Bij Flair zijn we gek op tattoos. Heel wat van die kunstwerkjes zijn niet enkel mooi, maar hebben ook een speciale betekenis. In Tat Talks vertellen lezeressen welk verhaal er schuilgaat achter hun tatoeage(s). Valerie (28) werd zwaar gepest op school. Haar tattoos herinneren haar eraan dat ze de moed nooit mag opgeven.
‘Het pesten begon toen ik in het derde middelbaar van studierichting veranderde’, vertelt Valerie. ‘Ik kwam in een nieuwe klas terecht en daar zaten enkele pestkoppen tussen. Het begon onschuldig door af en toe eens iets van mij te verstoppen, maar al snel werd het steeds erger. Ze scholden me de huid vol, maakten me belachelijk voor de hele speelplaats en verspreidden gemene roddels over me.‘
Ouders ontlasten
‘Ik raakte hierdoor bijna in een depressie’, zegt Valerie. ‘Ik sloot me van alles en iedereen af. Ik had in niks meer zin, uit schrik dat ze me toch weer zouden uitlachen. Ik kleedde me volledig in het zwart om nog minder op te vallen en vond troost in muziek en tekenen. Ik vertelde niet aan mijn ouders dat ik gepest werd, omdat ik hen niet wilde lastigvallen met mijn problemen. Mijn mama heeft enorm veel last van reuma, dus ik wilde haar ontlasten.’
Dankzij de steun van mijn mama en mijn familie leerde ik meer van me afbijten en trok ik me het pesten ook steeds minder aan.
‘Uiteindelijk stapte ik naar het CLB in de hoop een einde te maken aan het pestgedrag van mijn klasgenoten’, aldus Valerie. ‘Ik vertelde hen dat ik het niet meer zag zitten. Ik bedoelde uiteraard het pesten, maar zij maakten daarvan dat ik zelfmoord wilde plegen en belden in paniek mijn mama op. Zij schrok natuurlijk, want ik had daar nooit een woord over gerept tegen haar. Ze was teleurgesteld dat ik dit had verzwegen en vanaf dat moment deelden we alles met elkaar.’
Openbloeien
‘Dankzij de steun van mijn mama en mijn familie leerde ik meer van me afbijten en trok ik me het pesten ook steeds minder aan’, vertelt Valerie. ‘Ik wist dat er mensen waren die me wél graag zagen voor wie ik was. Toen ik achttien werd en die vreselijke schoolperiode achter me kon laten, bloeide ik eindelijk open.’
Als ik een mindere dag heb, kijk ik naar mijn tattoos en weet ik dat ik mijn hoofd niet mag laten hangen.
‘Ik besloot om een tattoo te laten zetten die me er altijd aan zou doen herinneren dat ik sterker uit die verschrikkelijke periode ben gekomen, dat ik de moed nooit mag opgeven en dat mijn familie er altijd voor me zal zijn. Ik koos voor een zwaluw omdat die je altijd naar je thuis leidt. Op mijn twintigste liet ik ook nog een ankertje zetten. Dat symboliseert dat je altijd moet blijven hopen op betere dagen en dat de liefde van je familie altijd blijft bestaan. Op mijn eenentwintigste kwam er tot slot nog een kompas bij omdat hoe moeilijk het ook is, je altijd de weg naar je familie terugvindt die klaarstaat om je op te vangen.’
We are family!
‘Deze drie tattoos betekenen ontzettend veel voor me’, aldus Valerie. ‘Ze zijn een dagelijkse herinnering aan de liefde van mijn familie die ervoor zorgde dat ik niet ten onder ging aan het pesten. Als zij er niet waren geweest voor mij, was het misschien anders afgelopen.’
‘Telkens als ik naar de tattoos kijk, voel ik een bepaalde warmte en troost’, besluit Valerie. ‘Ze staan allemaal op mijn rechterarm. De zwaluw staat op mijn pols omdat ik die altijd wil zien. De andere twee zijn minder zichtbaar omdat deze persoonlijk zijn en niet iedereen hoeft ze te zien. Als ik een mindere dag heb, kijk ik naar mijn tattoos en weet ik dat ik mijn hoofd niet mag laten hangen. Ze helpen me om me beter in mijn vel te voelen.’
Nog meer mooie Tat Talks:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
