‘Dat is een vaak voorkomend fenomeen bij een fertiliteitstraject.’
Anneleen (29): ‘We hadden een vanishing twin, één vruchtje verdween vanzelf’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Anneleen (29) nam medicatie om een eisprong op te wekken. Jeroen (32) en zij zijn nu de trotse ouders van Freya.
‘Jeroen en ik hadden een kinderwens, maar we hadden geen haast’, vertelt Anneleen. ‘Op aanraden van vriendinnen ging ik toch eens bij de gynaecoloog langs en uit dat onderzoek bleek dat er iets niet klopte. Ik had eierstokken vol eitjes, maar geen eisprong. We werden doorverwezen naar de fertiliteit, maar daar voelden we ons het zoveelste nummertje in de rij. We kregen heel wat vragen, maar geen antwoorden. Met de boodschap: “oefen nog maar wat verder” werden we naar huis gestuurd.’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Medicatie
‘Een aantal maanden later mochten we opnieuw langsgaan en bleek dat ik – zoals wij natuurlijk verwachtten, want dat was het probleem – nog steeds geen eisprong had. Er werd toen gelukkig besloten om te starten met medicatie. Als dit niet zou lukken, zouden we moeten overschakelen op ivf. We vertrokken een weekje op reis: een kanotocht in Zweden. Dat was natuurlijk heel intensief. ‘s Avonds kwamen me meestal doodmoe toe aan onze tent en stonden we er niet bewust bij stil om een kindje te proberen verwekken.’
Ik had eierstokken vol eitjes, maar geen eisprong. Er werd besloten om te starten met medicatie.
‘Eenmaal terug thuis bleek uit een nieuw onderzoek dat er een eisprong had plaatsgevonden’, gaat Anneleen verder. ‘We waren blij met dit goede nieuws, want het betekende dat de medicatie werkte! We gingen opnieuw op reis naar Roemenië en ik had twee extra zakjes mee: eentje met maandverband en eentje met een zwangerschapstest. Door de warmte was die laatste onbruikbaar waardoor we ter plekke een nieuw exemplaar kochten. We begrepen de uitslag niet, want de zwangerschapstest was uiteraard volledig in het Roemeens. We typten alles van de bijsluiter in in Google Translate en daaruit bleek dat het positief was: ik was zwanger! We waren in de wolken en de zwangerschap verliep eigenlijk heel vlotjes.’
Neonatologie
‘Op de 8 weken echo zagen we twee vruchtjes’, zegt Anneleen. ‘Eentje van 8 weken oud en een van 5 weken oud. We waren dus oorspronkelijk zwanger van een tweeling, maar eentje verdween vanzelf. Dat heet een vanishing twin, een vaak voorkomend fenomeen bij een fertiliteitstraject. Daardoor werden beide geslachten gevonden bij de NIPT-test. Pas toen ik twintig weken ver was, zagen we een meisje verschijnen op de monitor bij de echo.’
Je mag boeken lezen, podcasts beluisteren en naar advies van je familie, vrienden of collega’s luisteren, maar vertrouw vooral op je eigen moederinstinct! Enkel jij weet wat het beste is voor je kindje en jezelf.
‘De bevalling was een bijzondere ervaring’, aldus Anneleen. ‘Ik werd ingeleid. Mijn verloofde moedigde me de hele tijd als mijn grootste supporter aan. Toen het hoofdje tevoorschijn kwam, mocht ik ze pakken en zo kwam ons Freya ter wereld. Ze mocht een uurtje op m’n borst liggen, het heerlijke golden hour, en daarna werd ze gewogen. Ze zat onder de 2,5 kilogram waardoor ze nog even op de neonatologie moest liggen. We hadden ons hierop voorbereid, maar toch kwam dat nieuws even binnen, want je wil natuurlijk niet gescheiden worden van je pasgeboren baby’tje.’
Moederinstinct
‘We doopten onze dochter Freya, dat is de Noorse godin van de liefde, het huwelijk en de vruchtbaarheid’, aldus Anneleen. ‘Jeroen en ik hebben een voorliefde voor Scandinavië. Onze hond is ook vernoemd naar een viking: Ubbe. Het mama zijn, is werkelijk een droom die uitkomt en het voelt ook heel natuurlijk aan. Een gouden tip voor andere mama’s is: je mag boeken lezen, podcasts beluisteren en naar advies van je familie, vrienden of collega’s luisteren, maar vertrouw vooral op je eigen moederinstinct! Enkel jij weet wat het beste is voor je kindje en jezelf.’
Ellen, een collega van me, volgde een jarenlange opleiding fotografie en kan prachtige foto’s maken. Zij maakte deze prachtige pareltjes tussen de bloesems.
Mijn verloofde Jeroen, ik en onze hond Ubbe die zeker niet mocht ontbreken. Al vanaf het prille begin wist hij dat ik zwanger was. Hij legde vaak zijn kop neer op mijn buik en volgde me overal naartoe. Zelfs naar het toilet!
Jeroen heeft groene vingers, zijn grootouders hadden vroeger een plantenbedrijf. Als jong mannetje hielp hij gaatjes maken in de potgrond om zaadjes te zaaien. Daarom kozen we voor een zwangerschapsaankondiging in dat thema.
Een echte gender reveal hielden we niet, maar wel een gokspelletje voor collega’s en onze ouders. Ze mochten met waterverf hun stem uitbrengen over wat zij dachten dat het geslacht van ons kindje zou zijn.
Een echte babyshower vond ik maar niets, dus hield ik een Sip & Paint: het versieren van rompertjes samen met vriendinnen. In bijberoep organiseer ik namelijk creatieve workshops.
Dit is het eindresultaat van de Sip & Paint, ik was heel tevreden.
Jeroen en ik zijn heel traditioneel, dus suikerbonen mochten niet ontbreken. Daarnaast maakte ik zelf oorbellen. Zo heeft iedereen die Freya kwam bezoeken een blijvend aandenken aan haar. Zelfs het ziekenhuispersoneel kreeg keuzestress bij het zien van het prikbord (lacht).
Onze allereerste foto als gezin. Deze foto werd getrokken vlak na de geboorte tijdens het golden hour. Magisch!
Na vijf dagen in een couveuse mocht Freya naar een verwarmd bedje. Wat een mooi zicht! Beter dan zo’n couveuse waar je ze amper kon zien.
Na 9 dagen mocht Freya het ziekenhuis verlaten. Ubbe was eerst heel bang van en voorzichtig met de baby. Maar na enkele uren overwon de nieuwsgierigheid het toch. Nu volgt hij haar overal en waakt hij over haar.
Fotograaf: Ellen Ketelslegers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
