Anke beviel op 34 weken van de tweeling Marie en Margaux.
Anke (29): ‘Het feit dat ik mezelf nu compleet moet wegcijferen valt zwaarder dan verwacht’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Anke beviel op 34 weken van de tweeling Marie en Margaux.
Anke (29) en Jarryd (29) verwelkomden in februari van dit jaar hun tweeling Marie en Margaux. Twee vrolijke zusjes voor Ellie (2,5). ‘Ik vond Ellie al lang een mooie naam’, vertelt Anke. ‘Regi zorgde er – jammer genoeg – wel voor dat de naam behoorlijk populair werd. Marie was de tweede naam op ons lijstje, maar daarna was het best moeilijk om een naam te vinden die bij de andere twee zou passen. Achteraf gezien zijn we heel blij met het geheel.’
Tweeling
‘Ik herinner me nog goed de eerste keer bij de gynaecologe bij die tweede zwangerschap. Ze vertelde me dat alles er goed uitzag en dat ik acht weken zwanger was. Om te lachen – ik weet zelfs niet helemaal waarom – zei ik toen nog dat ik blij was dat het er maar eentje was. Waarop de gynaecoloog meteen aanhaalde dat ik haar de woorden uit haar mond nam. Ze draaide wat meer naar rechts en ja hoor, daar was er nog eentje te zien. De rest van het onderzoek kan ik me helemaal niet meer herinneren!’
Ik ben een van die vrouwen die helemaal niet graag zwanger is.
‘Redelijk in shock ben ik thuisgekomen. Door de coronamaatregelen mocht mijn man niet bij de echo aanwezig zijn, dus er zat niks anders op dan hem via de telefoon in te lichten. Ook hij kon het maar moeilijk geloven en dacht dat ze bij een tweede echo zouden zeggen dat het een misverstand was. Maar niets was minder waar.’
Zenuwslopende weken
‘Ik ben een van die vrouwen die helemaal niet graag zwanger is. Tijdens mijn twee zwangerschappen heb ik tot na twintig weken dagelijks van ’s ochtends tot ’s avonds moeten overgeven. Bij de tweelingzwangerschap kwam er ook nog bij dat ze CMV (het cytomegalovirus, red.) en toxoplasmose in mijn bloed gevonden hadden bij de NIPT. Zenuwslopende weken gingen toen voorbij, want ik moest zes weken wachten tot we een vruchtwaterpunctie konden laten uitvoeren die meer zou vertellen.’
‘In tussentijd ging ik ten rade bij dokter Google. Slechtste idee ooit. Ik werd helemaal gek door te lezen dat het onder meer een miskraam teweeg kon brengen. Gelukkig was het vruchtwater helder en bleek alles in orde. Als zelfstandige wilde ik graag zo lang mogelijk werken, maar toch besloot mijn lichaam er anders over en moest ik vroeger rust nemen dan verwacht. Bij Ellie beviel ik vierenhalve weken te vroeg en bij de tweeling had ik sowieso meer kans op vroeggeboorte.’
02/02/2021
‘Een paar weken had ik het gevoel dat het niet lang meer zou duren, maar gelukkig lieten de meisjes toch nog even op zich wachten. Margaux lag al sinds het begin in stuit, waardoor ik ingepland stond voor een keizersnede. Maar toen ze plots toch gedraaid was, vroeg de gynaecologe of ik toch niet liever vaginaal wilde bevallen. Ik ben nogal een planner, dus in mijn hoofd ging dat even niet (lacht).’
Geboren op 02/02/2021, bijzonder mooi voor een tweeling, toch?
‘Nog geen twee uur later braken mijn vliezen. Ik belde mijn man snel op en zei dat hij zich niet moest haasten, maar dat hij toch maar moest komen. We reden naar het ziekenhuis waar mijn weeën niet veel later vrij snel op gang kwamen. In het operatiekwartier gaven ze me een epidurale verdoving en konden ze aan de keizersnede beginnen. Een kwartiertje later haalden ze eerst Marie en daarna Margaux uit mijn buik. Ze lieten zich allebei meteen goed horen en zaten voor een tweeling van 34 weken en vier dagen al behoorlijk op gewicht. Geboren op 02/02/2021, bijzonder mooi voor een tweeling, toch?’
