'Op bepaalde momenten stond mijn hele lichaam vol blauwe plekken door het onophoudelijke krabben.'
Eline (31): ‘Ik had mijn hele zwangerschap last van enorme jeuk over mijn hele lichaam’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Eline (31) had last van een bijzonder vervelend kwaaltje: zwangerschapsjeuk. Guy (51) en zij zijn nu de trotse ouders van Vic.
‘Ik had een droomzwangerschap’, vertelt Eline. ‘Ik was zelfs niet misselijk! Ik kreeg toen ik vier maanden was corona, maar ook daar had ik totaal geen last van. Het enige kwaaltje dat ik had was zwangerschapsjeuk! Mijn hele zwangerschap lang had ik last van enorme jeuk over mijn hele lichaam. Mijn armen, benen, rug, buik, noem maar op: alles jeukte verschrikkelijk. Ik ging naar verschillende dokters, maar niemand kon me helpen.’
Blauwe plekken
‘Iedereen zei dat het wel zou overgaan, maar die jeuk bleef’, gaat Eline verder. ‘Op bepaalde momenten stond mijn hele lichaam vol blauwe plekken door het onophoudelijk krabben. De dag dat ons kindje geboren werd, stopte die jeuk. Toen ik daarna naar een dermatoloog ging, bleek dat dit kwam omdat ik dertien jaar geleden mijn galblaas liet wegnemen.’
Ik wilde mijn prachtige trouwjurk aandoen die ik al op voorhand had gekozen en daarom vroeg ik aan de gynaecoloog om niet te ver over datum te gaan zodat de meeste zwangerschapskilootjes verdwenen waren.
‘Ik ben zelfstandig hondentrimster en we hebben zelf vier hondjes die onderdeel uitmaken van ons gezinnetje’, aldus Eline. ‘Zij mochten dus niet ontbreken op de zwangerschapsaankondiging en poseerden trots voor de foto (lacht).’
Trouwjurk
‘Ik vroeg om de bevalling in te leiden’, vertelt Eline. ‘Onze trouw was door corona namelijk een jaartje uitgesteld naar 30 juli, maar ondertussen was ik zwanger en uitgerekend voor 4 juni! Ik wilde natuurlijk absoluut mijn prachtige trouwjurk aandoen die ik al op voorhand had gekozen en daarom vroeg ik aan de gynaecoloog om niet te ver over datum te gaan zodat de meeste zwangerschapskilootjes verdwenen waren en ik zeker in mijn jurk paste. Dat was gelukkig het geval!’
Ik had helaas te weinig ontsluiting waardoor de gynaecoloog op het laatste moment besliste om een keizersnede te doen.
‘Ik had helaas te weinig ontsluiting waardoor de gynaecoloog op het laatste moment besliste om een keizersnede te doen’, vertelt Eline. ‘Hierdoor kon ik mijn baby’tje niet lang vasthouden, want ik moest eerst opnieuw dichtgenaaid worden. Toen ik terug op de kamer was, zat mijn man samen met ons zoontje op me te wachten. Dat moment zal ik nooit meer vergeten!’
Dutje
‘We kozen de naam Vic voor ons zoontje’, zegt Eline. ‘Als het een meisje was, hadden we denk ik nog steeds geen naam, want we kwamen niet overeen (lacht). Ik ben enorm graag mama! Ik geniet van elke moment en ik schrik ervan hoe snel zo’n kleine spruit groeit! Het allerleukste moment vind ik wanneer ik ‘s middags zijn flesje geef en we daarna met ons tweetjes een dutje doen. Heerlijk! Mijn man heeft al een dochter uit een vorige relatie. Met Vicje erbij is onze gezinnetje compleet.’
Cyriel kondigde onze zwangerschap aan. Hij is ons eerste hondje. Hij leest in een dik boek hoe je een ‘grote broer’ kan worden.
We wilden graag al onze hondjes erbij betrekken en daarom mochten Bobien, Pekkie en Odile ook mee op de foto.
Ik was samen zwanger met mijn beste vriendin. Zij was zeven weken verder als ik en als kers op de taart mocht ik fiere meter worden van haar prachtige dochter. We hopen stiekem dat Vic en Loua Mae later ook de allerbeste vrienden zullen worden net zoals wij.
Wij waren van in het begin heel benieuwd hoe ons kindje er zou uitzien en daarom lieten we een 3D-echo maken.
Wij wilden nog eens met ons tweetjes op reis voor de baby er was. We wilden niet te ver gaan en kozen daarom voor een weekendje Nederland.
Toen ik 37 weken zwanger was, deed ik een shoot samen met Guy. Ik ben nog steeds enorm blij met het resultaat: we stralen!
Fotograaf: Ellen Braeckman
Net voor we naar het ziekenhuis ging, trok ik nog een allerlaatste foto van mijn bolle babybuik.
Ik vroeg aan de verpleegster om veel foto’s te maken als Vic ter wereld kwam. Dit is onze eerste foto samen.
Vic was op deze shoot amper zeven daagjes oud. De shoot duurde maar liefst vier uur, maar Vic sliep de héle tijd.
Fotograaf: Anja Maesen
De linkse foto werd vijf weken voor de bevalling genomen, en op de rechtse foto is Vic vijf weken oud.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
