Mijn mama met een kersverse baby Tuur. Helaas geen foto zonder mondmasker, want we hadden zoveel schrik. Enkel onze mama’s mochten hem eventjes vasthouden. Een regel die we voor onszelf en Tuur hebben opgesteld om alles veilig te houden.’
‘De geboortegeschenkjes van Tuur bestonden uit geurstokjes, potjes chips, chocoladebolletjes en suikerbonen. Allemaal met een kroontje en in gouden letters zijn naam.’
‘Tuur zijn eerste verjaardagsfeestje. De foto is heel klungelig, maar oh zo geslaagd, want dit zijn wij gewoon.’
‘Happy birthday, Tuur! Een jaar geleden veranderde heel ons leven. Samen met jou is alles zoveel mooier. Zijn cakesmash shoot was een succes!’
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Nog meer mooie Babyb(r)abbels:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