Energie
‘Ik hield zo van het mama zijn. Bij Ellie zat dit al meteen goed, maar die liefde werd alleen maar groter en groter. Toch vind ik het enorm zwaar met de tweeling erbij. Het is niet dat ik nu niet meer graag mama ben of dat ik Marie en Margaux niet graag zie, maar het is enorm pittig. Ik sta er thuis meestal alleen voor omdat mijn man ’s nachts moet werken en hele lange werkdagen maakt. Maar hij doet echt zijn uiterste best en gelukkig kan ik geregeld op familie rekenen.’
‘We hadden niet echt een goede start. De eerste vier maanden hebben ze elke maand we een paar nachten in het ziekenhuis gelegen. Het was enorm zoeken naar de juiste voeding nadat bleek dat ze allebei een koemelkallergie hadden. Maandenlang hebben we hen een hele avond moeten wiegen door hun krampjes. Dit nam stilaan al mijn energie weg.’
Maandenlang hebben we hen een hele avond moeten wiegen door hun krampjes. Dit nam stilaan al mijn energie weg.
‘Daarnaast vraagt Ellie natuurlijk ook haar aandacht en ik probeer die zoveel mogelijk te geven, maar soms moet je jezelf in drie delen en dat gaat natuurlijk niet. Maar het wordt wel leuker en leuker. De tweeling begint mooi te lachen en te spelen en daar krijg je meer en meer voldoening van.’
Schuldgevoel
‘Ik tel dus enorm af tot ze één jaar zijn. Iedereen zegt altijd dat het vanaf dan beter wordt, dus ik hoop dat ze gelijk hebben. Ik ben niet graag de vermoeide en gefrustreerde mama. Ik wil terug de goedlachse, vrolijke mama zijn die kan ravotten met haar kindjes.’
Ik ben niet graag de vermoeide en gefrustreerde mama. Ik wil terug de goedlachse, vrolijke mama zijn die kan ravotten met haar kindjes.
‘Toen ik onlangs op controle moest bij Kind en Gezin vroeg de verpleegster hoe het met mij ging. Die vraag zag ik niet meteen aankomen, dus ik begon te huilen en ben voor twee dagen lang bijna niet gestopt. Ik voel me schuldig, want het lijkt nu alsof ik helemaal niet gelukkig ben. Maar ik zie mijn kinderen enorm graag. Alleen het feit dat ik mezelf nu compleet moet wegcijferen valt zwaarder dan verwacht.’
‘Met deze foto kondigden we op sociale media aan dat Ellie twee zusjes kreeg. Niet iedereen begreep de hint met het kinderwagentje en de twee beren. Dat maakte het alleen maar nog grappiger als ze dan later door hadden dat het er effectief twee waren.’
‘Met deze foto lieten we aan vrienden en familie weten dat Ellie niet één maar twee keer grote zus werd. Zelf had ze ook helemaal nog niet door wat haar te wachten stond.’
‘Deze foto werd genomen bij een van de vele boswandelingen die Ellie en ik wekelijks maakten in coronatijden. Hier was ik 24 weken zwanger.’
‘Ik besefte zelf nog niet helemaal wat er zo snel allemaal gebeurd was, maar oh zo blij dat ze eruit waren en kerngezond bleken te zijn.’
‘Het geboortekaartje is ontworpen door twee vriendinnen van mij. Samen heten ze ka.art en maken ze de mooiste geboortekaartjes.’
‘Onze mooie geboortegeschenkjes werden samengesteld door Charmalot in Maldegem. Ze vertrok van het ontwerp van het geboortekaartje en maakte er iets fantastisch moois van!’
‘Marie en Margaux lagen steeds samen in hetzelfde bedje op neonatologie. Ze sliepen het beste wanneer ze elkaar voelden en konden ruiken. Het is best een emotionele rollercoaster als je je kindjes niet direct bij je hebt, maar langs de andere kant weet je ook dat ze in het ziekenhuis heel goed in de gaten worden gehouden en de beste zorgen krijgen. Dat gaf me een gerust gevoel en zo had ik zelf ook de tijd om te herstellen.’
‘Deze foto maakte ik zelf iets voor Pasen. Er waren zes pogingen nodig die telkens een halfuur in beslag namen en een huis vol hooi. Maar ik was best blij met het resultaat.’
‘Ik ben zo fier als een gieter op onze twee mooie meisjes. Nu zijn we helemaal compleet.’
Foto: De Kleine Droom Fotografie
‘Onze drie meisjes samen. Nu al plezier en ze zullen nog heel veel aan elkaar hebben. Of dat hopen we toch met het kleine leeftijdsverschil.’
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
