Ik ben ondertussen al meer dan drie weken de vrouw van (mijn lieve man).
Traditiegetrouw
Ik ben niet zo'n traditioneel meisje (sorry mama!). Maar sommige tradities moeten in eer gehouden worden. Zoals de bruid die de avond voor de trouw thuis gaat slapen. Of de bruidegom die de bruid aan het ouderlijk huis gaat ophalen. Schone tradities waarbij iedereen blinkt van contentement en die schone beelden opleveren.
©Nena Driehuijzen
Na een paparazzi-momentje en nadat de halve straat uit het raam was gaan hangen, stapten we als echte sterren in onze auto mét chauffeur. Dan heb ik mijn eigen traditie in eer gehouden en nam ik de selfie van ons leven.
©Nena Driehuijzen
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het stadhuis
Wij besloten geen kerkelijke trouw te doen, enkel een wettelijke in het stadhuis in Gent. Een huwelijksplechtigheid duurt normaal niet langer dan tien romantische minuten. Maar je kan tien minuten personalisering toevoegen die je volledig zelf mag invullen. Een aanrader want – ik spreek nu uit ervaring – het vliegt voorbij. Wij lieten vrienden en familie enkele tranentrekkende teksten voorlezen. De ceremonie werd ook gestreamd zodat vrienden en familie in het buitenland achteraf de trouw op YouTube konden bekijken. Na het jawoord was er een regen van confetti, veel gekus en sloegen twee witte duifjes – net als ons – hun vleugels uit. Ach, symboliek.
©Nena Driehuijzen
©Nena Driehuijzen
De juiste zaal
We trouwden in Verbeke Foundation in Kemzeke. Een zaal met een hoek af, net zoals wij. Wij waren geen liefhebbers van klassiek en traditioneel, dus deze plek was ons op het lijf geschreven. De zaal was op onze trouwdag gevuld met lange rijen tafels, op de stoelen lagen fluffy schapenvellen, en op tafel stonden schattige omabordjes, veel kaarsen, kleine vaasjes met kleurrijke bloemen en fortunecookies (een Asian touch voor m'n half-Aziatisch lief. Man!) Al zeg ik het zelf: het zag er picture perfect uit. Exact wat ik wou.
©Nena Driehuijzen
It's all in the details
Zoals de kleren de man maken, maken de kleine details het feest.
©Nena Driehuijzen
©Nena Driehuijzen
©Nena Driehuijzen
©Nena Driehuijzen
©Nena Driehuijzen
©Nena Driehuijzen
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Overal in de zaal vielen er dingen te ontdekken. Neptattoos, oude trouwfoto's van ouders en grootouders, selfiesticks, fleecedekentjes, een piñata,...
#altijdhonger
Eén ding was zeker tijdens het plannen van de trouw: er moest lekker eten zijn. En veel. We gingen uiteindelijk voor een mix tussen oer-Vlaamse klassiekers en Aziatische specialiteiten. Mijn man (nog altijd zo gek om dit te zeggen) is half-Filipijns, vandaar. Over het dessert moesten we niet lang nadenken: wafels, pannenkoeken en een oldskool ijskar. Ja, een beetje zoals het verjaardagsfeestje van een tienjarige. Alle verantwoordelijkheid voor eventuele gewichtstoenames ligt bij het geweldige caterteam Food and Passion. Het menu – net als onze uitnodiging – werd gemaakt door illustratrice Axelle Zwartjes.
De openingsdans
Toen Matt me ten huwelijk vroeg in de Filipijnen dansten we op All of Me van John Legend. De keuze voor onze openingsdans was dus snel gemaakt. Iedereen kreeg een vuurwerkstokje in de hand en de magie kwam vanzelf.
©Nena Driehuijzen
Picture perfect
Ik hou niet van poseren. Beter nog: ik haat het een beetje. Daarom wilde ik graag een fotograaf die spontane foto's maakte, van gestolen momentjes als niemand keek. Uit alle beelden hierboven blijkt dat we haar gevonden hebben. Merci Nena Driehuijzen dat we bij jou onze rare zelf konden zijn. Af en toe deden we toch eens een poging om een voorbeeldig trouwportret te maken.
©Nena Driehuijzen
Tot slot: de dj
Linde Merckpoel en Jonas Decleer haalden de meest groovy dansmoves in onze gasten naar boven met hun coole plaatjes. Zelfs Taylor Swift passeerde de revue tot groot jolijt van mezelf en mijn Flaircollega's. Tip: kies vooral een dj die bij je past. Ik heb bijvoorbeeld een allergie voor Les lacs du Connemara. Linde en Jonas zorgen ervoor dat ik geen uitslag kreeg.
Nu ben ik helemaal uitgepraat. Helaas. Ik vond trouwen MEGA cool. En ik zit nu in een organisatorisch zwart gat. Gelukkig kan ik me nog bezighouden met de bedankingskaartjes. En dan baby's zeker? Grapje. Seriously.
Heb je trouwvragen? Roep me dan via isabelle.naeyaert@sanoma.com.
En dan is er dit nog:
Merci Flairlezeressen om mij te lezen.
Merci mama en papa.
Merci schoonouders voor mijn fantastische man.
Merci liefste getuigen.
Merci collega's om naar mijn gezeur te luisteren.
Merci Food and Passion, Altijd Trouw, Axelle Zwartjes, Nena Driehuijzen, Het Roze Waterpaardje, Jilke Juliens, Linde en Jonas en alle anderen. Dankzij jullie was het een topdag.
Merci man van m'n dromen.
Lees hier deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 van mijn trouwdagboek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
